Στο θέμα των συμφωνιών ΑΟΖ με την Ιταλία και με την Αίγυπτο, δεν ήταν καμία υπερβολή η άποψη μας, σχετικά με το ότι ξεκίνησε ο ακρωτηριασμός της εθνικής μας κυριαρχίας – ο οποίος δυστυχώς θα συνεχισθεί με τη διχοτόμηση του Αιγαίου, με την απώλεια ολόκληρης της Κύπρου και της Θράκης, καθώς επίσης με ότι άλλο ακολουθήσει. Εύλογα, αφού προηγήθηκε η απώλεια της οικονομικής μας κυριαρχίας, με την πλήρη υποθήκευση της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας – όπου όχι μόνο δεν εξυγιάνθηκε η πατρίδα μας αλλά, αντίθετα, είναι οικονομικά σε μία τρισχειρότερη θέση, συγκριτικά με το 2010. Ως εκ τούτου, όταν θα χρειαζόμαστε ξανά και ξανά την οικονομική στήριξη των ξένων, θα απαιτούν εθνικά ή/και εδαφικά ανταλλάγματα – όπως στο παράδειγμα των ληξιπρόθεσμων 95 δις € του γερμανικού ΕSΜ που μεταφέρθηκαν για μετά το 2032 (έντοκα!), με αντάλλαγμα την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στο Δούρειο Ίππο των Γερμανών, στα Σκόπια. Ακριβώς για το λόγο αυτό είναι ξεκάθαρο πως εάν δεν ανακτήσουμε την οικονομική μας κυριαρχία, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά σε καμία περίπτωση ανέφικτο, θα χάνουμε συνεχώς «εδάφη» – στη θάλασσα και στη στεριά.
