Οι μετανάστες δεν ενοχλούν προφανώς τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα που δεν έρχονται ποτέ σε επαφή μαζί τους – ούτε επηρεάζουν τα εισοδήματα τους. Αντίθετα, προβληματίζουν τις φτωχές ομάδες του πληθυσμού – αφενός μεν επειδή μειώνουν ακόμη περισσότερο τους μισθούς ή αυξάνουν την ανεργία τους, αφετέρου λόγω του ότι όλα όσα διαπιστώνονται (βιασμοί, ληστείες κλπ.) συμβαίνουν στις γειτονιές τους. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για χρεοκοπημένες χώρες, όπως η Ελλάδα, οι οποίες δεν μπορούν να παρέχουν θέσεις εργασίας στους Πολίτες τους, βιώσιμους μισθούς ή σωστές υπηρεσίες – ενώ ήδη ο αριθμός των μεταναστών που διαμένουν υπερβαίνει το κρίσιμο ποσοστό του 10%. Πώς είναι δυνατόν αλήθεια να παρέχεται στους μετανάστες άδεια παραμονής στην Ελλάδα, χωρίς άδεια εργασίας; Δεν είναι αυτονόητο ότι θα κλέψουν, θα ληστέψουν ή θα κάνουν οποιαδήποτε άλλη παρανομία για να επιβιώσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι εγκληματίες;
“Η Τουρκία στέλνει μεθοδικά και συστηματικά στις ελεύθερες περιοχές μετανάστες, δημιουργώντας βαθμηδόν μια ωρολογιακή βόμβα, έτοιμη να εκραγεί. Η Τουρκία στέλνει τόσο από τη θάλασσα όσο και από τα κατεχόμενα παράνομους μετανάστες, οι οποίοι μόλις εισέλθουν στο κυπριακό έδαφος ζητούν άσυλο, ώστε να διασφαλίσουν την είσοδο τους, εξουδετερώνοντας οποιαδήποτε ενέργεια από πλευράς της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το καθεστώς Ερντογάν, σε μια προσπάθεια να αλλοιώσει το δημογραφικό χαρακτήρα των ελευθέρων περιοχών- καθώς των κατεχομένων το πέτυχε με την κάθοδο χιλιάδων εποίκων- στέλνει αεροπορικώς από την Κωνσταντινούπολη τους ανθρώπους αυτούς. Τους παραχωρεί βίζα διάρκειας τριών ημερών και τους κατευθύνει στη γραμμή Αττίλα και τους διοχετεύει στις ελεύθερες περιοχές. Αυτή η τακτική έχει καταστήσει πλέον την Κύπρο πρώτη χώρα σε αναλογία πληθυσμού που δέχεται μετανάστες με αυτό τον τρόπο και δεύτερη σε απόλυτους αριθμούς μετά την Ελλάδα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία οι αιτητές ασύλου στην Κύπρο, φθάνουν το 1,8% του πληθυσμού. Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2019 έφθασαν στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας από τα κατεχόμενα 3.060 άτομα τα οποία ζήτησαν πολιτικό άσυλο.
Με αυτούς τους αριθμούς (και ρυθμούς) θα υπερβούν το 3,5% του πληθυσμού οι αιτητές ασύλου. Όπως δε ανέφερε ο υπουργός Εσωτερικών, Κωνσταντίνος Πετρίδης, αν δει κάποιος την κατάσταση στατικά, χωρίς να υπολογίσει αύξηση ροών, τότε σε πέντε χρόνια θα έχουμε συνολικά 100 χιλιάδες. Τότε η αναλογία πληθυσμού θα είναι ένας προς 8. Το θέμα έχει αχθεί στη Βουλή, όπου προχθές υπουργοί και υπηρεσιακοί ενημέρωσαν τους βουλευτές σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών για την κατάσταση όπως διαμορφώνεται σήμερα.
Οι βουλευτές έχουν πλέον συνολική εικόνα για την κατάσταση ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζει να καταθέσει νομοσχέδια με μέτρα, ώστε να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο. Χθες πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν οι υπουργοί Άμυνας, Δικαιοσύνης στην παρουσία και του Γενικού Εισαγγελέα. Όπως μεταδίδεται στη σύσκεψη συζητήθηκαν θέματα που αφορούν το πλαίσιο που διέπει τον νόμο του ασύλου, οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Κύπρου για το θέμα, η επίσπευση διαδικασιών κ.α. Είναι πρόδηλο ότι η Κύπρος δεν μπορεί να αντέξει την πίεση αυτή. Είναι νησί, μικρή χώρα, μικρός πληθυσμός και η Τουρκία κατέχει τμήμα του εδάφους της.
Είναι σαφές πως άλλο είναι να υπάρχει καλή θέληση, να ανταποκρίνεται το κράτος σε μια ανθρωπιστική κατάσταση και διαφορετικό να αντιμετωπίζει ένα μεθοδευμένο σχέδιο από την Τουρκία, που βάλθηκε να τη βυθίσει πληθυσμιακά. Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να αντιμετωπίζει το θέμα εκ του μακρόθεν νίπτοντας τας χείρας. Καμία αντίδραση, κανένα μέτρο στήριξης” (πηγή).
Άποψη
Είναι παράδοξο το γεγονός, σύμφωνα με το οποίο όποιος τάσσεται εναντίον της μαζικής μετανάστευσης (ανάλυση) χαρακτηρίζεται αμέσως ως ρατσιστής, ξενοφοβικός ή ακροδεξιός – με αποτέλεσμα να αποσιωπούνται από πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα προβλήματα που τους έχουν δημιουργηθεί. Εν προκειμένω τα κράτη που έχουν δεχθεί τους περισσότερους μετανάστες, η Γερμανία και η Σουηδία, αγωνίζονται για να συγκρατήσουν τα κύματα βίας που έχουν πλήξει τις κοινωνίες τους – ενώ η απόλυτη ανικανότητα των γερμανικών αρχών να εκτοπίσουν μετανάστες που έχουν προβεί σε εγκλήματα, προκαλεί κυριολεκτικά δέος.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τη γερμανική BILD ένας παράνομος μετανάστης που έφτασε στη χώρα πριν από είκοσι χρόνια, κατάφερε να αποφύγει την απέλαση του παρά το ότι έχει κατηγορηθεί για 542 εγκληματικές ενέργειες! Η αιτία είναι το ότι οι Αρχές δεν μπορούν να βρουν σε ποιά χώρα θα τον απελάσουν, αφού καμία από αυτές που ανέφερε δεν έχει αποδεχθεί την ιθαγένεια του – ενώ αρνήθηκε να αποκαλύψει το όνομα του και η αναζήτηση δεδομένων από τα δακτυλικά του αποτυπώματα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Έτσι του επιτρέπουν να κυκλοφορεί ελεύθερος, επειδή η γερμανική κυβέρνηση φοβάται τις αντιδράσεις των αριστερών ΜΜΕ – καθώς επίσης αυτές των διαφόρων ΜΚΟ που έχουν ιδρυθεί για να προστατεύουν τους μετανάστες από τις απελάσεις.
Κατά μία άλλη γερμανική εφημερίδα τώρα, τη WELT, από τις 23.900 απελάσεις που προγραμματίσθηκαν από τον Ιανουάριο έως το Μάιο του 2018, οι 12.800 απορρίφθηκαν για διαφόρους λόγους (πηγή) – ενώ η καγκελάριος αναζητά λύσεις στο εξωτερικό, μεταξύ άλλων στη Σενεγάλη, όπου την επισκέφθηκε συνοδευόμενη από μία αντιπροσωπεία επιχειρηματιών των κλάδων ηλεκτροδότησης, αυτοματισμού και υποδομών, με στόχο να τους πείσει να επενδύσουν στη χώρα για να σταματήσει η μαζική μετανάστευση των κατοίκων της (πηγή: ZH).
Την ίδια στιγμή όμως, σύμφωνα με μία έρευνα της γερμανικής κυβέρνησης, το 90% των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας (στο οποίο μαχαιρώθηκε ένας νεαρός Γερμανός από μετανάστες και πυροδοτήθηκαν διαδηλώσεις ακροδεξιών-ναζιστικών ομάδων), μπορεί να αποδοθεί στους πρόσφυγες – ενώ στη Σουηδία η μία αναταραχή διαδέχεται την άλλη (άρθρο). Υπενθυμίζουμε εδώ τα εξής:
“O πληθυσμός της Σουηδίας είναι ελαφρά μικρότερος από της Ελλάδας, μόλις στα 9,5 εκ. Αυτό σημαίνει πως τυχόν μαζική εγκατάσταση μεταναστών, μπορεί εύκολα να αλλάξει το κοινωνικό σκηνικό. Φυσικά δεν θα το ακούσει κανείς από Σουηδούς, αφού υπάρχουν αφανείς περιορισμοί σε αυτά που μπορούν να πουν, επειδή βασιλεύει η «πολιτική ορθότητα», η υποχρεωτική, κρύα αβρότητα. Εάν το γεγονός αυτό δεν είναι ανησυχητικό, τότε δεν ξέρω τι άλλο θα ήταν.
Όπως είναι φυσικό, οι πολιτικοί ανέβηκαν αμέσως στο τραίνο της μετανάστευσης. Το λιγότερο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι έχασαν τα μυαλά τους, πως τρελάθηκαν. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να καταλάβω με ποιόν τρόπο θα βοηθούσαν την οικονομία οι πρόσφυγες. Ειδικά σε μία χώρα που είναι φημισμένη για τις παροχές της, χωρίς κανένα κόστος. Οι τζάμπα κοινωνικές παροχές πληρώνονται από τη φορολογία, μην το ξεχνάμε. Πρέπει λοιπόν να αυξηθούν ακόμη περισσότερο οι εξτρεμιστικά μεγάλοι φόροι, λόγω των μεταναστών.
Από την άλλη πλευρά, διαβάζω συνέχεια αναφορές για υποθέσεις σωματικής βίας και για βιασμούς γυναικών στη Σουηδία. Για εγκλήματα που διαπράττονται από τους νέους μετανάστες. Σύμφωνα όμως με όσα έχω καταλάβει, απαγορεύεται ακόμη και να μιλήσει κανείς για αυτά. Με βάση όσα έχω μάθει, είναι φανερό πως η κυριαρχούσα συμπεριφορά στη Σουηδία είναι η εξής: «Όλα είναι καλά, τα πράγματα είναι καλά, οι άνθρωποι είναι ευγενικοί«. Όσο για την παρούσα μεταναστευτική κρίση, θα έλεγε κανείς πως οι Σουηδοί επιμένουν να βλέπουν ένα ουράνιο τόξο, εν μέσω ενός κυκλώνα που παρασέρνει τις σκεπές των σπιτιών… εθελοτυφλούν.
Η κρίση αντιμετωπίζεται σαν δοκιμή της ανεκτικότητας. «Πρέπει να σεβόμαστε όλους του ανθρώπους και την κουλτούρα τους«, είναι το σύνθημα που κυριαρχεί. Αυτή η δοκιμή είναι όμως κάτι διαφορετικό. Έχει σχέση με το τι ακριβώς θα συνέβαινε, εάν η κουλτούρα και η κοινωνικότητα μίας χώρας κατασπαραζόταν. Είναι μία δοκιμή για την παγκοσμιοποίηση. Για το τι ακριβώς θα συνέβαινε, εάν μία τεχνητά προκαλούμενη καταναγκαστική μετανάστευση, μαζική, ογκώδης, θα μπορούσε να δημιουργήσει χάος” (πηγή).
Συνεχίζοντας, οι μετανάστες δεν ενοχλούν προφανώς τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα που δεν έρχονται ποτέ σε επαφή μαζί τους – ούτε επηρεάζουν τα εισοδήματα τους. Αντίθετα, προβληματίζουν τις φτωχές ομάδες του πληθυσμού – αφενός μεν επειδή μειώνουν ακόμη περισσότερο τους μισθούς ή αυξάνουν την ανεργία τους, αφετέρου λόγω του ότι όλα όσα διαπιστώνονται (βιασμοί, ληστείες κλπ.) συμβαίνουν στις γειτονιές τους.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για χρεοκοπημένες χώρες, όπως η Ελλάδα, οι οποίες δεν μπορούν να παρέχουν θέσεις εργασίας στους Πολίτες τους, βιώσιμους μισθούς ή σωστές υπηρεσίες – ενώ ήδη ο αριθμός των μεταναστών που διαμένουν υπερβαίνει το κρίσιμο ποσοστό του 10%. Πώς είναι δυνατόν αλήθεια να παρέχεται στους μετανάστες άδεια παραμονής στην Ελλάδα, χωρίς άδεια εργασίας; Δεν είναι αυτονόητο ότι θα κλέψουν, θα ληστέψουν ή θα κάνουν οποιαδήποτε άλλη παρανομία για να επιβιώσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι εγκληματίες;
Στο σημείο αυτό είναι ίσως σωστό να τονίσει κανείς το θέμα των σχολείων, στα οποία πηγαίνουν τα παιδιά των μεταναστών – όπου δυστυχώς η Ελλάδα κατέχει τη χειρότερη θέση συγκριτικά με τις άλλες χώρες που αναφέρονται στο παραπάνω γράφημα του Economist. Επιγραμματικά εδώ, το μεγαλύτερο πρόβλημα των εκπαιδευτικών συστημάτων είναι το ότι, τα παιδιά των μεταναστών τείνουν να συγκεντρώνονται μεταξύ τους – ενώ πηγαίνουν σε σχολεία που βρίσκονται κοντά σε κέντρα μεταναστών ή σε αντίστοιχες γειτονιές. Για παράδειγμα, στη Νορβηγία, στη Δανία και στη Σουηδία το 70% των παιδιών των προσφύγων πηγαίνουν σε σχολεία που οι μαθητές είναι ήδη κατά 50% μετανάστες – οπότε μιλούν κυρίως τη γλώσσα τους και εμποδίζουν την εκπαίδευση των υπολοίπων.
Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, είναι άδικο να χαρακτηρίζονται ρατσιστές ή ακροδεξιοί αυτοί που υποφέρουν από το πρόβλημα, σε συνδυασμό με την ανικανότητα της Πολιτείας να το επιλύσει – εκ μέρους εκείνων που δεν τους αγγίζει ή των άλλων που προσπαθούν να διατηρήσουν προσχηματικά την αριστερή τους ιδεολογία με την επίδειξη ευαισθησίας στο μεταναστευτικό, όταν την καταπατούν σε πολλά άλλα, κατά πολύ πιο σημαντικά πράγματα. Επομένως, όταν τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, οι ελίτ, καθώς επίσης οι προσχηματικά αριστεροί κατηγορούν ως ρατσιστές τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού που υποφέρει τα πάνδεινα από τη μαζική μετανάστευση, απλά λαϊκίζουν.
Κλείνοντας, το μεταναστευτικό αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης, ιδιαίτερα των αδύναμων οικονομιών του Νότου που είναι ταυτόχρονα χώρες υποδοχής, το οποίο εάν δεν επιλυθεί θα οδηγήσει σε μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις – οπότε δεν βοηθάει να είναι κανείς ευαίσθητος χωρίς να κάνει τίποτα για να το αντιμετωπίσει, ενώ είναι θρασύς λαϊκισμός το να κατηγορεί ως ρατσιστές και ακροδεξιούς αυτούς που επιβαρύνονται περισσότερο.
Πηγή : https://analyst.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου