Νομισματική επανάσταση: To δολάριο δεν είναι χρήμα αλλά... πίστωση – Το σχήμα Ponzi και ο δρόμος προς την κατάρρευση

Τα δολάρια υποστηρίζονται από χρέος, το οποίο απαιτεί… άπειρη οικονομική ανάπτυξη για να εξυπηρετηθεί – είναι δηλαδή μια νομισματική μονάδα που βασίζεται στην πίστωση 

 

Με τα διευρυνόμενα δημοσιονομικά ελλείμματα, το αυξανόμενο χρέος και τις πληρωμές για τοκοχρεολύσια οι οποίες μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνο με την έκδοση ενός νομίσματος φθίνουσας αξίας, το δολάριο μπορεί να περιγραφεί μόνο ως ένα περίτεχνο σχήμα απάτης Ponzi σε επίπεδο έθνους - κράτους.

 

Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου: Vanguard, BlackRock, State Street ορίζουν τις τύχες μας - O βρώμικος ρόλος τους σε Γάζα, Ουκρανία

Το χρηματοπιστωτικό λόμπι απειλεί τον ανθρώπινο πολιτισμό… 

 

Με κάθε μέτρο, το εύρος και το βάθος της συγκέντρωσης που απαντά στον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό τομέα είναι πρωτοφανή… 

Τα ανώτατα στελέχη των Vanguard, BlackRock και State Street φαίνεται να έχουν επιτύχει ένα επίπεδο λήψης αποφάσεων και ελέγχου επί της οικονομικής διαχείρισης και του οικονομικού σχεδιασμού και ανάπτυξης στον κόσμο, που υπερβαίνει κατά πολύ οτιδήποτε πέτυχε ποτέ το κεντρικό Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Σοβιετική Ένωση στο απόγειο της ισχύος της.

Το τέλος του (δυτικού) συστήματος του χρέους

Όπως φαίνεται από τον πληθωρισμό, η Δύση αντιμετωπίζει μία συστημική κρίση, τόσο οικονομική, όσο και κοινωνική – ενώ φαίνεται πως δεν έχει λύσεις, εκτός από το όλο και περισσότερο τύπωμα χρημάτων, καθώς επίσης τον πόλεμο. Εν τούτοις, τίποτα από όλα αυτά δεν θα βοηθήσει – πόσο μάλλον όταν ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος συσπειρώνεται εναντίον της. Εύλογα δυστυχώς, αφού από το 1945, μετά την εφαρμογή του Bretton Woods, ο πλανήτης κρατείται όμηρος ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος που σχεδιάσθηκε να βοηθήσει μία μικρή μειοψηφία – ενώ μπορεί μεν να βοήθησε στην αρχή, αλλά άλλαξε εντελώς μετά τη μονομερή κατάργηση του κανόνα του χρυσού το 1971 από τις ΗΠΑ. Κυρίως όμως μετά την επικράτηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, τη δεκαετία του 1980 – ενώ το ΔΝΤ άλλαξε όλες τις μεθόδους και τις πρακτικές του. Έτσι εξελίχθηκε σε ένα σύστημα που εμπορεύεται τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία – ενώ δρομολογήθηκε μία νέα αποικιοκρατία, αυτή τη φορά κυρίως με οικονομικά όπλα. Οι ΗΠΑ τροφοδότησαν το στρατό με μεγάλους πόρους και δημιούργησαν μία παγκόσμια αυτοκρατορία – με οφέλη όμως μόνο για τις ελίτ, κυρίως τις δικές τους, αλλά και των στενών συμμάχων τους. Εν τούτοις, ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί να επιβιώνει στο διηνεκές – κάτι που φαίνεται πια σήμερα, όσο και αν δεν είναι καθόλου εύκολο να ηττηθεί.

Η «κανονικότητα» στην οποία ετοιμάζονται να μας επαναφέρουν

Η οικονομία που αγαπήσαμε…!

Θα έχουμε οργανωμένη κοινωνία με στοιχειώδη έλεγχο των ανθρώπων σ αυτή ή

μια σύγχρονη εκδοχή ζούγκλας που τείνει στο χάος;

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Πριν 40 χρόνια ξεκίνησε μια αλλαγή στην οικονομία, που μεταμόρφωσε τον κόσμο κυριολεκτικά, για την οποία ποτέ δεν ενημέρωσαν τους ανθρώπους και ποτέ δεν ζήτησαν τη γνώμη τους. Λόγω αδυναμίας κερδοφόρας εκμετάλλευσης των κεφαλαίων στην παραγωγή, το χρήμα αποσυνδέθηκε τελείως απ την παραγωγή και την αξία της και ακολούθησε τον δικό του δρόμο, της κερδοσκοπικής διόγκωσης.

Σχήμα Πόντσι (Ponzi Scheme)

O όρος «Σχήμα Πόντσι» (Ponzi Scheme) αναφέρεται σε οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηρίζεται σε «πυραμίδα» επενδυτών. Η πυραμίδα επενδυτών αποτελεί ένα παράνομο επενδυτικό σχήμα που περιλαμβάνει την πληρωμή απόδοσης σε επενδυτές από τα χρήματα που πληρώνονται από μεταγενέστερους επενδυτές, αντί από τα καθαρά κέρδη που συγκεντρώνονται από πραγματικές πωλήσεις.

Σχήμα Πόντσι (Ponzi Scheme)

O όρος «Σχήμα Πόντσι» (Ponzi Scheme) αναφέρεται σε οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηρίζεται σε «πυραμίδα» επενδυτών. Η πυραμίδα επενδυτών αποτελεί ένα παράνομο επενδυτικό σχήμα που περιλαμβάνει την πληρωμή απόδοσης σε επενδυτές από τα χρήματα που πληρώνονται από μεταγενέστερους επενδυτές, αντί από τα καθαρά κέρδη που συγκεντρώνονται από πραγματικές πωλήσεις.

Το αέναο σπιράλ του χρέους

Η ελίτ έχει στα χέρια της τα εργαλεία παραγωγής χρέους, ενώ όλοι εμείς είμαστε συλλογικά υπεύθυνοι για την ξέφρενη, ασυγκράτητα αυξανόμενη άνοδο των χρεών. Οι πολιτικοί βέβαια υπόσχονται διαρκώς πως θα ελέγξουν το δημόσιο χρέος – δεν υπάρχουν όμως ποτέ αρκετά χρήματα, με τα οποία να μπορεί να χρηματοδοτηθεί το δημόσιο, καθώς επίσης να πληρωθούν οι τόκοι, με τους οποίους επιβαρύνεται το κράτος

Άποψη 

Υπήρχαν ασφαλώς εποχές όπου η ελίτ, οι κάτοχοι της εξουσίας δηλαδή στον πλανήτη, οδηγούσαν μαζικά τους ανθρώπους στο θάνατο – συνήθως όμως θεωρούσαν προτιμότερο να εργάζονται οι άλλοι για αυτούς, έτσι ώστε να αποκομίζουν κέρδη 

Ο παρασιτικός καπιταλισμός

Στις Η.Π.Α. έχουν δημιουργηθεί ήδη δύο παράλληλες κοινωνίες, όπου στη μεν πρώτη οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι και στη δε δεύτερη οι φτωχοί φτωχότεροι με τελική κατάληξη τις φυλακές – ενώ στην Ευρώπη μπορεί να προηγείται η Ελλάδα, αλλά σύντομα θα ακολουθήσουν όλες οι άλλες χώρες.

«Οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, υπηρετούν τα συμφέροντα μίας συγκεκριμένης, ιδιαίτερης και παρασιτικής ομάδας: μίας «κάστας», τα μέλη της οποίας αποκαλούνται «Εισοδηματίες» (Rentiers) – επειδή διαθέτουν μεγάλα κεφάλαια, τα εισοδήματα τους προέρχονται από επενδύσεις (από κερδοσκοπικές επιθέσεις ή/και τοποθετήσεις καλύτερα) και δεν είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται. Η παρασιτική και άπατρις αυτή ομάδα, κάνει τα πάντα για να ελέγξει τις εξελίξεις στον πλανήτη – πριν από όλα τους πολιτικούς, η πλειοψηφία των οποίων την υπηρετεί έμμισθα, αφού στηρίζει την εξουσία της σε αυτήν (στην ελίτ). 

Η νομισματική πυραμίδα

Τα σχήματα «Ponzi» πάντοτε καταρρέουν και οι φούσκες πάντοτε σπάζουν – ενώ όσο πιο πολύ αργεί να συμβεί το νομοτελειακά αναπόφευκτο, το κραχ και το χάος που ακολουθεί, τόσο περισσότερο διογκώνεται, οπότε γίνεται καταστροφικότερο.

«Για να περιγράψει κανείς οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηρίζεται σε μία πυραμίδα επενδυτών, το παράνομο σχήμα δηλαδή που περιλαμβάνει την πληρωμή απόδοσης σε παλαιότερους επενδυτές από τα χρήματα που πληρώνουν οι νεότεροι, αντί από τα καθαρά κέρδη που θα προέρχονταν από πραγματικές πωλήσεις, χρησιμοποιεί το όρο «σχήμα Πόντσι» – από το όνομα του Ιταλού απατεώνα που χρησιμοποίησε πρώτος τη συγκεκριμένη μέθοδο, για να κλέψει τα χρήματα αυτών που του τα εμπιστεύονταν. 

Στον αστερισμό της ασύμμετρης ανάπτυξης

Στον πλανήτη, ιδίως στην Κίνα, υπάρχουν δεκάδες φούσκες, ενώ βρέχει κυριολεκτικά χρήματα – κυρίως εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, με στόχο την αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης, έτσι ώστε να παραμένει χαμηλό το χρέος ως προς το ΑΕΠ, παρά το ότι σε απόλυτα μεγέθη κλιμακώνεται συνεχώς.

Ανάλυση 

Αυτό που «επιδοτούν» τα τελευταία χρόνια οι αγορές, οι επενδυτές για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, είναι η ανάπτυξη – η άνοδος του τζίρου, το «Growth», με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία. Αδιαφορούν λοιπόν για τα θεμελιώδη μεγέθη, για τα κέρδη, για τη λογιστική αξία των εταιρειών, για την καθαρή τους θέση κοκ. – οπότε αγοράζουν μετοχές των επιχειρήσεων που αναπτύσσονται ραγδαία ή/και που πιθανολογούν ότι έχουν τέτοιου είδους προοπτικές. 

Από τον Ponzi στον Minksy και από εκεί στην Λιτότητα

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Στην Γιώτα Χατζόγλου

Το θέμα μας είναι πως φτάνουμε από την ’άπληστη αιωνιότητα’ του Ponzi στην θλιβερή στιγμή του Minksy (Minksy Moment) και από εκεί στα μνημόνια και την λιτότητα.

Παραδοσιακά, ας πούμε από το 1933 έως το 2000, οι τράπεζες δάνειζαν με βάση την διαφαινομένη οικονομική εξέλιξη του δανειζομένου, τις υποθήκες που διέθετε για την εξασφάλιση του δανείου και τέλος λαμβάνοντας υπ’ όψη αυτή καθ αυτή την προσωπικότητα του δανειζομένου. Αν αυτά τα στοιχεία, κατά την κρίση της τράπεζας, ήσαν ικανοποιητικά για την αποπληρωμή του δανείου και των τόκων, τότε η τράπεζα προχωρούσε στην εκταμίευση του δανείου.

Η πυραμίδα του χρέους

Τα κράτη δανείζονται χρήματα συνεχώς, αφενός μεν για την πληρωμή των παλαιότερων ομολόγων τους συν τους τόκους, αφετέρου για την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού τους – χωρίς καμία πρόθεση ή/και δυνατότητα να τα εξοφλήσουν ποτέ.

Ανάλυση

Τα βουνά των χρεών στον πλανήτη συνεχίζουν να αυξάνονται χωρίς σταματημό (άρθρο), παρά το ότι προηγήθηκε η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 – αφού η καταπολέμηση της επιχειρήθηκε με τη μαζική εκτύπωση νέων χρημάτων από τις κεντρικές τράπεζες, μέσω των οποίων διενεργήθηκε η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από τα κατώτερα και μεσαία, στα ανώτατα εισοδηματικά στρώματα.

Η νομισματική πυραμίδα

Τα σχήματα «Ponzi» πάντοτε καταρρέουν και οι φούσκες πάντοτε σπάζουν – ενώ όσο πιο πολύ αργεί να συμβεί το νομοτελειακά αναπόφευκτο, το κραχ και το χάος που ακολουθεί, τόσο περισσότερο διογκώνεται, οπότε γίνεται καταστροφικότερο.

«Για να περιγράψει κανείς οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηρίζεται σε μία πυραμίδα επενδυτών, το παράνομο σχήμα δηλαδή που περιλαμβάνει την πληρωμή απόδοσης σε παλαιότερους επενδυτές από τα χρήματα που πληρώνουν οι νεότεροι, αντί από τα καθαρά κέρδη που θα προέρχονταν από πραγματικές πωλήσεις, χρησιμοποιεί το όρο «σχήμα Πόντσι» – από το όνομα του Ιταλού απατεώνα που χρησιμοποίησε πρώτος τη συγκεκριμένη μέθοδο, για να κλέψει τα χρήματα αυτών που του τα εμπιστεύονταν.

Το παγκόσμιο βουνό των χρεών έχει ξεπεράσει τα 200 τρις δολλάρια !

Ομόλογα αξίας 10 τρις $ διαπραγματεύονται με αρνητικό επιτόκιο, μετοχές αξίας 10 τρις $ είναι υπερτιμημένες και το παγκόσμιο χρέος υπερβαίνει τα 200 τρις $!

Η αύξηση των επιτοκίων εκ μέρους της Fed αναβλήθηκε ξανά – αυτή τη φορά με τη δικαιολογία του βρετανικού δημοψηφίσματος, τα αποτελέσματα ή τις επιπτώσεις του οποίου δεν γνωρίζει κανένας.

Όλοι βέβαια γνωρίζουν πως μία χώρα με δίδυμα ελλείμματα, οπως οι Η.Π.Α., καθώς επίσης με ένα δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα 19 τρις $, ειδικά σε προεκλογική περίοδο, δεν είναι σε θέση να αυξήσει τα βασικά της επιτόκια – πόσο μάλλον όταν ομόλογα αξίας άνω των 10 τρις $ διαπραγματεύονται με αρνητικά επιτόκια, τεκμηριώνοντας πως βιώνουμε τη μεγαλύτερη διαστρέβλωση όλων των εποχών.