Ο εμπορικός πόλεμος του 1930 – ΗΠΑ εναντίον όλων

Μετά την τρομακτική χρηματιστηριακή κρίση του 1929, στα τέλη του έτους, ο Πρόεδρος της Χρηματοοικονομικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων Reed Smoot και ο συντηρητικός βουλευτής Willis C. Hawley προωθούν δυναμικά εκστρατεία μέτρων επιβολής δασμών με σκοπό την προστασία της δραματικά τραυματισμένης αμερικανικής οικονομίας.

 

Η τότε αμερικανική κυβέρνηση του Herbert Hoover υποκύπτει τελικά στις πιέσεις και αποφασίζει να περιορίσει δραστικά τις εμπορικές συναλλαγές της χώρας με τις αγορές του εξωτερικού με μέτρα προστατευτισμού σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να διασώσει την παραπαίουσα αμερικανική βιομηχανία και να αποτρέψει την διάχυση της κρίσης στην πραγματική οικονομία. Στα πλαίσια αυτά προωθεί το Νομοσχέδιο περί Δασμών του 1930, που ψηφίζεται τον Ιούνιο και γίνεται ευρύτερα γνωστό ως Νόμος Smoot-Hawley.

 

Καλεντερίδης : Σύγκριση Χίτλερ και Ερντογάν – Δείτε τις συγκλονιστικές ομοιότητες των δύο ανδρών

Δήλωση του αντιπροέδρου του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) Yakup Akkaya, για τις θέσεις που εξέφρασε ο Ρ.Τ. Ερντογάν για την Πρωτομαγιά του 2014: «Ιδού ο Χίτλερ ιδού και ο Ερντογάν», ενοώντας ότι έχουν την ίδια προσέγγιση

Του Σάββα Καλεντερίδη

Τις 28 Οκτωβρίου προσκλήθηκα στη Ραφήνα να μιλήσω για το Έπος του 1940. Προσπαθώντας να διερευνήσω τις αιτίες που οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μελέτησα με την οφειλόμενη προσοχή την πορεία του Χίτλερ από τότε που μπήκε στην πολιτική, μέχρι που πήρε την εξουσία και στη συνέχεια οδήγησε τη χώρα του και την ανθρωπότητα ολόκληρη στον Β΄ΠΠ.

Τρία πράγματα που δεν γνωρίζατε για το απόλυτο κραχ της Wall Street τον Οκτώβριο του 1929

Τρία πράγματα που δεν γνωρίζατε για τη Μαύρη Πέμπτη του 1929 

Στις 24 Οκτωβρίου 1929 - πριν από 90 χρόνια αυτή την εβδομάδα – έλαβε χώρα η γνωστή «Μαύρη Πέμπτη».

Η αμερικανική χρηματιστηριακή αγορά είχε βρεθεί σε ιστορικά υψηλά τον προηγούμενο μήνα, στις 3 Σεπτεμβρίου 1929, με το δείκτη Dow Jones να φτάνει στο ρεκόρ των 381 μονάδων.

Όμως, όλο το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, οι νευρικοί επενδυτές άρχισαν να προχωρούν σε πωλήσεις μετοχών.

Και σε διάστημα τριών ημερών στα τέλη Οκτωβρίου (συμπεριλαμβανομένης της μαύρης Δευτέρας), η Wall Street έχασε περισσότερο από το 30% της αξίας της.

Ενενήντα χρόνια αργότερα, θα ήταν συνετό να εξετάσουμε τρεις βασικές ιδέες από την ιστορική αυτή κρίση, ξεκινώντας από:

Επικίνδυνοι καιροσκόποι

Η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το PSI υποθηκεύοντας τα πάντα και παραδίδοντας τα κλειδιά της χώρας – ενώ και τα δύο κόμματα μαζί έχουν πάρει δανεικά και αγύριστα σχεδόν 500 εκ. €. Θεωρούν όμως πως ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει ξεπλύνει, πείθοντας επί πλέον τους Έλληνες πως το πρόβλημα, τα μνημόνια, είναι η λύση!

Άποψη

Ποιο είναι αλήθεια το βασικό κριτήριο για να εμπιστευθεί κανείς έναν πολιτικό ηγέτη; Πολύ απλά όταν διαπιστώνει πως τοποθετεί το «εμείς» πριν από το «εγώ» – ενώ στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρο πως το «εγώ» των κατ’ επίφαση πεφωτισμένων επικεφαλής των κομμάτων υπερισχύει πάντοτε του «εμείς», επειδή δεν πρόκειται για ηγέτες, αλλά για επικίνδυνους καιροσκόπους.

Στα οδυνηρά ίχνη της Γουατεμάλας

Οι Έλληνες φαίνεται πως περιμένουν υπομονετικά και αδιαμαρτύρητα να ολοκληρωθεί η υφαρπαγή των περιουσιακών τους στοιχείων – οπότε να μετατραπεί η Ελλάδα σε μία θλιβερή αποικία, με εντυπωσιακούς μεν ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας της, αλλά προς όφελος αυτών που τη χρεοκόπησαν, κυρίως βέβαια των νέων ιδιοκτητών της.

«Ο πλούτος μας πάντα δημιουργούσε την πείνα μας και έτρεφε την ευημερία των άλλων. Στην αποικιοκρατική και νέο-αποικιοκρατική εποχή, ο χρυσός μετατρέπεται για εμάς σε σκουριασμένη λαμαρίνα και η τροφή σε δηλητήριο». (Εδουάρδο Γαλεάνο).

Η συστημική διαφθορά

Η επάνοδος του φασισμού στη Βραζιλία, κρυμμένου πίσω από το πέπλο μίας δήθεν «νέας Δεξιάς», ήταν νομοτελειακή μετά την αποτυχία της κυβέρνησης να αναδείξει το πρόβλημα – σύμφωνα με το οποίο η διαφθορά είναι δομικό στοιχείο της κοινωνίας, ενώ η καταπολέμηση της είναι ευθύνη του συνόλου των Πολιτών της χώρας.

«Ασφαλώς υπάρχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ της Ελλάδας και της Βραζιλίας. Κυρίως το ότι, η διαφθορά αποτελεί μέρος του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας – ειδικά όσον αφορά το κομματικό-πελατειακό κράτος που στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια υγιούς ανάπτυξης της χώρας. Είτε το καταλαβαίνουμε πάντως είτε όχι, έχουμε δικτατορία εκτός του ότι είμαστε υπό κατοχή – αυτήν της γερμανικής Ευρώπης».

Tρομακτικές οι συμπτώσεις με το έτος 1843…

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη …

Ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του… ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Μήπως κάτι αρχίζει να μας θυμίζει;)

Εκουαδόρ, η αριστερή περιπέτεια

Αυτό που ξεκίνησε από τη λενινιστική κυβέρνηση πριν από δώδεκα περίπου χρόνια, η οποία συνεχίζεται με έναν διορισμένο νέο πρόεδρο κατά τα πρότυπα των βασιλικών καθεστώτων, με δεδηλωμένο αρχικά στόχο την πολυμορφία των ΜΜΕ, κατέληξε στο να εξαλείψει τη δημοσιογραφική έρευνα και την πολιτική κριτική – λόγω του φόβου των δημοσιογράφων για τις συνέπειες των εργασιών τους.

«Οι ομοιότητες του Ισημερινού με την Ελλάδα, με βασικότερη αλλά πολύ σημαντική διαφορά τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, είναι φανερές – τεκμηριώνοντας πως ο στόχος της σημερινής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού είναι να μείνουν στην εξουσία για πάρα πολλά χρόνια, εξασφαλίζοντας τα μέσα και την απαιτούμενη στήριξη για να το πετύχουν».

Η τραγωδία της Τυνησίας

Η χώρα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιβολής μέτρων φτωχοποίησης από το ΔΝΤ και τη Γερμανία μαζί – με στόχο την ακραία εκμετάλλευση του πληθυσμού της, μεταξύ άλλων με τη μετατροπή της σε μία περιοχή φθηνού εργατικού δυναμικού για τη γερμανική βιομηχανία.

«Όταν οι Ναζί έπαιρναν τους κομμουνιστές σιώπησα, δεν ήμουν δα κομμουνιστής. Όταν φυλάκιζαν τους σοσιαλδημοκράτες σιώπησα, δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης. Όταν έπαιρναν τους συνδικαλιστές σιώπησα, δεν ήμουν δα συνδικαλιστής. Όταν έπαιρναν εμένα, δεν είχε μείνει κανένας για να διαμαρτυρηθεί» (M. Niemöller)

Ο εφιάλτης της πτώχευσης

Όταν μία χώρα χρεοκοπήσει δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά – εκτός εάν σχεδιαστούν από την ίδια τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν με τη συνεργασία όλων των πολιτικών κομμάτων, καθώς επίσης εάν είναι πρόθυμοι οι Πολίτες της να υποστούν τις απαραίτητες θυσίες.

Άρθρο 

Όταν ενημερώνεται κανείς πως αποφασίσθηκε από το πρόσφατο Euro Group ότι, (α) όλα τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών της Ευρώπης από τα ελληνικά ομόλογα θα δεσμεύονται αυτόματα για την εξόφληση των δόσεων του ΔΝΤ, καθώς επίσης πως (β) η δεύτερη αξιολόγηση από την οποία εξαρτάται η επόμενη δόση των 6,5 δις € του τρίτου μνημονίου δεν πρόκειται να κλείσει εάν δεν συμφωνήσει το ΔΝΤ (το οποίο όμως απαιτεί πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ τουλάχιστον έως το 2021, θεωρώντας πως με τα υφιστάμενα μέτρα το πλεόνασμα δεν θα υπερβεί το 1,1% του ΑΕΠ το 2018 – άρα πως χρειάζονται νέα μέτρα ύψους 2,4% του ΑΕΠ ή 4,3 δις € που ασφαλώς θα προκαλέσουν ύφεση με κριτήριο το γνωστό πολλαπλασιαστή), 

Το Πουέρτο Ρίκο της Ευρωζώνης

Η σύγκριση της Ελλάδας με το νησί της Καραϊβικής, το οποίο συμμετέχει επίσης σε μία νομισματική ζώνη με το καθεστώς του προτεκτοράτου, τεκμηριώνει πως τα προβλήματα τους είναι κοινά – με μοναδική διαφορά το ότι, οι γύπες των αγορών στην περίπτωση της πατρίδας μας δεν είναι τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, αλλά τα ισχυρά κράτη της ΕΕ.

«Μπορεί να κατηγορεί κανείς δίκαια τη σημερινή κυβέρνηση ή/και τις προηγούμενες για το κατάντημα της πατρίδας μας, ελπίζοντας πως κάποια επόμενη θα είναι καλύτερη, αλλά κάνει μεγάλο λάθος – αφού η Ελλάδα μετά την προδοσία του 2009 ήταν, είναι και θα είναι έρμαιο των δανειστών της, οι οποίοι επιβάλλουν και θα επιβάλλουν τη θέληση τους δικτατορικά σε όλες τις μελλοντικές κυβερνήσεις, όσο οι Πολίτες δεν αντιδρούν συλλογικά«.

Η Πρώτη φορολογική επανάσταση στην Ελλάδα που έγινε το 1928!

Η εξέγερση του 1928 στην Κρήτη, κατά των φόρων για τα δάνεια που κλήθηκε να πληρώσει ο λαός με άγρια φορολογία, η πυρπόληση των φορολογικών γραφείων, η μεγάλη συγκέντρωση του Ηρακλείου, η αποκήρυξη των τοπικών βουλευτών και η ανάληψη της διοίκησης της πόλης από το λαό!

Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη 

Η εποχή του 1928 έμοιαζε πολύ με τη σημερινή. Οι κυβερνήσεις άδειαζαν τα δημόσια ταμεία, φόρτωναν με σπατάλες και ρουσφέτια το φτωχό ελληνικό κράτος κι έπαιρναν δάνεια για να λειτουργήσει η χώρα και να πληρώνουν τους δανειστές. Δάνεια τα οποία καλούσαν το λαό να πληρώσει, χωρίς να φταίει. Και τότε έγινε κάτι που δεν το υπολόγιζαν. 

Η μνημονιακή συμμορία

Η κυβέρνηση, έχοντας συμβιβαστεί με όλα όσα της ζητήθηκαν, χρησιμοποιεί με μία απίστευτη μαεστρία τον αριστερό μανδύα, για να «συνετίσει» τους Έλληνες – ενώ είναι ανόητος όποιος τη συγκρίνει με αυτήν της δύστυχης Βενεζουέλας

Είναι καλά να μην ξεχνάει κανείς τα γεγονότα που μεσολάβησαν μετά το 2009, έτσι ώστε να κατανοεί πώς έφτασε στα σημερινά αδιέξοδα, πάντοτε μέσα από σκόπιμα ενδιάμεσα αδιέξοδα και συνεχώς με την πλάτη στον τοίχο, μία χώρα που δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να χρεοκοπήσει σε αυτόν τον απελπιστικό βαθμό – παρά τα λάθη που ασφαλώς είχε κάνει στο παρελθόν. Επιγραμματικά τα εξής: 

Η αλήθεια για τη Βραζιλία

Η τοπική Ολιγαρχία σχεδιάζει να ανατρέψει την πρόεδρο της χώρας – για να παραδώσει τον έλεγχο της 7ης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη και μέλους των BRICS στην Goldman Sachs και στις υπόλοιπες τοκογλυφικές συμμορίες 

Η Βραζιλία είναι μία χώρα που επέλεξε τη «βοήθεια» του ΔΝΤ αντί τη χρεοκοπία της, εκλέγοντας μία αριστερή κυβέρνηση (ανάλυση) – οπότε όλα όσα συμβαίνουν εκεί οφείλουν να μας ενδιαφέρουν, αφού κάτι ανάλογο χαρακτηρίζει μέχρι στιγμής και την Ελλάδα.