Το σημερινό Σύνταγμα καθόρισε θεσμικά τη μορφή του πολιτικού συστήματος μετά τη δικτατορία – της εποχής που είναι γνωστή σε όλους μας ως «μεταπολίτευση». Δυστυχώς όμως δεν συμμετείχαν οι Πολίτες στη συγγραφή του, αλλά το καθεστώς που κυβέρνησε την Ελλάδα έκτοτε – με συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας, οικογενειοκρατίας, κομματοκρατίας, διαφθοράς και διαπλοκής. Έτσι το δημόσιο χρήμα λεηλατήθηκε, οι Πολίτες διαφθάρηκαν για να παραμένουν ανεκτικοί, μεταξύ άλλων με διορισμούς στόχος των οποίων ήταν να διατηρείται το πολιτικό σύστημα σταθερά στην εξουσία, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη και η πατρίδα μας υπερχρεώθηκε – ενώ με την απίστευτη προδοσία του PSI χρεοκόπησε, έχασε την εθνική της κυριαρχία και υποθηκεύθηκε στις ξένες δυνάμεις. Σήμερα δε εκείνοι ακριβώς που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση θέλουν να μας σώσουν! Εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται πως η κρίση, στην οποία είναι βυθισμένη η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, είναι κρίση του πολιτικού συστήματος – οπότε δεν πρόκειται ποτέ να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά, προς όφελος της πλειοψηφίας των Ελλήνων, εάν δεν αλλάξει ριζικά το Σύνταγμα που καθόρισε τη μορφή του.
Εισήγηση για το Σύνταγμα, 21.11.19
Η εξουσία της ΕΕ και του πλανήτη έχει αναληφθεί από τις χρηματαγορές – οι οποίες έχουν υπερχρεώσει χώρες και Πολίτες, επέβαλλαν την παγκοσμιοποίηση, θέλουν να καταργήσουν τα εθνικά κράτη και να ανοίξουν εντελώς τα σύνορα της Δύσης, μεταξύ άλλων μέσω της συμφωνίας του Μαρόκου που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μετατρέψουν τους εργαζομένους σε φθηνούς σκλάβους χρέους στην υπηρεσία τους.
Εν προκειμένω, ειδικά οι μετανάστες χρησιμοποιούνται χωρίς να το γνωρίζουν ούτε αυτοί, ούτε οι Πολίτες των χωρών υποδοχής τους, ως εργαλεία – για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του 1%, εις βάρος του υπολοίπου 99% των ανθρώπων.
Ποια είναι αλήθεια εν προκειμένω η λύση του προβλήματος για την πλειοψηφία των ανθρώπων; Η διάχυση της πολιτικής εξουσίας προς τα κάτω, για να πάψει να υπηρετεί τις αγορές και το 1% – η άμεση δημοκρατία δηλαδή, έτσι ώστε να μην εκβιάζονται και να μην διαφθείρονται οι πολιτικοί, αφού οι Πολίτες πλέον θα αποφασίζουν για τους νόμους που τους αφορούν, ελέγχοντας αυστηρά τα κόμματα που καλούνται να τους εφαρμόσουν.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να εκφράσουμε τη ντροπή μας, όσον αφορά τη δουλοπρεπή στάση των κυβερνήσεων μας απέναντι στη Γερμανία – όπου όχι μόνο δεν διεκδικούν τις γερμανικές επανορθώσεις που οι ίδιοι οι Γερμανοί έχουν τεκμηριώσει πως μας οφείλονται, αλλά ούτε καν τις αποζημιώσεις από την απάτη των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, γνωστή ως Dieselgate.
Στόχος της ήταν η εξαπάτηση των Αρχών και των Καταναλωτών για την πώληση αυτοκινήτων με ένα ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς – ενώ η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει απαιτήσει αποζημιώσεις, με αποτέλεσμα η ΕΕ να έχει ξεκινήσει πειθαρχικές διαδικασίες εναντίον μας! Ακόμη δε και το γερμανικό κράτος διεκδίκησε και πέτυχε να εισπράξει αποζημιώσεις από τις ίδιες της εταιρείες της χώρας. Φυσικά εμείς έχουμε καταθέσει γραπτή ερώτηση για το θέμα πριν από αρκετό καιρό, χωρίς να λάβουμε καμία απάντηση.
Στο Σύνταγμα μας τώρα, ασφαλώς δεν είναι μία αποκλειστική υπόθεση των Συνταγματολόγων, όπως ίσως νομίζουν πολλοί – ειδικά εντός της Βουλής, αλλά και στα ΜΜΕ που συνηθίζουν να χειραγωγούν τους Πολίτες, επιβάλλοντας τους τις λανθασμένες απόψεις τους.
Η ίδια η λέξη άλλωστε μας αποκαλύπτει πως οι κανόνες του Συντάγματος «συντάσσουν» το κράτος – γεγονός που σημαίνει πως καθορίζουν θεσμικά τη μορφή του εκάστοτε πολιτικού συστήματος, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία. Επομένως, το ζήτημα του Συντάγματος είναι πρωτίστως πολιτικό και όχι νομικό – οπότε δεν είναι υπόθεση των «ειδικών», όπως θέλουν αυτοί να μας επιβάλλουν, αλλά όλων των Πολιτών.
Στα πλαίσια αυτά, το σημερινό Σύνταγμα καθόρισε θεσμικά τη μορφή του πολιτικού συστήματος μετά τη δικτατορία – της εποχής που είναι γνωστή σε όλους μας ως «μεταπολίτευση». Δυστυχώς όμως δεν συμμετείχαν οι Πολίτες στη συγγραφή του, αλλά το καθεστώς που κυβέρνησε την Ελλάδα έκτοτε – με συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας, οικογενειοκρατίας, κομματοκρατίας, διαφθοράς και διαπλοκής.
Έτσι το δημόσιο χρήμα λεηλατήθηκε, οι Πολίτες διαφθάρηκαν για να παραμένουν ανεκτικοί, μεταξύ άλλων με διορισμούς στόχος των οποίων ήταν να διατηρείται το πολιτικό σύστημα σταθερά στην εξουσία, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη και η πατρίδα μας υπερχρεώθηκε – ενώ με την απίστευτη προδοσία του PSI χρεοκόπησε, έχασε την εθνική της κυριαρχία και υποθηκεύθηκε στις ξένες δυνάμεις. Σήμερα δε εκείνοι ακριβώς που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση θέλουν να μας σώσουν!
Εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται πως η κρίση, στην οποία είναι βυθισμένη η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, είναι κρίση του πολιτικού συστήματος – οπότε δεν πρόκειται ποτέ να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά, προς όφελος της πλειοψηφίας των Ελλήνων, εάν δεν αλλάξει ριζικά το Σύνταγμα που καθόρισε τη μορφή του.
Η αλλαγή αυτή θα συμβεί νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα, επειδή η ιστορία διδάσκει πως σε περιόδους κρίσεων επέρχεται πάντοτε μία συνταγματική αλλαγή. Μπορεί λοιπόν η σημερινή Βουλή να μην θέλει να το κάνει, επιχειρώντας μία προσχηματική αλλαγή για να κλείσει τα μάτια του κόσμου, αλλά δεν θα τα καταφέρει – κάτι που σημαίνει πως τα ελάχιστα που θα δρομολογήσει δεν θα έχουν διάρκεια, ενώ η προσπάθεια της αυτή εμπερικλείει το μεγάλο κίνδυνο να συμβεί αυτή η αλλαγή βίαια, όταν κανένας δεν θα το περιμένει.
Το ενδεχόμενο αυτό βέβαια είναι εξαιρετικά ανησυχητικό για όλους όσους αγαπούν την πατρίδα τους και δεν επιθυμούν να οδηγηθεί σε νέες περιπέτειες – ενώ δεν θέλουν να αναγκασθούν να την εγκαταλείψουν ούτε οι ίδιοι, ούτε τα παιδιά τους, ακόμη και αν έχουν τη δυνατότητα, ακριβώς επειδή την αγαπούν.
Σύμφωνα τώρα με γνωστό νομικό, η θέσπιση του Συντάγματος από τους Πολίτες, η μοναδική πραγματική αλλαγή που εάν τυχόν δρομολογούταν θα οδηγούσε την Ελλάδα στο σωστό δρόμο και στην έξοδο από την κρίση, θα μπορούσε να έχει τα εξής στάδια:
(1) Έναρξη δημόσιας διαβούλευσης για το Σύνταγμα, με την κατάθεση των απόψεων όλων των Πολιτών που ενδιαφέρονται, όπως συμβαίνει με τα νομοσχέδια.(2) Επεξεργασία της δημόσιας διαβούλευσης από μία ομάδα εξειδικευμένων νομικών, με στόχο να ομαδοποιήσουν τις προτάσεις και να θέσουν τα ερωτήματα σε δημοψήφισμα.(3) Διενέργεια δημοψηφίσματος για να αποφασισθεί η αλλαγή του Συντάγματος και οι βασικοί άξονες της.(4) Εκλογή συντακτικής συνέλευσης για να επεξεργασθεί το σχέδιο του νέου Συντάγματος, σύμφωνα με τους άξονες του δημοψηφίσματος.(5) Τελικό δημοψήφισμα για την επικύρωση του σχεδίου Συντάγματος.
Εν προκειμένω, ίσως ορισμένοι ισχυρισθούν πως η διαδικασία είναι ουτοπική – απλά και μόνο επειδή δεν γνωρίζουν πως αυτό ακριβώς συνέβη στην Ισλανδία όπου οι Πολίτες της, μετά από μία παραδειγματική διαβούλευση, ψήφισαν τη θέσπιση του νέου Συντάγματος της χώρας. Το γεγονός δε ότι τους προστάτευσε από την κρίση του 2008 είναι αρκετό για να μας πείσει για την ορθότητα του.
Εκτός αυτού πολλά άλλα Συντάγματα, όπως της Ελβετίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, απαιτούν για την αναθεώρηση τους να αποφανθούν απ’ ευθείας οι Πολίτες, με τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Είναι ντροπή λοιπόν για τη μητέρα της Δημοκρατίας, για την Ελλάδα, να είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό αναχρονιστική, ώστε οι Πολίτες να βρίσκονται ακόμη στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, έρμαιο των πολιτικών.
Όσον αφορά τώρα την πρόταση για την Αναθεώρηση των άρθρων 62 και 86 του Συντάγματος», τα εξής:
Με έρεισμα την «ηθική της πολιτικής» έχουν προκριθεί για αναθεώρηση τα άρθρα 62 και 86 του Συντάγματος.
Στα πλαίσια της ίσης αντιμετώπισης όλων, ανεξαρτήτως της ιδιότητας τους, αν είναι δηλ. κάποιος βουλευτής, υπουργός ή οτιδήποτε άλλο, έχουν πολλαπλασιαστεί οι απόψεις που κριτικάρουν αρνητικά τις εν λόγω διατάξεις. Χαρακτηρίζονται ως αναχρονιστικές, ανεπίτρεπτα ευνοϊκές και αθέμιτες, καθόσον προσβάλλουν το περί δικαίου αίσθημα για ίση αντιμετώπιση όλων ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Η μέχρι τώρα κοινοβουλευτική πρακτική έχει δείξει ότι η βουλή διστάζει να χρησιμοποιήσει τις διατάξεις αυτές. Ο συνάδελφος μας επεσήμανε ότι, από το 1975 μέχρι και το 2005, κατατέθηκαν περίπου χίλιες αιτήσεις για άρση ασυλίας από τις οποίες μόνο πέντε έγιναν δεκτές – ένα νούμερο ενδεικτικό της αναγκαιότητας της συλλήβδην αναθεώρησης των διατάξεων.
Δυστυχώς δέχθηκε μία ανάρμοστη αντιδημοκρατική επίθεση από τον εισηγητή της ΝΔ, με την κατηγορία της επιλεκτικότητας της χρονικής περιόδου – κάτι που ασφαλώς δεν συνέβη, αφού αυτά ήταν απλά τα στατιστικά στοιχεία που είχαμε στη διάθεση μας. Θλιβερό για το Κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία στη χώρα μας, κυρίως όμως για την κυβέρνηση του επιτελικού κράτους!
Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω οδηγούν αβίαστα στο ότι, το βουλευτικό αξίωμα δεν πρέπει να αποτελεί αιτιολογία ή δικαιολογία προκειμένου ο βουλευτής να έχει ασυλία για ποινικά αδικήματα. Δεν θα διώκεται μόνο για ψήφο που έδωσε στη Βουλή, για τις αγορεύσεις του εντός της Βουλής και για γνώμη που διατύπωσε στα πλαίσια των βουλευτικών του καθηκόντων, εφόσον τόσο οι αγορεύσεις όσο και οι γνώμες του αυτές δεν θίγουν συγκεκριμένα πρόσωπα με συκοφαντική δυσφήμιση.
Περαιτέρω και αναλογικά, το άρθρο 86 του Συντάγματος χρήζει όχι μόνο αναθεώρησης, αλλά κατάργησης στο σύνολό του, προκειμένου όλοι να έχουν ίδια μεταχείριση, να υπάρχει ενιαία εφαρμογή των νόμων σε όλους. Ενόψει όμως της δυνατότητας αναθεώρησης συγκεκριμένων μόνο παραγράφων του, όπως αποφάσισε η προτείνουσα βουλή, προκρίνεται όχι μόνο η κατάργηση της σύντομης αποσβεστικής προθεσμίας, αλλά επί πλέον η παροχή δυνατότητας σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, να υποβάλουν πρόταση για προκαταρκτική εξέταση εναντίον υπουργού.
Αντίστοιχα, απαιτείται να προβλεφθεί μια μικρότερη πλειοψηφία προκειμένου να συγκροτηθεί ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, όπως το 1/3 του όλου αριθμού των βουλευτών ενώ η απόφαση της παραπομπής είναι λογικό να λαμβάνεται από την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, οι οποίοι δεν πρέπει να είναι κάτω από τα δύο τρίτα του συνόλου των βουλευτών.
Επίσης, και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες σε ερμηνευτικό επίπεδο, προτείνεται η εισαγωγή ερμηνευτικής δήλωσης για τη δυνατότητα του ανακριτικού οργάνου, ώστε να παραπέμπει τη δικογραφία στη Βουλή, όταν εκείνο, μέχρι και του πέρατος της ανάκρισης, κρίνει ότι υπάρχουν πλέον επαρκή στοιχεία που να θεμελιώνουν ποινική ευθύνη κυβερνητικού προσώπου.
Συνεχίζοντας, όσον αφορά την Πρόταση για την Αναθεώρηση των άρθρων 54 και 56 του Συντάγματος, τα εξής:
Το ισχύον Σύνταγμα, αφήνει στον κοινό νομοθέτη να ορίσει το εκλογικό σύστημα για την ανάδειξη και συγκρότηση της βουλής. Ανεξαρτήτως των επιχειρημάτων που έχουν αναπτυχθεί από τους υποστηρικτές των διαφόρων εκλογικών συστημάτων, τονίζουμε ξανά πως η απλή αναλογική είναι κατά την άποψη μας το καλύτερο εκλογικό σύστημα.
Πρόκειται άλλωστε για το πιο απλό, το πιο ξεκάθαρο και το πιο δίκαιο εκλογικό σύστημα – δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει τη βούληση και ψήφο των Ελλήνων Πολιτών με τον αντιπροσωπευτικότερο τρόπο.
Στα πλαίσια αυτά, η εφαρμογή της απλής αναλογικής, δηλαδή η απόλυτη αναλογία ψήφων και εδρών θεωρείται από εμάς ως ο βέλτιστος τρόπος ανάδειξης των βουλευτών και κατανομής των εδρών.
Εκτός αυτού, το σύστημα της απλής αναλογικής συνάδει απόλυτα και με το όριο εισόδου του 3%, προκειμένου κάποιο κόμμα να εισέλθει στη βουλή. Με αυτόν τον τρόπο η βούληση των Ελλήνων Πολιτών αποκτά την απαραίτητη συνοχή και δύναμη εντός του κοινοβουλίου – αφού μετουσιώνεται σε κοινοβουλευτικό κόμμα.
Περαιτέρω, είμαστε ασφαλώς υπέρ της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος από εκλογείς που βρίσκονται εκτός της ελληνικής επικράτειας. Η ψήφος του απόδημου Ελληνισμού «ολοκληρώνει» το εκλογικό σώμα και αναγνωρίζει έμπρακτα την ελληνική συνείδηση που έχει ο απόδημος Ελληνισμός. Η ψήφος του τελευταίου στηρίζει την γνήσια αντιπροσώπευση των Ελλήνων στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ας μην ξεχνάμε δε πως οι Έλληνες του εξωτερικού αγαπούν πολύ περισσότερο την Ελλάδα από όλους εμάς – κάτι που έχω διαπιστώσει άπειρες φορές.
Θα πρέπει όμως να προβλεφθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις αλλά και δικλείδες ασφαλείας, προκειμένου να εξασφαλισθούν οι συνθήκες κατάλληλης άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των αποδήμων – σε συνάρτηση με την δίκαιη αντιπροσώπευση και εκλογική δύναμη όλων των κομμάτων.
Τέλος και αναφορικά με τα κωλύματα εκλογιμότητας βουλευτών, το βουλευτικό αξίωμα πρέπει να αποχαρακτηρισθεί από την οποιαδήποτε έννοια του επαγγέλματος και να ενισχυθεί ο λειτουργικός του χαρακτήρας. Στα πλαίσια αυτά, θα πρέπει να υπάρχει οριστικό κώλυμα εκλογιμότητας, εφόσον ένα πρόσωπο εξελέγη 3 φορές βουλευτής. Δεν πρέπει δηλαδή ποτέ κανένας να εκλέγεται για 4η φορά. Ακολουθεί η ομιλία μου για το προγραμματισμένο έγκλημα της ΔΕΗ.
Βασίλης Βιλιάρδος
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου