Το ηττοπαθές δόγμα της ελληνικής διπλωματίας

Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες επιμένει στο δόγμα ‘’Η Ελλάδα δεν διεκδικεί, αλλά και δεν παραχωρεί’’ Δυστυχώς αυτό που μετράει η χώρα μας τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες με αυτό το δόγμα είναι μόνο διπλωματικές ήττες.

Άποψη

-του Μιχάλη Χριστοδουλίδη 

Θυμίζω το γκριζάρισμα των Ιμίων, τις συμφωνίες της Μαδρίτης, του Ελσίνκι, που όλες άμεσα ή εμμέσως αναγνωρίζουν τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας και την επιτακτική ανάγκη ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλάμε για ένα κράτος που δεν τιθασεύεται στην εφαρμογή των νόμων του Διεθνούς Δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για ένα κράτος που κυριεύεται από μισαλλοδοξία και την επιβολή της ισχύος του μόνο δια της βίας και των όπλων. 

Όλες οι διπλωματικές συμφωνίες ήταν γενικές και αόριστες, αναφορές σε σεβασμό του διεθνούς δικαίου, χωρίς να αναφέρεται με ποιον τρόπο θα επιλύονταν οι διαφορές, μια ελληνική διπλωματία στην λογική πάντα, ας κερδίσουμε λίγο χρόνο για να κατευνάσουμε προσωρινά το αχόρταγο ‘’θηρίο’’ για να ζήσουμε μια έστω και μικρή ειρηνική περίοδο, αφήνοντας στην Τουρκία χώρο για να γίνει αυτή που βλέπουμε σήμερα. Τελικά φθάσαμε στο σήμερα που η αναγνώριση των ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο, έγινε η λεγόμενη ‘’γαλάζια πατρίδα’’ και η προενταξιακή της διαδικασία να ‘’ενεργοποιείται’’ ή να ‘’απενεργοποιείται’’ ανάλογα με τα οικονομικά και μόνο συμφέροντα της Ε.Ε Ωστόσο βλέπουμε ένα πακτωλό χρημάτων προς την Τουρκία, τα οποία λαμβάνει ακόμα και εκβιαστικά με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, απειλώντας την ίδια την Ε.Ε με το άνοιγμα των μεταναστευτικών ροών. 

Η Τουρκία γνωρίζει ότι είναι πλέον ένας ισχυρός γεωπολιτικός παίκτης στην γεωστρατηγική σκακιέρα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, ισορροπεί μεταξύ δύσης και Ρωσίας, χωρίς καμία απώλεια, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, γνωρίζει ότι όταν διεκδικείς δέκα σε βάθος χρόνου, κάποια από αυτά θα τα κερδίσεις, ενώ από την άλλη πλευρά ξέρει ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα, παρά μόνο τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, δηλαδή τίποτα, άρα χαμένη εκ των προτέρων σε ένα ενδεχόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων ή ακόμα και σε ένα διεθνές δικαστήριο που λειτουργεί στην βάση απόδοσης δικαίου του ισχυρού ή στην καλύτερη περίπτωση της τήρησης των ίσων αποστάσεων. 

Η Τουρκία πλέον έχει ανοίξει την βεντάλια των διεκδικήσεων της έναντι της Ελλάδος, προσθέτοντας και νέα θέματα με την ανοχή των συμμάχων και εταίρων μας, βλέπουμε έναν πειρατή στο Λιβυκό πέλαγος που παραβιάζει καθημερινώς το εμπάργκο όπλων στην Λιβύη και παράλληλα προβαίνει σε έρευνες και γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ χωρίς καμία επιβολή μέτρων από το συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, είτε από το ΝΑΤΟ, είτε από την ΕΕ, παρα μόνο απλές ανακοινώσεις συμμόρφωσης και νουθεσίες. 

Η ατζέντα των παράλογων και παράνομων διεκδικήσεων της Τουρκίας επιγραμματικά είναι οι παρακάτω, όπως αυτές έχουν τεθεί από τον ίδιο τον Πρόεδρο Ερντογάν, αλλά και από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους του κατά καιρούς. 

Η Τουρκία διεκδικεί:

1. Την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η Ρόδος, η Κάρπαθος, το Καστελόριζο και η Κρήτη και ταυτόχρονα διεκδικεί συνεκμετάλλευση των ορυκτών πόρων του Αιγαίου.
2. Την αποστρατικοποίηση των νησιών του ΒΑ Αιγαίου, ενώ η συνθήκη του Λονδίνου του 1914 και των Παρισίων του 1947 δεν προβλέπει κάτι τέτοιο.
3. Την αναγνώριση της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως Τουρκική.
4. Την ‘’αποελληνικοποίηση’’ δεκάδων ελληνικών νησιών και βραχονησίδων στο Αιγαίο και την επιβολή της λεγόμενης γαλάζιας πατρίδας, καταργώντας κατ’ ουσίαν την ελληνικότητα του Αιγαίου.
5. Την ενσωμάτωση του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου στην Τουρκία.
6. Την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό τέμενος
7. Τον επανακαθορισμό των συνόρων στην γραμμή του Έβρου και την αποτροπή κατασκευής φράκτη στα σύνορα μας στον Έβρο.
8. Τον διορισμό των Ιμάμηδων στην Θράκη από το Τουρκικό κράτος και όχι από την Ελληνική Δημοκρατία.
9. Την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας σε όλα τα μειονοτικά σχολεία και την αυτοτελή διοίκηση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης από εγκάθετους της τουρκικής κυβέρνησης.
10. Τον εναέριο έλεγχο της αεροπλοΐας (FIR Αθηνών) από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικότερα καθώς και την αποκλειστική έρευνα και διάσωση στην ίδια περιοχή.

Η Ελληνική πλευρά θα έπρεπε να διεκδικεί διπλωματικά πολλά ζητήματα, αλλά δυστυχώς καμία από τις ελληνικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δεν έδειξε αποφασιστικότητα, τόλμη, βούληση και σθένος για να θέσει την Τουρκία σε άμυνα, αντίθετα με την ηττοπαθή και κατευναστική ελληνική εξωτερική πολιτική τής έδωσε λαβές για να διεκδικεί όλο και περισσότερα από αυτά που διεκδικούσε στο παρελθόν. Συγκεκριμένα θα έπρεπε όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες, αλλά ακόμα και τώρα δεν είναι αργά να διεκδικήσει τουλάχιστον κάποια από τα παρακάτω: 

1. Την εφαρμογή του άρθρου 14 της Συνθήκης της Λωζάννης που προβλέπει την ελληνική αυτοδιοίκηση στην Ίμβρο και στην Τένεδο.
2. Την αποστρατικοποίηση των μικρασιατικών ακτών στο Αιγαίο.
3. Την επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας ως ορθόδοξο χριστιανικό ναό και όχι ως πολυθρησκευτικό και πολιτιστικό μνημείο.
4. Την άμεση διεθνοποίηση των στενών του Βοσπόρου κατά παράβαση της συνθήκης του Μοντρέ 1936, όσον αφορά στα θέματα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας.
5. Την προστασία της ελληνικής αρχαίας και βυζαντινής πολιτιστικής κληρονομιάς στην Μικρά Ασία.
6. Την επιβολή της ποντιακής γλώσσας στα σχολεία του Πόντου
7. Την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ
8. Την μετατροπή της οικίας του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη σε μουσείο γενοκτονίας των Ποντίων.
9. Την επιστροφή των περιουσιών των Ελλήνων της Πόλης που εκδιώχθηκαν βίαια από τις πατρογονικές εστίες τους και τους κατάσχεσαν παρανόμως τις περιουσίες τους.
10. Την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Βόρεια Κύπρο
11. Την διακοπή των χρηματοδοτήσεων από την ΕΕ στην Τουρκία, αφού τα κονδύλια αυτά δεν κατευθύνονται στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, αφού τα εργαλειοποιεί ως επιθετικό όπλο μέσω του υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδος.

Η αναθεωρητική Τουρκία δεν μπλοφάρει, είναι προβλέψιμη και αποφασιστική για να κάνει το όραμα της πράξη, είναι κακή η σκέψη για να κάνεις πόλεμο, χειρότερη όμως είναι αυτή που τον αποκλείεις. 

Μιχάλης Χριστοδουλίδης

Πηγή : https://analyst.gr