Επικίνδυνοι καιροσκόποι

Η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το PSI υποθηκεύοντας τα πάντα και παραδίδοντας τα κλειδιά της χώρας – ενώ και τα δύο κόμματα μαζί έχουν πάρει δανεικά και αγύριστα σχεδόν 500 εκ. €. Θεωρούν όμως πως ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει ξεπλύνει, πείθοντας επί πλέον τους Έλληνες πως το πρόβλημα, τα μνημόνια, είναι η λύση!

Άποψη

Ποιο είναι αλήθεια το βασικό κριτήριο για να εμπιστευθεί κανείς έναν πολιτικό ηγέτη; Πολύ απλά όταν διαπιστώνει πως τοποθετεί το «εμείς» πριν από το «εγώ» – ενώ στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρο πως το «εγώ» των κατ’ επίφαση πεφωτισμένων επικεφαλής των κομμάτων υπερισχύει πάντοτε του «εμείς», επειδή δεν πρόκειται για ηγέτες, αλλά για επικίνδυνους καιροσκόπους.

Ποιά είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να στηρίξει κάποιος το πρόγραμμα και τα σχέδια ενός κόμματος; Προφανώς η συμμετοχή του στις αποφάσεις – κάτι που δεν συμβαίνει στην πατρίδα μας, με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνει το στόχο του κανένα κόμμα, όσο καλό πρόγραμμα και αν έχει. Στα πλαίσια αυτά, εάν δεν βρεθεί μία πολιτική ηγεσία που να στηρίζεται από τους Πολίτες, η χώρα μας θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο – ακόμη και αν οι ηγέτες έχουν θεϊκές ικανότητες.

Περαιτέρω, υπενθυμίζουμε πως τα πράγματα είναι πολύ απλά για έναν «πολιτικό», ο οποίος έχει μία κυβερνητική θέση – αρκεί να «προΐσταται» ενός λαού που πιστεύει ότι, εάν αφήσει τις αλεπούδες να λυμαίνονται ελεύθερες σε ένα κοτέτσι, ή τους λύκους σε μία στάνη προβάτων, θα καταφέρουν οι κότες ή τα πρόβατα να μην κατασπαραχθούν και να επιβιώσουν.

Πόσο μάλλον όταν ο λαός αυτός αποκαλεί το φόβο ηθική, ισχυριζόμενος ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει βία για να διώξει τις αλεπούδες και τους λύκους από την επικράτεια του – ότι είναι δυνατόν να φύγουν από μόνοι τους, εάν δείξει καλή διαγωγή, ή πως θα τον λυπηθούν και δεν θα τον κατασπαράξουν.

Με απλά λόγια, πως θα μπορούσαμε να πείσουμε με καλό τρόπο, χωρίς να πολεμήσουμε δηλαδή, τους Γερμανούς, όταν εισέβαλλαν στα σύνορα μας το 1940, να μην το κάνουν – καθισμένοι ήρεμα και ειρηνικά στους καναπέδες μας.

Συνεχίζοντας, το πρόβλημα για οποιονδήποτε θέλει να γίνει πολιτικός σήμερα, είναι να περάσει στις κομματικές εξετάσεις – γεγονός που προϋποθέτει τη διαφθορά του, έτσι ώστε να είναι «εκβιάσιμος» από τους «συντρόφους» του.

Σημειώνουμε εδώ πως σε ανάλογες «συμμορίες», στη μαφία για παράδειγμα, δεν μπορεί να γίνει κανένας μέλος, εάν προηγουμένως δεν αποδείξει πρακτικά την αφοσίωση του – την υποταγή του καλύτερα στους βίαιους, ανενδοίαστους κανόνες της. Η αφοσίωση αυτή προϋποθέτει συνήθως τη δολοφονία, την κλοπή ή κάτι άλλο ανάλογο – έτσι ώστε να μην είναι αργότερα σε θέση να κατηγορήσει κάποιον «συνάδελφο» του ή να νοιώσει ηθικούς ενδοιασμούς.

Συνεχίζοντας, είναι δύσκολο να χαρακτηρίσει κανείς τους Πολίτες μίας χώρας, οι οποίοι πιστεύουν πως είναι δυνατόν να αλλάξει χαρακτήρα η «μαφία» του εσωτερικού ή του εξωτερικού – πως μπορεί δηλαδή να σταματήσει να εγκληματεί και να τους κλέβει τα υπάρχοντα τους, χωρίς να διαφοροποιηθεί ριζικά το σύστημα, χωρίς να (εκ)διωχτούν όλοι οι πολιτικοί ανεξαιρέτως, μαζί με τους ξένους εντολείς τους και χωρίς οι ίδιοι να κάνουν τίποτα.

Η αιτιολογία τους, σύμφωνα με την οποία φοβούνται πως θα επικρατήσει το χάος και η αναρχία, εάν διώξουν τους λύκους και παραμείνει ακυβέρνητη η στάνη με τα πρόβατα, ακούγεται μάλλον οξύμωρη και δεν είναι καθόλου εύκολο να πείσει. Βέβαια, φαίνεται πως έχει κάποια λογική – με την έννοια πως, σε μία τέτοια περίπτωση, θα μπουν ελεύθερα οι άλλοι λύκοι που καιροφυλαχτούν έξω από τη στάνη ή πως τα πρόβατα θα «φαγωθούν» μεταξύ τους.

Εν τούτοις, η λογική αυτή είναι εντελώς έωλη – επειδή αφενός μεν το χάος είναι προτιμότερο από την οργανωμένη γενοκτονία που κλιμακώνεται, αφετέρου υπάρχει λύση για να μην βυθιστεί στο χάος και να προστατευθεί μία χώρα από τη «μαφία» του εσωτερικού και του εξωτερικού. Από μία «μαφία», η οποία «λυμαίνεται» ανεμπόδιστη στην επικράτεια της, υποχρεώνοντας τον εγχώριο πληθυσμό να πληρώνει κάθε είδους διόδια, για να περνάει από τους δρόμους που ο ίδιος χρηματοδότησε. 

Η λύση αυτή είναι η συμμετοχή των Πολιτών στη διακυβέρνηση της χώρας – με την εκλογή ενός προέδρου απ’ ευθείας από το λαό, με την ψήφιση των βασικών νόμων από τους ίδιους τους πολίτες (δημοψηφίσματα), με την εκλογή των μελών ενός κοινοβουλίου (εθνοσυνέλευση), τα οποία θα μπορούν να νομοθετούν αλλά θα απαγορεύεται να είναι στελέχη της κυβέρνησης, με την ανεξαρτησία των Θεσμών κοκ. Ουσιαστικά λοιπόν η μοναδική λύση είναι η αλλαγή του Συντάγματος και η υιοθέτηση ενός νέου πολιτεύματος: της άμεσης δημοκρατίας. 

Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα συνεχίσουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί να κατηγορούν τα θύματα τους, ισχυριζόμενοι πως πρόκειται για φοροφυγάδες, θα επιμένουν κάποιοι ανεπαρκείς, ανίκανοι ή γενίτσαροι υπουργοί να «εμπαίζουν» τους πολίτες, ισχυριζόμενοι πως «τα πράγματα είναι απλά», θα κλιμακωθεί η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τόσο από την εγχώρια, όσο και από την ξένη «ελίτ», θα εξευτελίζεται στο διηνεκές η αξιοπρέπεια των Ελλήνων, θα εντείνεται η εξαθλίωση τους κοκ. – έως εκείνη τη στιγμή που θα αφελληνισθεί πλήρως η χώρα, θα «διαμελισθεί» ίσως για να κυβερνάται ευκολότερα ή θα εγκατασταθούν οι «επίλεκτοι» των εισβολέων μόνιμα στο εσωτερικό της.

Πηγή : https://analyst.gr