Τα στρατόπεδα Covid και το τέρας του αμερικανικού χρέους

Ο μοναδικός τρόπος για να ελέγξει η υπερδύναμη το χρέος της, δεν είναι άλλος από τον πληθωρισμό – αφού η επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης ή/και της δημοσιονομικής λιτότητας, θα περιόριζε τις δυνατότητες ανάπτυξης της, εάν δεν τη βύθιζε στην ύφεση με την κατάρρευση του ΑΕΠ της. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην άνοδο της ανεργίας, σε εσωτερικές αναταραχές και σε εξεγέρσεις – οπότε σε ένα πολιτικό και κοινωνικό χάος. Επομένως, είναι μονόδρομος η εκτύπωση νέων χρημάτων μέσω της Fed – η οποία όμως, με τον πληθωρισμό που θα δημιουργήσει, θα θέσει σε κίνδυνο το status του δολαρίου, ως το νούμερο ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Πόσο μάλλον όταν ήδη προγραμματίζεται η αντικατάσταση του από πολλές χώρες – όπως από την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν κοκ. Εν τούτοις, άλλος δρόμος εκτός από τον πληθωρισμό δεν υπάρχει – ενώ η στήριξη της ισοτιμίας του δολαρίου δεν μπορεί να προέλθει από τη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, αφού οι Η.Π.Α. παράγουν ελάχιστα προϊόντα σήμερα. Ως εκ τούτου θα αναζητηθεί η στήριξη του δολαρίου με άλλους τρόπους – όπως είναι η διεξαγωγή πολέμων που επιδιώκονταν ανέκαθεν από τους «Δημοκρατικούς», η δημιουργία άλλου είδους προβλημάτων στον πλανήτη που οδηγεί παραδοσιακά στον επαναπατρισμό των δολαρίων ως «λιμάνι ασφαλείας» ενισχύοντας την ισοτιμία του κλπ.

Ανάλυση

Σίγουρα δεν νοιώθει κανείς ευτυχής, όταν διαπιστώνει πως δεν μπορεί να έχει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση του – όπως στο παράδειγμα του εμβολιασμού, όπου ενώ υποσχέθηκε πως δεν θα είναι ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα υποχρεωτικός, εισηγήθηκε στην ΕΕ την έκδοση πιστοποιητικών, ως προϋπόθεση για την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων (πηγή). Έχουμε αναφερθεί στο θέμα, προβλέποντας πως θα συμβεί και περιγράφοντας τα προβλήματα που θα υπάρξουν (ανάλυση) – ενώ τονίσαμε πως είναι λογικές οι επιφυλάξεις των ανθρώπων, αφού το συγκεκριμένο εμβόλιο είναι ξεκάθαρα ένα μη δοκιμασμένο προϊόν και η ανοσία αγέλης μία ψευδαίσθηση (ανάλυση).

Από την άλλη πλευρά, επειδή αποτελεί μία μεγάλη πηγή κερδοφορίας και πλούτου των φαρμακευτικών εταιριών, ήταν αυτονόητο πως θα επιβαλλόταν υποχρεωτικά – ενώ η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερη, κρίνοντας από το παράδειγμα της Νέας Υόρκης, στην οποία δημιουργούνται ήδη στρατόπεδα συγκέντρωσης Covid.

Ειδικότερα, έχει εισαχθεί στην Πολιτεία ένα νομοσχέδιο που θα εξουσιοδοτεί τις κρατικές αρχές να φυλακίζουν οποιονδήποτε χωρίς την απαγγελία κατηγοριών (πηγή) – κάτι που θα ισχύει στην περίπτωση που η κυβέρνηση κηρύξει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για την Υγεία, όπως το 2020 για να δικαιολογήσει το «κλείδωμα» της Οικονομίας.

Η νομοθεσία θα επιτρέπει στο κράτος να συλλάβει και να φυλακίσει όποιον θεωρεί πως πάσχει από μεταδοτική ασθένεια, είναι φορέας αυτής της ασθένειας ή έχει έλθει σε επαφή με ασθενή – επομένως τους πάντες. Οι κρατούμενοι δε, θα μπορούν να ζητήσουν την απελευθέρωση τους μετά από τρεις ημέρες – γεγονός που σημαίνει πως η κυβέρνηση θα έχει επί πλέον τρεις ημέρες, συν τα Σαββατοκύριακα, για να αιτηθεί δικαστική απόφαση. Τότε μόνο, εάν δεν τη λάβει δηλαδή εντός πέντε ημερών, θα είναι υποχρεωμένη να απελευθερώσει τον κρατούμενο – οπότε ο καθένας θα μπορούσε να φυλακισθεί για δύο σχεδόν εβδομάδες, χωρίς δικαστική ακρόαση!

Όλα αυτά τώρα εάν ο κρατούμενος ζητήσει την απελευθέρωση του – αφού διαφορετικά μπορεί να παραμείνει φυλακισμένος έως και 60 ημέρες, χωρίς καμία δικαστική απόφαση! Μετά την αρχική δικαστική απόφαση δε, οι αρχές χρειάζονται μόνο ένα δικαστικό έλεγχο κάθε 90 ημέρες, για να συνεχίσουν να τον κρατούν – με την αιτιολογία μίας μεταδοτικής ασθένειας. Με απλά λόγια, θα μπορούν να κρατούν τους ανθρώπους για τρεις μήνες μέσα σε ένα στρατόπεδο Covid, στη συνέχεια για άλλους τρεις μήνες κοκ. – κάτι που είναι πολύ χειρότερο από τον κόσμο του «Μεγάλου Αδελφού» που έχει περιγράψει ο Orwell στο 1984. Είναι αλήθεια δυνατόν να αποδεχθεί κανείς πως ο Covid δικαιολογεί αυτού του είδους το φασισμό, εκ μέρους των κυβερνήσεων;

Φυσικά ελάχιστοι ασχολούνται με τα παραπάνω, αφού τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα στο «πραξικόπημα» του απερχομένου προέδρου Trump – στην εισβολή στο Καπιτώλιο μίας ομάδας γραφικών ακροδεξιών και αρρωστημένων ναζιστών που, κατά τα ΜΜΕ, είχε στόχο να καταλάβει βίαια την εξουσία των Η.Π.Α. (ανάλυση). Ο ρόλος δε των «Big 5» που έχουν δρομολογήσει την 4η βιομηχανική επανάσταση ήταν πολύ σημαντικός – ενώ πρέπει να θαυμάζει κανείς την «ηθική» τους, με κριτήριο το κλείσιμο των λογαριασμών του προέδρου από το Twitter, από το Facebook κοκ., με τη στήριξη της Apple, της Google και της Amazon.

Μεγάλη εντύπωση βέβαια προκάλεσε η τιμωρία τους από τους επενδυτές – οι οποίοι πουλούσαν χθες τις μετοχές κυρίως της Twitter και της Facebook ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το κλείσιμο των λογαριασμών του Trump, οπότε του φασισμού τους, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση των τιμών τους. 

Το τέρας του αμερικανικού χρέους

Ανεξάρτητα τώρα από την επικαιρότητα, έχει ενδιαφέρον η ανάλυση του θέματος του αμερικανικού χρέους που έχει εξελιχθεί στην κυριολεξία σε τέρας – αν και στην Ελλάδα το τέρας είναι πολύ μεγαλύτερο, έχοντας διογκωθεί από την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή (πηγή), την οποία το κόμμα του τόσο το 2012-2014 όσο και σήμερα, έχει ξεπεράσει ήδη σε ανευθυνότητα.

Ειδικότερα (πηγή: James), στις 8 Ιανουαρίου του 1835, ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α. A. Jackson κατάφερε αυτό που δεν μπόρεσε ποτέ κανείς να κάνει: εξόφλησε ολόκληρο το δημόσιο χρέος της χώρας. Θεωρώντας την κεντρική τράπεζα που στην ουσία υπηρετούσε τα συμφέροντα της Μ. Βρετανίας «μαύρη μαγεία», λόγω της δημιουργίας χρημάτων από το πουθενά, καθώς επίσης το εθνικό χρέος «ηθική αποτυχία», αποπλήρωσε τα περίπου 5 εκ. $ που χρωστούσαν τότε οι Η.Π.Α. – οπότε το μηδένισε εντελώς.

Ο στόχος του ήταν η πλήρης ανεξαρτησία της χώρας του, για την οποία είχαν πολεμήσει και πεθάνει τόσο πολλοί Αμερικανοί – κάτι που εμείς στην Ελλάδα αδυνατούμε να καταλάβουμε, αφού διαφορετικά δεν θα είχαμε το θράσος να θέλουμε να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 με τα χρέη μας στη στρατόσφαιρα. Πόσο μάλλον ως γερμανική αποικία χρέους, καθώς επίσης εξαρτημένοι όσο ποτέ μέχρι σήμερα (ανάλυση) – με αφίσες που μόνο ντροπή μπορούν να μας προκαλέσουν. Όπως γράψαμε εκφράζοντας τη ντροπή μας, «στην Ελλάδα της κυρίας Αγγελοπούλου, ο Μ. Αλέξανδρος (που ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπούλησε στα Σκόπια και η ΝΔ σεβάστηκε το ξεπούλημα) δεν είναι τόσο σημαντικός όσο ο Αντετοκούνμπο – ενώ από τον Περικλή έως τον Κολοκοτρώνη μεσολάβησε κενό ανυπαρξίας της Ελλάδας».

Συνεχίζοντας στις Η.Π.Α., μέσα σε τρία χρόνια από το τέλος περίπου του 1835, το δημόσιο χρέος τους είχε επανέλθει – αν και μόλις στα 3,3 εκ. $. Το 1847 αυξήθηκε στα 33 εκ. $, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ξεπέρασε για πρώτη φορά το 1 δις $, στον 1ο ΠΠ έφτασε στα 10 δις $, για πρώτη φορά στα 100 δις $ κατά το 2ο ΠΠ και ξεπέρασε το 1 τρις $ στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Μετά τους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, τους οποίους ακολούθησε η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, έφτασε στα 10 τρις $ – ενώ επί κυβέρνησης Obama διπλασιάσθηκε σχεδόν στα 20 τρις $. Σήμερα έχει εκτοξευθεί στα 28 τρις $ ή περί το 40% υψηλότερα από το ΑΕΠ της χώρας ,ύψους γύρω στα 20 δις $ μετά την υποχώρηση του από την πανδημία – δηλαδή στο 140% του ΑΕΠ, όταν της Ελλάδας στο 208% από 127% το 2009.

Μόνο το 2020, κυρίως λόγω των μέτρων Covid, αυξήθηκε κατά 4,5 τρις $ – ενώ στους επόμενους μήνες θα υπερβεί τα 30 τρις $. Βέβαια, όταν το χρέος «ωριμάζει», όταν δηλαδή τα ομόλογα γίνονται ληξιπρόθεσμα, πρέπει να εξοφλούνται – κάτι που όμως συμβαίνει συνήθως με την έκδοση καινούργιων, για την αποπληρωμή των παλαιοτέρων.

Εν τούτοις, οι ξένοι δανειστές των Η.Π.Α. που το Φεβρουάριο του 2020 κατείχαν αμερικανικά ομόλογα αξίας 7,23 τρις $ ή το 30% του δημοσίου χρέους τους, δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να τις δανείζουν – ιδίως οι δύο μεγαλύτεροι, η Κίνα και η Ιαπωνία, όπου ειδικά η Κίνα από 1,32 τρις $ που είχε δανείσει στις Η.Π.Α. το Νοέμβριο του 2013, τον Οκτώβριο του 2020 τα είχε μειώσει στα 1,07 τρις $.

Εκτός από τις ξένες κυβερνήσεις τώρα, ένας άλλος κάτοχος σημαντικού χρέους των Η.Π.Α. είναι τα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης – δηλαδή τα συνταξιοδοτικά ταμεία, οπότε οι ίδιοι οι Πολίτες τους (κάτι που δρομολογείται και στην Ελλάδα με το νέο επικουρικό σύστημα, όπου κατά 1/3 θα τοποθετούνται σε ομόλογα του δημοσίου, πηγή). Τα τεράστια αποθέματα μετρητών που διαθέτουν τα ταμεία, επενδύονται κατά 100% στα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου – ενώ πάντα αγοράζονται καινούργια, όταν λήγουν τα παλαιότερα, αναχρηματοδοτώντας το χρέος.

Σήμερα όμως η Κοινωνική Ασφάλιση έχει ένα τεράστιο πρόβλημα – ενώ πριν τον Covid ο υπουργός οικονομικών είχε δηλώσει πως τα αποθέματα στα ταμεία θα είχαν εξαντληθεί πλήρως έως το 2034. Με τον Covid τώρα, ειδικά με τα κλειδώματα, όπου η ανεργία αυξήθηκε, εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν και οι φόροι μισθοδοσίας ανεστάλησαν, τα ασφαλιστικά ταμεία επλήγησαν σε μεγάλο βαθμό – αφού οι εισροές μειώθηκαν και οι εκροές κλιμακώθηκαν, μεταξύ άλλων λόγω των περισσοτέρων συνταξιοδοτήσεων. Ως εκ τούτου εκτιμάται πλέον πως τα ταμεία θα «αδειάσουν» ήδη το 2029 – οπότε είναι λογικό πως δεν θα συνεχίσουν να αναχρηματοδοτούν το χρέος, αγοράζοντας νέα ομόλογα στη λήξη των υφισταμένων. 

Η λύση-μονόδρομος

Περαιτέρω, σύμφωνα με τη Bloomberg, το 2021 θα «ωριμάσουν», θα καταστούν δηλαδή ληξιπρόθεσμα, ομόλογα αξίας 8 τρις $ – ενώ το γραφείο προϋπολογισμού του Κογκρέσου υπολογίζει πως θα υπάρξει ένα επί πλέον έλλειμμα ύψους 2 τρις $ λόγω των νέων μέτρων Covid. Επομένως θα πρέπει να βρεθούν συνολικά 10 τρις $ ή 300.000 $ ανά δευτερόλεπτο – κάτι που μπορεί να εξασφαλισθεί μόνο από τη Fed, με το τύπωμα νέων χρημάτων. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως η Fed τον Ιανουάριο του 2020 κατείχε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου αξίας 2,3 τρις $, ενώ σήμερα 4,7 τρις $ συν 2,3 τρις $ άλλα – οπότε ο Ισολογισμός της έχει εκτοξευθεί στα 7 τρις $.

Βέβαια, σε όρους ΑΕΠ, είναι σε καλύτερη θέση από την ΕΚΤ – αφού ο Ισολογισμός της είναι στο 32,6% του ΑΕΠ των Η.Π.Α., όταν της ΕΚΤ στο 52% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης (πηγή). Την ίδια στιγμή και οι δύο απέχουν πολύ από τον Ισολογισμό της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας που έχει υπερβεί το 117% του ΑΕΠ – με τη διαφορά όμως πως τα ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών της Ιαπωνίας και λιγότερο της Ευρωζώνης είναι πλεονασματικά, ενώ των Η.Π.Α. εξαιρετικά ελλειμματικό. Το αναφέρουμε εδώ, επειδή το συγκεκριμένο ισοζύγιο είναι πολύ σημαντικό για τη διαμόρφωση της ισοτιμίας του νομίσματος – ειδικά σε συνδυασμό με την εκτύπωση νέων χρημάτων.

Ειδικότερα, ο μοναδικός τρόπος για να ελέγξει η υπερδύναμη το χρέος της, δεν είναι άλλος από τον πληθωρισμό – αφού η επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης ή/και της δημοσιονομικής λιτότητας, θα περιόριζε τις δυνατότητες ανάπτυξης της, εάν δεν τη βύθιζε στην ύφεση με την κατάρρευση του ΑΕΠ της. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην άνοδο της ανεργίας, σε εσωτερικές αναταραχές και σε εξεγέρσεις – οπότε σε ένα πολιτικό και κοινωνικό χάος. Επομένως, είναι μονόδρομος η εκτύπωση νέων χρημάτων μέσω της Fed – η οποία όμως, με τον πληθωρισμό που θα δημιουργήσει, θα θέσει σε κίνδυνο το status του δολαρίου, ως το νούμερο ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Πόσο μάλλον όταν ήδη προγραμματίζεται η αντικατάσταση του από πολλές χώρες – όπως από την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν κοκ. (ανάλυση). Εν τούτοις, άλλος δρόμος εκτός από τον πληθωρισμό δεν υπάρχει – ενώ η στήριξη της ισοτιμίας του δολαρίου δεν μπορεί να προέλθει από τη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, αφού οι Η.Π.Α. παράγουν ελάχιστα προϊόντα σήμερα.

Ως εκ τούτου θα αναζητηθεί η στήριξη του δολαρίου με άλλους τρόπους – όπως είναι η διεξαγωγή πολέμων που επιδιώκονταν ανέκαθεν από τους «Δημοκρατικούς», η δημιουργία άλλου είδους προβλημάτων στον πλανήτη που οδηγεί παραδοσιακά στον επαναπατρισμό των δολαρίων ως «λιμάνι ασφαλείας» ενισχύοντας την ισοτιμία του κλπ. Η Ιαπωνία βέβαια δεν έχει πληθωρισμό παρά τη μαζική εκτύπωση χρημάτων, πιθανότατα λόγω των αποπληθωριστικών δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης (ανάλυση), όπως επίσης η Ελβετία – με τη διαφορά όμως πως και οι δύο αυτές χώρες έχουν πλεονάσματα στα ισοζύγια τους που στηρίζουν την ισοτιμία των νομισμάτων τους (επίσης παγκόσμια αποθεματικά). 

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, το 2021 φαίνεται πως θα είναι ένα έτος σημαντικών εξελίξεων σε διάφορα πεδία – ενώ η επιστροφή στην κανονικότητα είναι ουτοπική, αφού δεν υπάρχει πλέον η κανονικότητα που γνωρίζαμε. Ειδικά όσον αφορά τις Η.Π.Α., ο διχασμός που έχει διαπιστωθεί είναι εξαιρετικά ανησυχητικός – πόσο μάλλον εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν το κείμενο που δημοσιεύθηκε στην Washington Post στις 6 Ιανουαρίου, υπογεγραμμένο από δέκα πρώην αρχηγούς του Πενταγώνου (πηγή).

Εν προκειμένω, προειδοποίησαν τον αναπληρωτή γραμματέα άμυνας C. Miller, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ακροδεξιός, να μην χρησιμοποιήσει το στρατό για να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα – επειδή, εάν το έκανε, οι συνέπειες για την Αμερικανική Δημοκρατία θα ήταν τρομακτικές. Θεωρητικά λοιπόν πίστευαν πως είχε την πρόθεση να το κάνει – ενώ την ίδια στιγμή θεωρείται πως ορισμένες ακροδεξιές ομάδες, στοχεύουν επίθεση με όπλα στην τελετή ορκωμοσίας του νέου προέδρου! (πηγή).

Όλα αυτά είναι εξαιρετικά ασαφή και δύσκολα μπορεί να τα εκτιμήσει κανείς, όσον αφορά το πραγματικό τους νόημα – ενώ προφανώς ότι συμβαίνει στις Η.Π.Α. έχει επακόλουθα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το σίγουρο πάντως είναι πως οι Η.Π.Α. έχουν μετατραπεί σε ένα πληγωμένο θηρίο, οικονομικά και κοινωνικά – με δύο σχεδόν εξίσου ισχυρές πολιτικές παρατάξεις που συγκρούονται μεταξύ τους, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο.

 

Πηγή : https://analyst.gr