Ο παρασιτικός καπιταλισμός

Στις Η.Π.Α. έχουν δημιουργηθεί ήδη δύο παράλληλες κοινωνίες, όπου στη μεν πρώτη οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι και στη δε δεύτερη οι φτωχοί φτωχότεροι με τελική κατάληξη τις φυλακές – ενώ στην Ευρώπη μπορεί να προηγείται η Ελλάδα, αλλά σύντομα θα ακολουθήσουν όλες οι άλλες χώρες.

«Οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, υπηρετούν τα συμφέροντα μίας συγκεκριμένης, ιδιαίτερης και παρασιτικής ομάδας: μίας «κάστας», τα μέλη της οποίας αποκαλούνται «Εισοδηματίες» (Rentiers) – επειδή διαθέτουν μεγάλα κεφάλαια, τα εισοδήματα τους προέρχονται από επενδύσεις (από κερδοσκοπικές επιθέσεις ή/και τοποθετήσεις καλύτερα) και δεν είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται. Η παρασιτική και άπατρις αυτή ομάδα, κάνει τα πάντα για να ελέγξει τις εξελίξεις στον πλανήτη – πριν από όλα τους πολιτικούς, η πλειοψηφία των οποίων την υπηρετεί έμμισθα, αφού στηρίζει την εξουσία της σε αυτήν (στην ελίτ). 

Το συγκεκριμένο τώρα οικονομικό σύστημα, το οποίο παράγει συνεχώς νέους σκλάβους χρέους (κράτη, επιχειρήσεις, νοικοκυριά και άτομα), μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή – μέσα από τις κρίσεις που γίνονται συχνότερες και μεγαλύτερες, από τις χρηματιστηριακές φούσκες που σπάζουν με πάταγο, από τις επεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών που μεταφέρουν τον πλούτο από τα κάτω προς τα επάνω, από τα πλασματικά χρήματα στις αγορές συναλλάγματος και παραγώγων, από τα περιβαλλοντικά προβλήματα που οφείλονται κυρίως στην αχόρταγη λεηλασία των φυσικών πόρων κοκ.» (Β. Γ. με παρεμβάσεις).

Ανάλυση 

Ο Schumpeter είχε γράψει ότι, ο καπιταλισμός δεν είναι συνώνυμο της ελεύθερης αγοράς, αλλά η δυναμική της κοινωνίας στα χέρια μίας καπιταλιστικής ελίτ – μίας ομάδας δηλαδή, στην οποία ανήκουν οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από τα προσόντα της διάνοιας και της θέλησης άνω του κανονικού (της απληστίας επίσης). Κατά τον ίδιο η ιστορία, για την ακρίβεια η ιστορία ως μέσο καταγραφής των αλλαγών και των εξελίξεων, είναι η ιστορία της επίδρασης των ελίτ, επάνω στην αδρανή μάζα της κοινωνίας.

Ορισμένοι τώρα πιστεύουν πως επιδιώκεται ο σταδιακός εκφασισμός της Δύσης – από μία συνεχώς μικρότερη και ισχυρότερη ελίτ, η οποία θέλει να ελέγχει τα πάντα στον πλανήτη, μεταξύ άλλων με το σύστημα του χρέους. Υπενθυμίζουμε εδώ πως η αναδιανομή των εισοδημάτων προς όφελος των ελίτ εντάθηκε μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και την αδυναμία των πολιτικών να χειριστούν σωστά τις οικονομικές ασυμμετρίες – ενώ έχουν διαπιστωθεί τα εξής:

(α) Μόλις 85 άνθρωποι στον πλανήτη κατέχουν τα ίδια περιουσιακά στοιχεία, με το 50% του κατώτερου εισοδηματικά παγκόσμιου πληθυσμού.

(β) Σχεδόν το μισό του παγκόσμιου πλούτου έχει πλέον συγκεντρωθεί στο 1% του πληθυσμού του πλανήτη – με αποτέλεσμα την αύξηση των χρεών, την καταδίκη στην πείνα πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων κοκ.

(γ) Ο συνολικός πλούτος του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη υπολογίζεται στα 110 τρις $ – έναντι συνολικών χρηματοπιστωτικών παγίων 294 δις $ (πηγή). Το ποσόν αυτό είναι 65 φορές μεγαλύτερο από τα περιουσιακά στοιχεία του 50% του πληθυσμού που ευρίσκεται στα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα – ενώ πλησιάζει το 40% του συνόλου παγκοσμίως.

(δ) Επτά στους δέκα ανθρώπους (70%) ζουν σε χώρες, στις οποίες έχει αυξηθεί η οικονομική ανισότητα τα τελευταία τριάντα έτη – ενώ έχουμε ήδη αναφερθεί στις τρεις πληγές του πλανήτη, όπου οι άνθρωποι εξαφανίζονται κυριολεκτικά από τις στατιστικές ή θάβονται στις φυλακές (ανάλυση).

(ε) Το 1% του πλουσιότερου πληθυσμού έχει αυξήσει το μερίδιο του στα συνολικά εισοδήματα, στις 24 από τις 26 χώρες που ερευνήθηκαν, μεταξύ των ετών 1980 και 2012 – ενώ στη Γερμανία η αύξηση είναι κατακόρυφη.

(στ) Ειδικά στην πατρίδα του νεοφιλελευθερισμού, στις Η.Π.Α., το πλουσιότερο 1% των ανθρώπων εισέπραξε το 95% των ωφελειών που προέκυψαν μετά την ανάπτυξη που ακολούθησε την κρίση – ενώ το 90% έγινε φτωχότερο.

Στο γράφημα τώρα φαίνεται η παγκόσμια πυραμίδα του πλούτου – η μη ισορροπημένη αναδιανομή του οποίου είτε θα καταπολεμηθεί, είτε θα οδηγήσει τον πλανήτη σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Εάν κατασκεύαζε κανείς αυτήν την πυραμίδα με κριτήριο την αξία των εισοδημάτων της κάθε ομάδας, θα διαπίστωνε πως σχεδόν η μισή ανήκει σε μία ελάχιστη ελίτ – θα ήταν δηλαδή μπλε σκούρα. 

Η παγκόσμια πυραμίδα του πλούτου:
Κλίμακα πλούτου (αριστερά), ποσοστό
συνολικού πληθυσμού ανά κλίμακα
(κέντρο), ποσοστό του συνολικού πλούτου
κατανεμημένου στο συνολικό πληθυσμό της
κάθε κλίμακας (δεξιά) – Πατήστε στην
εικόνα για μεγέθυνση.

Περαιτέρω, η ταχύτητα με την οποία μεταβιβάζεται ο πλούτος από τους φτωχούς στους πλουσίους, με τη βοήθεια των οικονομικών κρίσεων, είναι εντυπωσιακή – ενώ αρκετοί άνθρωποι αναρωτούνται με αφέλεια εάν υπάρχουν όλα αυτά τα χρήματα, τα οποία χρωστούν τα κράτη, οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Προφανώς αδυνατούν να κατανοήσουν πόσο πλούσιο είναι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού – καθώς επίσης πόσα χρήματα διαθέτουν ορισμένες επιχειρήσεις, κάποια συνταξιοδοτικά ταμεία, οι ασφάλειες κοκ.

Συμπερασματικά λοιπόν είναι προφανές ότι, το πρόβλημα των περισσοτέρων χωρών είναι η ασύμμετρη αναδιανομή του πλούτου, στα πλαίσια ενός παρασιτικού καπιταλισμού που έχει δημιουργηθεί σταδιακά, λόγω της συσσώρευσης πλούτου σε μία μικρή μειονότητα – μία διαδικασία που έχει προκαλέσει την υπερχρέωση κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Πρόθεση δε της κυβερνώσας δυτικής ελίτ, η οποία υπηρετεί την οικονομική εξουσία, είναι η επίλυση του προβλήματος εις βάρος των χαμηλότερων εισοδηματικών τάξεων – μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, της χρηματοπιστωτικής καταστολής, της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας, της δήμευσης των ακινήτων, των καταθέσεων κοκ.

Όλα όσα λέγονται δε περί επιστροφής στην ανάπτυξη είναι διασπορά ψευδών ελπίδων – έτσι ώστε να εξασφαλισθεί ο χρόνος, ο οποίος απαιτείται για τον εκφασισμό των κρατών, με στόχο να αποφευχθούν οι κοινωνικές εξεγέρσεις. Οι Πολίτες λοιπόν, τουλάχιστον οι Ευρωπαίοι και ακόμη περισσότερο οι χώρες του Νότου, θα πρέπει να απαιτήσουν ριζικές λύσεις των προβλημάτων τους – για παράδειγμα, τη σύγκλιση των κυβερνήσεων ολόκληρης της ΕΕ, με στόχο την αντιμετώπιση των χρεών.

Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο ή εάν αργήσει να συμβεί, θα βρεθούν όλοι αντιμέτωποι με το Μεγάλο Αδελφό – με το κράτος δυνάστη δηλαδή, το οποίο θα τους στερήσει όσες ελευθερίες τους έχουν απομείνει, μετατρέποντας τους σε σκλάβους χρέους. Εν προκειμένω μπορεί μεν να προηγούνται οι Έλληνες, αλλά σύντομα θα ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών (ανάλυση) – ενώ στις Η.Π.Α. έχουν δημιουργηθεί ήδη δύο παράλληλες κοινωνίες, όπου στην πρώτη οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι, ενώ στη δεύτερη οι φτωχοί φτωχότεροι με τελική κατάληξη τις φυλακές (πηγή).

Ολοκληρώνοντας, οι αρχαίοι Εβραίοι ήταν αυτοί που δημιούργησαν τον πρώτο νόμο που απαγόρευε τη συσσώρευση πλούτου – γνωρίζοντας ή προβλέποντας τα δυσμενή αποτελέσματα της πολλούς αιώνες πριν. Υποχρέωναν λοιπόν τους ανθρώπους, μετά από ένα χρονικό διάστημα επτά φορών επί επτά έτη (άρα συνολικά 49 χρόνια), να επιστρέφουν στους αρχικούς κατόχους ή στους απογόνους τους ότι είχαν αποκτήσει αυτά τα 49 χρόνια. Με το συγκεκριμένο τρόπο δεν επέτρεπαν τον «παρασιτικό καπιταλισμό» της εποχής τους – ο οποίος σήμερα απειλεί να καταστρέψει τον πλανήτη είτε εκ μέρους των ελίτ με πολέμους, είτε από το 99% των ανθρώπων με αιματηρές κοινωνικές εξεγέρσεις. 

Μπορεί πάντως όλα αυτά να φαίνονται σαν θεωρίες συνωμοσίας, αλλά εάν σκεφθεί κανείς πως ένας μόνο άνθρωπος, ο G. Soros, προκάλεσε την ασιατική κρίση, υποτίμησε τη στερλίνα ή επεμβαίνει σήμερα στο θέμα των Σκοπίων, θα καταλάβει πως είναι η ψυχρή πραγματικότητα – η οποία σύντομα θα φανεί δια γυμνού οφθαλμού. Συμπερασματικά λοιπόν, αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι η ριζική αλλαγή του συστήματος που έχει αρχίσει να αυτοκαταστρέφεται, παράγοντας μεταξύ άλλων τεράστια πολιτική και οικονομική διαφθορά με τους φορολογικούς παραδείσους του κοκ., πριν είναι πολύ αργά – ενώ όλα τα υπόλοιπα δεν θα βοηθήσουν σε τίποτα.

Πηγή : https://analyst.gr