«Ο αμαρτωλός ελληνικός θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός»

Γράφει ο

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

  Ελληνιστής

 

Α.      Ένα άρθρο στην «Καθημερινή» μας ξανα-θύμισε τον περιβόητο και αμαρτωλό ελληνικό θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, ένα κείμενο στις 22.4.2025 του Eυάγγελου-Άγγελου Συρίγου «επεξηγητικό» δήθεν των δεδομένων του ελληνικού χάρτη για τη θαλάσσια χωροταξία.

 

      Η «ευκαιρία» της «Καθημερινής» είναι ό, τι καλύτερο για να προβούμε σε μια άλλη περιδιάβαση στο θέμα, με μερικές λεπτομέρειες που μπορεί και να περνούν απαρατήρητες.

 

      Δυστυχώς το άρθρο αυτό και η εμφανής απόπειρα  ωραιοποίησης που προσπαθεί να διαμορφώσει και να  μεταδόσει στον αναγνώστη δεν μπορούν να περάσουν ασχολίαστα.

 

      Τυχερός ο συγγραφέας του για τον οποίο όλα, στον χάρτη, είναι τέλεια υπέρ της Ελλάδας, άσχετα βέβαια αν μόνο ένας θεός ξέρει πού υπάρχει τόση … τελειότητα.

 

      Κατ’ αρχήν δεν μπορούμε να μη επισημάνουμε και τονίσουμε τη μεγάλη σπουδή και επιμονή του αρθρογράφου να εμπεδώσει στο κείμενό του την επικείμενη και βασική, γι΄ αυτόν, απ’ ό, τι φαίνεται,  «παρουσία» στο Αιγαίο και  έννοια της υφαλοκρηπίδας στον ελληνικό χάρτη ως ελληνική μοναδική πραγματικότητα, αναφέροντας  en passant  (για τα μάτια) και μια (ελληνική) ΑΟΖ που ωστόσο, όπως όλοι ξέρουμε, πραγματικά δεν υπάρχει πουθενά, ούτε στα χαρτιά ούτε στο έδαφος! Απλώς, έτσι. για να μη μας κατηγορήσουν κιόλας  ότι αγνοούμε την ΑΟΖ!! Εμφανής η περιπλάνηση βέβαια.

 

       Γιατί δυστυχώς οι αναφορές μοιάζουν σαν αναφορές Τούρκου μόνο για την υφαλοκρηπίδα  ενώ, όπως γνωρίζουμε,  ο ευρωπαϊκός θαλάσσιος σχεδιασμός αφορά και αντικατοπτρίζει αποκλειστικά και μόνο τις ΑΟΖ των χωρών. Άλλωστε, σε καμία πλέον χώρα στο κόσμο δεν χρησιμοποιείται η λέξη «υφαλοκρηπίδα», παρά μόνο ΑΟΖ, δηλαδή ο υπερκείμενος τεράστιος θαλάσσιος όγκος ο οποίος περιλαμβάνει πια αυτονόητα στον βυθό του μια (την) υφαλοκρηπίδα ως επί το πλείστον έως μια απόσταση 200 μιλίων.

 

      Σίγουρα πάντως γίνεται και μια άλλη παραπληροφόρηση όταν διαβάζουμε ότι ο ελληνικός χάρτης – λέει! –  «καταδεικνύει με σαφήνεια όλες τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες όπου η Ελλάδα ασκεί κυριαρχία (εσωτερικά ύδατα και αιγιαλίτιδα ζώνη) και κυριαρχικά δικαιώματα (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ)», τόσο που η έκτασή της γίνεται «494.605 τετ. χλμ.».

 

      Λόγια της καραβάνας γιατί όλα αυτά είναι μόνο η μισή αλήθεια και ούτε όλη η μισή, μόνο στο πρώτο σκέλος της φράσης (εσωτερικά ύδατα και αιγιαλίτιδα ζώνη 6 ν.μ.), όπου υπάρχει ελληνική κυριαρχία (η μόνη άλλωστε!), γιατί στο δεύτερο σκέλος (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ) είναι καραμπινάτο ψέμα, αφού και για τη μία και για την άλλη η Ελλάδα αποδεδειγμένα δεν ασκεί κανένα κυριαρχικό δικαίωμα!!

 

      Εκπλησσόμαστε και λέμε: μπράβο, η Ελλάδα μεγάλωσε περίπου στα 500.000 τετ. χλμ! Με το Αιγαίο μέσα, πώς να μην είναι τόσο μεγάλη!

 

      Λάθος όμως, γιατί  η οδυνηρή πραγματικότητα είναι πως το Αιγαίο κατέχει μόνο μια ελάχιστη «μερίδα» αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, το μεγαλύτερο μέγεθος κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων των οποίων βρίσκεται στην ΑΟΖ Ελλάδας-Ιταλίας.

 

       Και αυτό γιατί κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο (και στον χάρτη) βρίσκονται ΜΟΝΟ μέσα στον ζουρλομανδύα των 6 ν.μ. χωρικών υδάτων! Εκεί, μέσα στα 6 ν.μ. όπου η κυβέρνηση σκοπεύει να «ιδρύσει» το πάρκο του Αιγαίου και τα οποία για τον οσφυοκάμπτη Γεραπετρίτη είναι υπεραρκετά για την Ελλάδα!

 

       Αυτή κι αν είναι παραπλάνηση, διότι ο αναγνώστης, χωρίς τις απαραίτητες  διευκρινίσεις. θα σκεφτεί πως στα 494.605 τετ. χλμ. σίγουρα θα περιλαμβάνεται και όλο το Αιγαίο! Ψέμα!

 

Β.    Είναι αληθές και σωστό ότι η υφαλοκρηπίδα  υπάρχει  ipso facto  και  ab initio, είναι ένα γεωλογικό φυσικό φαινόμενο που υπάρχει από τα βάθη των αιώνων  Αλλά για να υπάρχει και νομικά και στη πράξη μεταξύ των χωρών, πρέπει και να οριστεί σε συγκεκριμένες γεωγραφικές συντεταγμένες. Δεν μπορείς να λες: εγώ έχω τη τάδε ή τη δείνα, αόριστη υφαλοκρηπίδα, δίχως να την συγκεκριμενοποιήσεις με νούμερα. Αν δεν το κάνεις, δεν θα έχεις καμία συγκεκριμένη επί του εδάφους δική σου υφαλοκρηπίδα, αλλά μόνο μια αόριστη «ιδέα υφαλοκρηπίδας» που έτσι κι αλλιώς υπάρχει εξ αρχής ως  γενικός γεωλογικός σχηματισμός.

 

       Είναι καταφανές πως ναι μεν ο χάρτης «δείχνει» την ΑΟΖ με Ιταλία (η μόνη σχεδόν σωστή) και εκείνη με Αίγυπτο(το έκτρωμα που ακόμη ζητά εκδίκηση!). Κρίμα όμως οι δύο ενδείξεις δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα  για την επιχειρησιακή «οικονομία» του ίδιου και μάλιστα η δεύτερη είναι και παραπλανητική και ενδεικτική του εγκλήματος ΑΟΖ της ελληνικής κυβέρνησης.

 

       Θα μπορούσε να έχει σημασία μόνο εφόσον θα υπήρχαν πάνω του αποτυπωμένα τα στοιχεία μιας επί εδάφους υπαρκτής και ολοκληρωμένης ελληνικής  ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο, και όχι απλώς «ως γραμμές μιας φαντασιακής φιγούρας» σχεδιασμένης στο χαρτί,  στείρα ενδεικτικά, δίχως απτές συνέπειες, έτσι, απλώς για να κοροϊδεύουμε τον κόσμο.

     

   Γ.     Ο αρθρογράφος πάλι μας πιπιλίζει τη καραμέλα των 12 ελληνικών ναυτικών μιλίων τα οποία δήθεν,  υπάρχουν μεν, αλλά η Ελλάδα (δεκάδες τώρα χρόνια  συνέχεια) «επιφυλάσσεται»(!!!) να προβεί στη θέσπισή τους.

 

        Μας έπρηξε όλη αυτή η «επιφύλαξη». Δεν έχουμε δει ποτέ μεγαλύτερη κοροϊδία.

 

         Τους εαυτούς μας βέβαια μπορούμε όσο θέλουμε να τους κοροϊδεύουμε,  τίποτα το κακό, μαθημένοι είναι έτσι κι αλλιώς. Το ίδιο και καμία σημασία αν κοροϊδεύονται οι Έλληνες πολίτες: ποιος έδωσε ποτέ σημασία σε αυτούς; μήπως υπάρχουν;!

 

        Το πιο άσχημο όμως είναι με τους ξένους οι οποίοι αυτόματα το συνδέουν με την ανυποληψία που εμπνέει η Ελλάδα, δηλαδή οι κυβερνήτες της. Απλά και καταλυτικά. Και τις συνέπειες τις βλέπουμε, δυστυχώς, σχεδόν κάθε μέρα:

 

        όπερ και η Ελλάδα (οι κυβερνήτες της)  – που δίνει τα πάντα στους ξένους – δεν μπορεί να υπολογίζει σε καμία βοήθεια από κανένα για να υπερασπίσει τον εαυτό της από τις επιθέσεις και τις επιβουλεύσεις της Τουρκίας. Ούτε καν στη βοήθεια των Αμερικανών στους οποίους οι κυβερνώντες έδωσαν όμως όλα όσα τους έχουν ζητηθεί, με γραπτές ή και άγραφες συμφωνίες.

 

Δ.    Επιστρέφοντας πάλι στον ελλιπέστατο «χάρτη», δεν «βλέπουμε», με όλη μας τη καλή θέληση,  πού και πώς αυτός «μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό βήμα για την επίλυση των ελληνο-τουρκικών διαφορών» όπως, μάλλον ψαρεύοντας σε θολά νερά, δηλώνει πως μπορεί να γίνει ο πολύς αρθρογράφος.

 

     Θα πρέπει κι αυτό να είναι ο συνήθης τρόπος ή και η συνήθης συνήθεια λεκτικού εντυπωσιασμού,  λόγια ανέξοδα  που δε σημαίνουν απολύτως τίποτα, αλλά λέγονται ως είδος επίδειξης σοφής(!) πολιτικής πρόβλεψης. ‘Ή μήπως κάτι ξέρει από τη τουρκική «Πυθία» που οι άλλοι αγνοούν;!

 

      Γιατί είναι κάπως δύσκολο να πιστέψουμε πως μπορούν να υπάρχουν κάποιοι τόσο βλακωδώς αφελείς που να πιστεύουν  πραγματικά ότι οι Τούρκοι θα βασιστούν ίσα-ίσα στον ελληνικό χάρτη (έστω και με τα χάλια που έχει, αλλά ίσως ακριβώς γι΄ αυτό;!), θα τον θεωρήσουν «σωστό» και ικανό («ουσιαστικό βήμα» μας λέει το άρθρο) για να επιλύσουν τις διαφωνίες τους με τους  Έλληνες – κάτι που, κακά τα ψέματα, ουδέποτε θέλησαν ή το προσπάθησαν.

 

     Ας αφήσουμε τον τουρκικό χάρτη θαλάσσιων ζωνών: είναι τόσο παράνομος, παλαβός και σαχλαμαρίστικος και εκτός πάσης  πραγματικότητας, που δεν στέκει πουθενά με τη «διαίρεση» του Αιγαίου που επιχειρεί και άλλα τίνα. Το μόνο σωστό που παρουσιάζει είναι τα θαλάσσια πάρκα του που βρίσκονται σε διεθνή ύδατα, ακριβώς σε εκείνα τα «διεθνή ύδατα» του Αιγαίου που η ίδια η Ελλάδα τα κατέστησε «διεθνή» μη οριοθετώντας την ΑΟΖ της και μη επεκτείνοντας στα 12 ν.μ, την αιγιαλίτιδα ζώνη της!!

 

      Κι ας κοιτάξουμε τον ελληνικό που μας ενδιαφέρει για το τί παρατηρούμε μέσα σε αυτόν.

 

      Όλα τα «ωραία» υπέρ της Τουρκίας!

 

      Δηλαδή:

 

1)  δεν υπάρχουν κλειστοί κόλποι στο Αιγαίο και γραμμές βάσης, όπως θα έπρεπε, οπότε και τα ελληνικά 6 ν.μ. είναι και εκείνα κολοβά!

 

2)    δεν υπάρχουν συντεταγμένες ΑΟΖ και οριοθετημένη ΑΟΖ.

 

       ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ: Αλήθεια, ποιος είπε πως Ελλάδα και Τουρκία είναι χώρες πραγματικά αντικείμενες, υπό τη κλασική, στενή  έννοια των δύο χερσαίων αντικείμενων όγκων, που θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία μεταξύ τους για την αμοιβαία οριοθέτηση του θαλάσσιου καθεστώτος ΑΟΖ;!

 

        Οπότε και η μόνη θαλάσσια περιοχή ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας που πρέπει να οριστεί είναι ο θαλάσσιος «διάδρομος» μεταξύ των ελληνικών ανατολικών νησιών (τόξο Σαμοθράκη-Λήμνος-Ρόδος-Καστελόριζο) και δυτικές τουρκικές ακτές της Μικράς Ασίας ΣΥΝ τα τρία στενά «περάσματα» μεταξύ Λήμνο-Λέσβο, Λέσβο-Χίο και Χίο-Σάμο, τα δύο τελευταία πραγματικά σχεδόν ασήμαντα.

 

        Και η μόνη συνοριακή θαλάσσια γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι και δεν μπορεί να μην είναι η μεσαία γραμμή όπως εμφανίζεται στον παρακάτω συνημμένο χάρτη.

 

        Εκτός από αυτά τα τρία  σημεία όπου η Τουρκία έχει πρόσβαση στο Αιγαίο (περίπου 7%), η Ελλάδα διαθέτει το 93% πρόσβασης στο Αιγαίο.

 

        Γι’ αυτό και με το 93% του Αιγαίου που της ανήκει η Ελλάδα το μόνο που έχει να κάνει είναι να ανακηρύξει την ΑΟΖ της σε αυτό το 93%  για το οποίο στη Τουρκία δεν πέφτει ουδείς λόγος,  με παράλληλα οριοθετημένη την ανατολική συνοριακή γραμμή που ξεκινάει από τη γραμμή συνόρου μεταξύ ελληνικής και τουρκικής Θράκης και συνεχίζει προς νότο ανατολικά της  Σαμοθράκης και Λήμνου στη μεσαία θαλάσσια γραμμή μεταξύ των ανατολικών ακτών των ανατολικών ελληνικών νησιών του τόξου Λέσβου-Καστελόριζου και των δυτικών τουρκικών παράλιων.   κοινοποιώντας φυσικά στη συνέχεια, επίσημα σε ΕΕ και ΟΗΕ, τα κατάλληλα, απαραίτητα σχετικά συντεταγμένα δεδομένα.

 

        Έτσι,  η Ελλάδα στο Αιγαίο θα διαθέτει ΑΟΖ βάση της UNCLOS.

 

        Ταυτόχρονα θα μπορεί να είναι ορισμένη και η ΑΟΖ με Κύπρο.

 

        Αν η Τουρκία νοιώσει «μειωμένη» από αυτή την ελληνική ΑΟΖ βάση UNCLOS (πώς μπορεί να «μεγαλώσει το 7% που της ανήκει:!), τότε  προσφύγει στο Δικαστήριο σε συμφωνία με την Ελλάδα, ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ 7%  ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΕΥΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, που είναι και το μόνο ποσοστό για το οποίο μπορεί να υπάρξει διαπραγματεύσιμη κοινή ΑΟΖ!!

 

        Διότι για το άλλο 93%  η Τουρκία δεν συνορεύει με την Ελλάδα μέσα στο Αιγαίο, που να δίνει βάσει σε κάποια λογική απαίτηση διαπραγματεύσιμης ελληνο-τουρκικής θαλάσσιας διαφοράς!

 

        Πώς μπορεί λοιπόν κάποιος να σκεφτεί πως επιτρέπεται να γίνεται συζήτηση με τη Τουρκία γι’ αυτό το 93% το οποίο κατέχει ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΑΔΑ στο Αιγαίο;!

 

3)   στον ελληνικό φιλότουρκο χάρτη, τον οποίο εκθειάζει ο αρθρογράφος, γίνεται φυσικά αναφορά μόνο σε (για) υφαλοκρηπίδα (για να ευχαριστηθεί η Τουρκία!) και επιπλέον  χωρίς καμία οριοθέτησή της, για να γνωρίζουμε τα ακριβή όρια της, που κάπως πρέπει να τα γνωρίζουμε, δεν είναι έτσι;. 

 

        Οπότε, το να μιλάμε ανόητα για «δυνητικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας»,  ΚΑΙ  δε λέμε τίποτα το σοβαρό. Μόνο μια σαχλαμάρα. Ωστόσο με αυτή την αμφιβολία κάν ου με το παιχνίδι της Τουρκίας  αφήνοντας ανοιχτά «παράθυρα» στην αυθαιρεσία της.

 

         Χωρίς ελληνική χαρτογραφική οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας της, τίποτα δεν είναι σίγουρο και όλα «παίζονται», κάτι βεβαίως που ευνοεί τα σοφίσματα της Τουρκίας.

 

4)     στον χάρτη επίσης δεν υπάρχει καμία ένδειξη συνορεύουσας ζώνης, σαν να μην υπάρχει αυτή η έννοια, όπου η Ελλάδα έχει βασικά και σημαντικά κυριαρχικά δικαιώματα.

 

5)    υπάρχουν μόνο τα στενά 6 ν.μ. χωρικών υδάτων στο Αιγαίο και χωρίς κλείσιμο κόλπων, όπερ σημαίνει πως η Ελλάδα δέχεται όλος ο υπόλοιπος θαλάσσιος χώρος του Αιγαίου να είναι διεθνή ύδατα,  με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική κυριαρχία, και όχι μόνο!! (το είδαμε με τα θαλάσσια πάρκα που η Τουρκία δεν άργησε να «σημειώσει» στον «χάρτη» της!).    

        

Ε)     Με αυτόν τον ελληνικό «χάρτη» λοιπόν υπέρ της Τουρκίας ο υπογράφων το κείμενο περί ου λόγος στην πρώτη παράγραφο του παρόντος  προτείνει ούτε λίγο ούτε πολύ η Ελλάδα να «πάει στη Χάγη» για να οριοθετήσει την  ΑΟΖ του Αιγαίου:

 

         «να προσφύγουμε» (Ελλάδα και Τουρκία) «στο Διεθνές Δικαστήριο» (η «Χάγη» έρχεται στο νου) «με κύριο όπλο τους δύο χάρτες» (τον τραγικά ελλιπή ελληνικό και του παρανοϊκό τουρκικό) «και να ζητήσουμε οριοθέτηση»!

 

          Καλά λένε: η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Αλλά και η πονηριά!…

 

         Δηλαδή η Ελλάδα από μόνη της να θελήσει οι πολιτικοποιημένοι δικαστές της Χάγης να έχουν τη δυνατότητα να δώσουν επιτέλους στη Τουρκία εκείνο που η Τουρκία δεν έχει και θέλει διακαώς να έχει!

 

        Διότι, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο:

 

– ολόκληρη η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου – πώς να το κάνουμε; – είναι ελληνική, από τις ανατολικές χερσαίες ελληνικές ακτές έως τη μεσαία θαλάσσια γραμμή μεταξύ των ανατολικών ελληνικών  νησιών(τόξο Λήμνος-Καστελόριζο)

 

– το 93% του Αιγαίου είναι αμιγής και καθαρή ελληνική ΑΟΖ. Η Τουρκία «βγαίνει» στο Αιγαίο μόνο στα στενά περάσματα μεταξύ Λήμνου και Λέσβο, Λέσβου και Χίου, Χίου και Σάμου, εξ ου και μόνο γι’ αυτά είναι δυνατή μια συζήτηση ΑΟΖ με τη Τουρκία.

 

       Επομένως, ο αρθρογράφος,  με τα τόσα πολλά ελληνικά και τα τόσα τίποτα τουρκικά στο Αιγαίο στ’ αλήθεια πιστεύει πως οι δικαστές της Χάγης θα αφήσουν τα πράγματα να μείνουν έτσι όπως είναι υπέρ της μικρής ασήμαντης πολιτικά  Ελλάδας στο Αιγαίο και δεν θα δώσουν στη μεγάλη Τουρκία, πολιτικά σημαντική,  με την μεγάλη ακτογραμμή ένα μέρος από τα τόσα πολλά παραπανήσια που έχει η Ελλάδα;!

 

       Κανείς όντως δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα με τους «δικαστές» της Χάγης. Οπότε μια προσφυγή εκεί μόνο ρίσκο να χάσει κάτι σημαντικό η Ελλάδα εμπεριέχει, ό, τι και να λέει  ο «ειδήμων».

 

Ζ)     Συχνά-πυκνά στο άρθρο στη «Καθημερινή» αναφέρεται στη προσφυγή της Ελλάδας στη Χάγη το 1976, μια προσφυγή που δεν είχε ποτέ και δεν  έχει ούτε και τώρα καμία συνέπεια, όχι μόνο επί του εδάφους (Αιγαίο), αλλά ούτε και «σε χαρτιά», όπως θα γνωρίζει και ο συγγραφέας του άρθρου, αφού ήταν μονομερής και επομένως είναι ανύπαρκτη για τη Τουρκία, αλλά εν γένει και για όλους.

 

        Ως εκ τούτου, το να την μνημονεύει κάποιος μόνο για λόγους ανεδαφικού εντυπωσιασμού δεν είναι σοφό, και δεν κερδίζει τίποτα.

 

       Αυτό σημαίνει πως ουδέποτε η «Χάγη» έχει ορίσει – με υποχρέωση erga omnes – μια μεσαία γραμμή ανάμεσα στα ανατολικά παράλια των ανατολικών ελληνικών νησιών και τα δυτικά παράλια της Τουρκίας, που είχε ζητήσει η Ελλάδα το 1976.

 

       Εξέδωσε μόνο μια «γνωμοδότησή» που δεν έχει καμία αξία, είναι ένα μηδέν! Γιατί το μόνο που προτείνει είναι «να τα βρουν» η Ελλάδα και η  Τουρκία! Επομένως μηδέν είναι το να επικαλούμαστε το 1976,  τη  στείρα ελληνική προσφυγή και τη γελοία «γνωμοδότηση»!

 

      Επί του θέματος, απολύτως αποκαλυπτικό είναι το κείμενο του Γιώργου Ρωμανού: www.militaire.gr Αναρμόδια η «Χάγη», ολέθρια η προσφυγή. Οι αποδείξεις, 7.1.2020.

 

      Ως εκ τούτου,  δεν υπάρχει επίσημα καμία τέτοια μεσαία γραμμή. Για να υπάρξει, θα πρέπει να την οριοθετήσει η Ελλάδα έτσι όπως είπαμε παραπάνω, με έναν νόμο που να αντιγράφει το άρθρο 156, παρ 1/1 του νόμου 4001/2011 (Πόσο μας λείπει ένας Μανιάτης σήμερα!).

      Εάν η Τουρκία δεν συμφωνεί για αυτή τη μεσαία γραμμή (σημείο Ζ, παρ. 3), τότε με κοινό συμφωνητικό επί του θέματος να πάνε αμφότερες στο Δικαστήριο που θα αποφασίσει.

 

       Και σε εκείνη τη στενή λωρίδα θάλασσας δεν μπορεί να μην ισχύει η αρχή της μεσαίας γραμμής, αν μη τι άλλο ως στοιχειώδες κριτήριο δικαιοσύνης μεταξύ δύο χωρών.

 

       Εκπλήσσει πάντως η «έκπληξη» που εκφράζεται στο άρθρο για την Ελλάδα που, μετά από 49 χρόνια,  συνεχίζει να θεωρεί ακόμη ισχυρή την ιδέα της «μέσης γραμμής» του 1976!! Να ‘χουμε να λέμε!

 

       Γιατί, τί θα έπρεπε η Ελλάδα να κάνει αλλιώς; Να αλλάξει τί;

 

Η)   Κι ας τελειώνουμε με τα λεγόμενα στη παράγραφο «Χωρική ενότητα 2: περιοχή Καστελόριζου».

 

        Κατ’ αρχήν, δεν καταλάβαμε ποια σχέση μπορεί να έχει ο νόμος 4001/2011 του Μανιάτη που αφορά τη Κρήτη με το Καστελόριζο, αφού ξέρουμε πως αυτός ο νόμος και το άρθρο του 156  αναφέρονται στη «μεσαία γραμμή» μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης ορίζοντας την βάση την UNCLOS για όσο αφορά την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ σχετικά με τις μελλούμενες έρευνες για υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης για τη περίπτωση που η Λιβύη θα σκόπευε να αντιτάξει δικές της «λύσεις».

 

       Μια επέκταση του νόμου 4001/2011 και για τα δεδομένα του Καστελόριζου μας φαίνεται κάπως περιπετειώδης. Άλλη περίπτωση η μια άλλη η άλλη. Και δεν νομίζουμε πως ο νόμος αυτός μπορεί να εφαρμοστεί παντού στην Ελλάδα.

 

       Αντιθέτως, όπως προείπαμε, το άρθρο 156 1/1 του νόμου Μανιάτη θα μπορούσε κάλλιστα να «αντιγραφεί» σε έναν άλλο νόμο με τη «βούλα» της ελληνικής Βουλής ως βάση  της ανακήρυξης και οριοθέτησης της ΑΟΖ της Ελλάδας στο Αιγαίο  με προέκταση τη Κύπρο.

 

      Υπενθυμίζουμε πως, απ’ ό, τι ξέρουμε, η Λιβύη ποτέ δεν αντέδρασε εναντίον του άρθρου 156 του Νόμου Μανιάτη για να κατηγορήσει την Ελλάδα πως παραβιάσει τα λιβυκά δικαιώματα, γιατί πολύ καλά ξέρει πως ο ν. 4001/2011 είναι ακριβώς πιστός στην UNCLOS και επομένως απρόσβλητος.

 

      Όσο για το νησί περί ου πρόκειται (η Κύπρος), είναι πραγματικά λυπηρή η γελοιότητα της σύγκρισης που παραθέτει στο κείμενο του  αρθρογράφος όπου θέτει στο ίδιο επίπεδο την «ελληνική υφαλοκρηπίδα» με τη «κυπριακή ΑΟΖ» λέγοντας: «τα ανατολικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ταυτίζονται με τα δυτικά όρια της κυπριακής ΑΟΖ»!!!

 

        Αιδώς Αργείοι! Τι άλλη ανοησία θα ακούσουμε ακόμη;! Η υφαλοκρηπίδα που «ταυτίζεται» με την ΑΟΖ!!

 

        Για να μη ξεχάσουμε επίσης, δυστυχώς, και την έτερη γελοιότητα (συγχωρέστε μας)  με τη φράση «επί του χάρτη η Ελλάδα επιβεβαιώνει τις διεκδικήσεις της ανατολικά του 28^ου μεσημβρινού», όπου γίνεται μια προσπάθεια να ξεχάσουμε τα αίσχη του εγκληματικού  «είδους ΑΟΖ» της Ελλάδας με την Αίγυπτο που τότε ο ίδιος αρθρογράφος, μιλώντας στο Status FM είχε  κρίνει πως «υπερκαλύπτει δέκα φορές το τουρκολιβυκό σύμφωνο»(!)  και είναι  «υποχρεωτικò» για την Ελλάδα έστω και «με εξαίρεση επήρειας και της Ρόδου και της Κρήτης και της Κάσου», εκτός βέβαια από το Καστελόριζο!!! Ωραίος!

 

        Και το ερώτημα είναι: αφού η Ελλάδα δεν έχει ΑΟΖ με Κύπρο και, απ’ ό, τι φαίνεται, με τους σημερινούς κυβερνήτες, δεν σκοπεύει να την αποκτήσει «στεναχωρώντας» τους «φίλους» της Τούρκους των εγκληματικών «ήσυχων νερών, πώς συγκεκριμένα και απτά ένα απλό σχέδιο ΑΟΖ σε χάρτη μπορεί να «επιβεβαιώσει» ή όχι μια φυσική κατάσταση επί του εδάφους που δεν υπάρχει;!

 

       Δεν μπορεί! Απλά είναι ένα σχεδιασμένο ευχολόγιο δίχως καμία πρακτική αξία αφού δεν βασίζεται σε καμία αντιστοιχία επί εδάφους! Έτσι. Να έχουμε να λέμε.

 

Θ)   Τελικά και συμπερασματικά, ψεύτικα και κάλπικα είναι τα «κλειδιά του Θαλάσσιου Χωροταξικού» του τίτλου του άρθρου: ούτε «κλειδιά» είναι, όπως πομπωδώς «ανακοινώνεται», ούτε «θαλάσσιο χωροταξικό» δημιουργούν.

 

      Το μόνο που κάνουν αυτά τα «κλειδιά»  είναι να ανοίγουν ακόμη μια φορά την ελληνική φοβία των Τούρκων ή, ακριβέστερα, την ελληνική υποταγή στη Τουρκία για το όφελος της οποίας ως και χάρτες οι Έλληνες φτιάχνουν!

 

     Προς χάριν των αθώων αναγνωστών που δεν φταίνε σε τίποτα, παρερχόμαστε τα διάφορα άλλα τουρκολάγνα ή όχι «μαργαριτάρια»  σχετικά με τον  «εκπληκτικό»  ελληνικό  ΘΧΘ, όπως π.χ : «είναι μείζονος σημασίας για την ελληνική  εξωτερική πολιτική»(!), «τμήμα των  αντίστοιχων ευρωπαϊκών ζωνών»(!), «έχει σημασία για τις διαφορές της Ελλάδας τόσο με την Τουρκία, όσο και με την Αλβανία και την Λιβύη»(!), «η ελληνική απάντηση στην Τουρκία έχει δοθεί ήδη από το 1976»(!). «η απάντηση πλέον δόθηκε και είναι συνολική… περιλαμβάνει και Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο»(!), «δεν θεσπίζει νέες ζώνες, ούτε τροποποιεί υπάρχουσες»(!), «(ο χάρτης) εξηγεί για ποιο λόγο η Ελλάδα έχει  χωρικά ύδατα 12 ν.μ. μόνο στο Ιόνιο Πέλαγος»(!), «έχουμε δεσμευτεί ότι θα καταθέσουμε τον σχετικό χάρτη από το 2011»(!), «το όριο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με την Αλβανία»(!), «η αποτύπωση της ελληνικής  υφαλοκρηπίδας σε Κεντρικό και Βόρειο Αιγαίο»(!), «(η) ΑΟΖ που δημιουργείται από την επήρεια Κρήτης, Κάσου, Κάρπαθου και Ρόδου»(!), «το νησιώτικο σύμπλεγμα της Μεγίστης εμφανίζεται στην χάρτη με πλήρη επήρεια επί της υφαλοκρηπίδας»(!), «(η Στρογγύλη) αποτελεί το ανατολικότερο ελληνικό έδαφος»(!),

 

     με καλύτερο εκείνο της «ΑΟΖ που «δημιουργείται», λέει,  «από την επήρεια» διαφόρων νησιών (Κρήτη, Κάσος, κλπ.).  Το απόκρυφο  μιας ΑΟΖ  που «δημιουργείται»  από κάποια «επήρεια»(!) νησιών (που είναι και ακριβώς και εκείνα  για τα οποία αυτοδιαψεύδεται στο Status FM στις 24.8.2020) ποιος θα μας το εξηγήσει για να μάθουμε επιτέλους πώς δημιουργείται μια ΑΟΖ!

 

    Εμφανέστατα όλα μόνο στάχτη στα μάτια. Ως συνήθως.

 

Πηγή : https://www.militaire.gr