Η αγορά αντιλαμβάνεται έστω και με χρονική υστέρηση, πως η άνοδος των τιμών του χρυσού, συνεπάγεται τεράστια κέρδη για τα μεταλλεία, με ανάλογα και για το αντίστοιχα του αργύρου, που επιπλέον αποτελεί βιομηχανικό πλέον μέταλλο, απαραίτητο και στους ηλιακούς συλλέκτες, αλλά και στην καινοτόμο τεχνολογία.
Η σχέση μεταξύ των τιμών των δύο πολύτιμων
μετάλλων πάντως, καταγράφεται συνεχώς από τους ανθρώπους, τουλάχιστον
από το 3200 π.Χ., όταν ο Φαραώ Μένης καθιερώνει μία αναλογία της τάξης
του 2,5:1, στοιχειοθετώντας την σημασία της στο εμπόριο και στις
συναλλαγές. Από τότε η αναλογία μεταβάλλεται συνεχώς υπέρ του χρυσού
έναντι του αργύρου, από την στιγμή που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την
σπανιότητα του πολύτιμου μετάλλου και αντιμετωπίζουν δυσχέρειες στην
εξόρυξή του.



















