Αποπληθωρισμός!

Ειδικά όσον αφορά τα χρέη, εάν εκείνες οι χώρες που είναι ήδη υπερχρεωμένες βυθιστούν στον αποπληθωρισμό, μειώνεται ταυτόχρονα η ποσότητα χρήματος ενώ οι μελλοντικές τους προοπτικές δεν φαίνεται να αλλάζουν, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως δυνατότητα να ξεφύγουν από την παγίδα, οτιδήποτε και αν κάνουν – ενώ φυσικά τα χρέη τους αυξάνονται, χρειάζονται νέα δάνεια κοκ. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, ενώ βυθίστηκε ξανά σε έναν καταστροφικό αποπληθωρισμό, το πραγματικό επιτόκιο δανεισμού της από τις αγορές δεν είναι το ονομαστικό 1,2%, αλλά 3% (1,2%+1,8%). Ανάλογα υψηλό είναι το πραγματικό επιτόκιο δανεισμού του ιδιωτικού της τομέα – οπότε είναι αδύνατον να ανταγωνισθεί τις άλλες χώρες, ακόμη και αν συνεχίσει να μειώνει τους μισθούς, με αποτέλεσμα να μην διενεργούνται επενδύσεις και να συνεχίζεται η αποψίλωση του παραγωγικού μας ιστού. Σε κάθε περίπτωση, η νομισματική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι η ακριβώς αντίθετη από αυτήν που χρειάζεται η οικονομία της – γεγονός που επεξηγεί τη συνεχή αύξηση του δημοσίου χρέους της (θα υπερβεί το 200% του ΑΕΠ σύντομα, από 127% όταν καταδικάσθηκε στο ΔΝΤ το 2009), καθώς επίσης την αδυναμία της να ξεφύγει από την κρίση. Με δεδομένο δε το ότι, η ύφεση εντείνει τις αποπληθωριστικές πιέσεις, ενώ είναι θηριώδης στην Ελλάδα (-15,2% το δεύτερο τρίμηνο), ο εφιάλτης προβλέπεται ακόμη μεγαλύτερος – ενώ ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του θυμίζουν τον καπετάνιο και το πλήρωμα του Τιτανικού που ήταν αισιόδοξοι και ευτυχισμένοι, ενώ το πλοίο κατευθυνόταν στο παγόβουνο.

Ο φαύλος, διαβολικός κύκλος του Fisher

Η εποχή του αποπληθωρισμού που ξεκίνησε με την παγκοσμιοποίηση, καθώς επίσης με την άνοδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού στη Δύση, φτάνει στο τέλος της – κρίνοντας από τη στροφή των Η.Π.Α. και της Μ. Βρετανίας προς τον οικονομικό εθνικισμό, καθώς επίσης από τα βουνά του χρέους που έχουν συσσωρευτεί και τα οποία μπορούν να μειωθούν μόνο πληθωριστικά (εναλλακτικά με τη χρηματοπιστωτική καταστολή ή/και με τις μαζικές διαγραφές, κάτι που όμως είναι πολύ δύσκολα εφικτό). Δυστυχώς όμως, η Ελλάδα έχει βυθιστεί ξανά στον αποπληθωρισμό, ενώ είναι σε τέτοιο βαθμό υπερχρεωμένη, όσον αφορά τόσο το δημόσιο, όσο και το κόκκινο ιδιωτικό χρέος που καθιστά αδύνατη τη βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας της – ενώ εκτός από τα οικονομικά της προβλήματα, μαστίζεται επί πλέον από κοινωνικά, μεταναστευτικά και γεωπολιτικά. Στα πλαίσια αυτά δύσκολα μπορεί κανείς να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον – εάν δεν θέλει να κατηγορηθεί ως αιθεροβάμων. 

Το τέρας του αποπληθωρισμού

Ο πιο σημαντικός δείκτης για τον καθορισμό της νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών είναι το πραγματικό επιτόκιο – το οποίο αποτελεί έναν ακόμη λόγο, μεταξύ πολλών άλλων, για τον οποίο η ελληνική οικονομία δεν αναπτύσσεται.

«Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι, τα κράτη δεν χρεοκοπούν. Αυτοί που χρεοκοπούν είναι οι Πολίτες τους, ειδικά εάν δεν επιλέξουν έγκαιρα τη στάση πληρωμών – κάτι που δυστυχώς συνέβη στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να έχουν κλείσει σταδιακά οι δανειστές της όλες τις εξόδους κινδύνου, με αφετηρία το PSI, καθώς επίσης με τέρμα το στυγερό εκβιασμό της ΕΚΤ (κλείσιμο τραπεζών).

Η ασθένεια της παγκοσμιοποίησης

Όπως ο εχθρός του οικονομικού εθνικισμού είναι ο υπερπληθωρισμός, έτσι το αδύναμο σημείο των ανεξέλεγκτα ανοιχτών διεθνών αγορών είναι ο αποπληθωρισμός – ο οποίος είναι ταυτόχρονα η Αχίλλειος πτέρνα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

«Μία αποπληθωριστική «εκκαθάριση» του χρέους είναι ένας κύκλος του διαβόλου, ένας φαύλος κύκλος. Καμία δύναμη δεν μπορεί να οδηγήσει την οικονομία πίσω, στο σημείο ισορροπίας της. Το πλοίο θα γέρνει όλο και περισσότερο, μέχρι να ανατραπεί (ας ελπίσουμε πως θα το αποφύγει τελικά η Ελλάδα).

Ο αποπληθωρισμός δεν είναι κάτι πολύ σοβαρό, όταν δεν εμφανίζεται σε εποχές που υπάρχει ταυτόχρονα ένας υψηλός όγκος απλήρωτων υποχρεώσεων. Μόνο σε συνδυασμό με συνθήκες υπερχρέωσης, ο αποπληθωρισμός εξελίσσεται σε μία καταστροφική δύναμη, αφού αυξάνει συνεχώς τα χρέη» (Irving Fisher).

TO ΔΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

H παραβίαση κάθε έννοιας λειτουργίας της κεντρικής τράπεζας είναι η βασική αιτία της μη βιωσιμότητας δημοσίου και ιδιωτικού χρέους.. 

Η αναστολή δημιουργίας χρήματος έχει οδηγήσει την χώρα στα 6 χρόνια μνημονίων να βρίσκεται σε πλήρη αποπληθωρισμό 

Εδώ και το σχετικό γράφημα της ΕΛΣΤΑΤ που αποτυπώνει πλήρως το έγκλημα της κεντρικής τράπεζας 

Το διπλό πρόσωπο του χρήματος

Είναι θέμα χρόνου η διάλυση της Ευρωζώνης, ακόμη και αν δεν υπερισχύσουν στις εκλογές κόμματα που θέλουν την έξοδο των χωρών τους – αφού οι ανάγκες, οι επιθυμίες, καθώς επίσης οι συνήθειες ορισμένων κρατών του Βορά, είναι εντελώς αντίθετες από αυτές του Νότου.

Άποψη

Ο μέσος πληθωρισμός στην Ευρωζώνη υπολογίζεται στο 1,8% για τον Ιανουάριο, ενώ ο αντίστοιχος στη Γερμανία είναι περίπου στο ίδιο ύψος (γράφημα) – αν και σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην αύξηση των τιμών της ενέργειας. Μπορεί λοιπόν να μειωθεί σε ετήσιο επίπεδο, επίσης λόγω της ενέργειας – αλλά το ποσοστό αύξησης του χωρίς την ενέργεια, ο «πυρήνας του πληθωρισμού» όπως αποκαλείται, θα διαμορφωθεί παρ’ όλα αυτά λίγο χαμηλότερα από το 1%. 

Η εθνικοποίηση των κεντρικών τραπεζών

Η κατάργηση της ανεξαρτησίας τους θα έλυνε τα προβλήματα της υπερχρέωσης και του αποπληθωρισμού – χωρίς να χρειαστεί το κούρεμα των καταθέσεων ή ο πόλεμος που προετοιμάζει η ελίτ, έχοντας στόχο τη Ρωσία

Για την Ελλάδα δεν έχει νόημα να γράφει πλέον κανείς, αφού έχει ήδη συμφωνήσει στη μετατροπή της στο 17ο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Γερμανίας, με καθεστώς αποικίας – το οποίο θα εξυγιανθεί με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησε ο κ. Σόιμπλε στην ανατολική πλευρά της, όταν προσαρτήθηκε στη δυτική. 

Οι Έλληνες θα μετατραπούν προφανώς σε χαμηλόμισθους σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ είναι καλά να ξεκινήσουν όλοι να μαθαίνουν γερμανικά – πόσο μάλλον αφού η Γερμανία έχει αρχίσει να «αποστασιοποιείται» από τα αγγλικά, όπως διαπιστώνουν όσοι συναλλάσσονται με αρκετές από τις εταιρίες της.

Roubini: Οι ανορθόδοξες νομισματικές πολιτικές των κεντρικών τραπεζών πρέπει να εμπλουτιστούν με νέα τολμηρά μέτρα.

Στην αναζήτηση και υιοθέτηση νέων αντισυμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής ωθούνται και πάλι οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη, καθώς οι τολμηρές αποφάσεις που έλαβαν την τελευταία δεκαετία δεν έχουν οδηγήσει σε δυναμική οικονομική ανάκαμψη την παγκόσμια οικονομία, με τον κίνδυνο αποπληθωρισμού να παραμένει επίκαιρος.

Αυτό υποστηρίζει σε νέο άρθρο του στον επιχειρηματικό ιστότοπο γνώμης Project Syndicate ο προβεβλημένος καθηγητής του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU), Nouriel Roubini, σύμφωνα με τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες πλέον επικεντρώνουν ξεκάθαρα τη δράση τους στην τιμή του χρήματος και όχι στην ποσότητα αυτού σε κυκλοφορία.

ΚΑΖΑΚΗΣ :Η ευρωζώνη υπό συνθήκες κλιμακούμενης κατάρρευσης

Η τελευταία απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μειώσει στο 0% το επιτόκιο κύριας χρηματοδότησης και στο -0,40% το επιτόκιο καταθέσεων, ισοδυναμεί μ’ ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο του ευρώ. 

Η απόφαση αυτή της ΕΚΤ υιοθετήθηκε υποτίθεται για να αποτραπεί η διολίσθηση σε αποπληθωρισμό ολόκληρης της ευρωζώνης. 

Η παγίδα του αποπληθωρισμού

Οι δανειστές της Ελλάδας, ο κ. Σόιμπλε για να είμαστε ακριβείς, έχουν τα σχέδια τους, επιβάλλοντας την πολιτική των μνημονίων – αντίθετα, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο, οδηγώντας την πατρίδα μας στο γκρεμό

«Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι, τα κράτη δεν χρεοκοπούν. Αυτοί που χρεοκοπούν είναι οι Πολίτες τους, ειδικά εάν δεν επιλέξουν έγκαιρα τη στάση πληρωμών – κάτι που δυστυχώς συνέβη στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να έχουν κλείσει σταδιακά οι δανειστές της όλες τις εξόδους κινδύνου, με αφετηρία το PSI, καθώς επίσης με τέρμα τον πρόσφατο, στυγερό εκβιασμό της ΕΚΤ. 

Η τελευταία ελπίδα της πατρίδας μας να τα καταφέρει, με τις μικρότερες δυνατές απώλειες για τους κατοίκους της, ήταν στα τέλη του 2014 – όπου δυστυχώς εκβιάστηκαν οι εκλογές από ένα κόμμα που, ακούσια ή εκούσια, παραπλάνησε τους Έλληνες οδηγώντας τους σε μία παγίδα, ανάλογη με αυτήν που οδηγήθηκε ο Λεωνίδας από τον Εφιάλτη, έχοντας τότε απέναντι του τους πανίσχυρους Πέρσες». 

Οι νέες παγίδες της ελίτ...

Υπάρχει διαφορά, μεταξύ μετρητών και ηλεκτρονικών χρημάτων σε εποχές αποπληθωρισμού, όπως αυτή που βιώνουμε – οπότε έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν την κατάργηση τους οι κεντρικές τράπεζες, ενώ επίσης κάθε λόγο να αντιδρούν οι Πολίτες.

Δύο θέματα φαίνεται να απασχολούν τους Γερμανούς σήμερα, εκτός από την προβλεπόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας:  

(α) σε ποιόν ανήκουν στην πραγματικότητα οι μεγάλοι εισηγμένοι όμιλοι (Δείκτης DAX), καθώς επίσης 

(β) η επιδιωκόμενη πλήρης κατάργηση των μετρητών χρημάτων (χαρτονομίσματα) στις συναλλαγές, με την αντικατάσταση τους από τα ηλεκτρονικά (πλαστικά).

Όσον αφορά το πρώτο, σύμφωνα με μία μελέτη της ελεγκτικής και συμβουλευτικής εταιρείας EY (Ernst & Young), μίας από τους τέσσερις γίγαντες του κλάδου, ο οποίος δεν είναι λιγότερο «σκοτεινός» ή/και ισχυρός από τις τρεις αδελφές (ανάλυση), το 54% των μετοχών των τριάντα μεγαλυτέρων γερμανικών επιχειρήσεων ανήκει σε ξένα κράτη, το 37% στη χώρα, ενώ το 9% δεν μπορεί να καταταχθεί σε καμία περιοχή του πλανήτη!

Έτοιμη να θυσιάσει την οικονομία η Fed, για να μη σκάσει η φούσκα της αγοράς ομολόγων ύψους 100 τρισ.

"Γιατί η Fed, η κεντρική αμερικανική τράπεζα, τρέμει τον κίνδυνο εμφάνισης αποπληθωρισμού;" διερωτάται, μέσω νέας έκθεσής της, η Phoenix Capital. 

Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, η επικεφαλής της Fed, J. Yellen, σπεύδει να διαμηνύει, με κάθε ευκαιρία, πως όσο χαμηλότερα κινούνται οι τιμές του πετρελαίου, τόσο αυξάνεται το όφελος για την αμερικανική οικονομία.

Πρόκειται σαφώς για μια περίεργη παραδοχή, εκ μέρους της Yellen, αφού η Fed πρεσβεύει πως θετικά για την οικονομία λειτουργεί ο πληθωρισμός και όχι ο αποπληθωρισμός. 

Προς παγκόσμια οικονομική κρίση;

«Επενδυτές σε κατάσταση πανικού», «Η Ευρώπη εισέρχεται σε περίοδο ύφεσης», «Σε κατήφορο τα χρηματιστήρια» είναι μερικοί από τους τίτλους των σημερινών οικονομικών αναλύσεων που φιλοδοξούν να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα των αγορών.

«Οι χρηματοοικονομικές αγορές σηματοδοτούν μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση», γράφει ο Χόλγκερ Τσέπιτς στην εφημερίδα Die Welt.