Απόφαση με ρίσκο τον Γ΄Παγκόσμιο το «πράσινο φως» των ΗΠΑ για να χτυπηθεί η Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς

Η Ουάσινγκτον έδωσε την άδεια στο Κίεβο να βομβαρδίζει ρωσικά εδάφη με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που έχει προμηθευτεί ο ουκρανικός στρατός από τις ΗΠΑ, δήλωσε σήμερα ένας Αμερικανός αξιωματούχος στο Γαλλικό Πρακτορείο.

 

Οι ΗΠΑ «έδωσαν το πράσινο φως στη χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς», δήλωσε ο αξιωματούχος, μιλώντας υπό τον όρο να μην κατονομαστεί.

 

Έτσι, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αποδέχεται ένα μακροχρόνιο αίτημα του Κιέβου, λίγο πριν την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο και την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είναι επικριτικός στην αμερικανική βοήθεια στην Ουκρανία.

 

Ο στόχος που επιβλήθηκαν στη χώρα μας τα σκληρότερα και μεγαλύτερα σε διάρκεια lockdown

photo: https://www.maxpixel.net/Empty-Cafe-Table
-Gastronomy-Corona-Restaurant-5869745

Ο στόχος, για τον οποίο επιβλήθηκαν στη χώρα μας τα σκληρότερα και μεγαλύτερα σε διάρκεια lockdown του κόσμου με αφορμή τον κορωνοϊό, ήταν εξαρχής να καταστραφεί η μικρή και μεσαία επιχείρηση προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών. Αυτό που κυρίως ένοιαζε την κυβέρνηση δεν ήταν βεβαίως η δημόσια υγεία, αλλά το να δημιουργηθεί ο αναγκαίος χώρος στην ελληνική αγορά ώστε να έρθουν ξένες πολυεθνικές εταιρείες λιανικού εμπορίου και να αναλάβουν την πώληση ρούχων και άλλων ειδών.

Η ενδοτική Ολιγαρχία

Ποιος είναι ο στόχος της Ελλάδας σήμερα; Όλοι αναρωτιούνται που πάμε; Όλοι λένε ότι θα πρέπει να αποκτήσουμε ένα όραμα (στόχο – κυρίαρχη ιδεολογία). Αν ρωτήσουμε ένα οποιονδήποτε Έλληνα, ποιος πιστεύει ότι είναι ο κυρίαρχος στόχος της Ελλάδας σήμερα, δεν θα ξέρει τι να απαντήσει. Μοιάζουμε με ακυβέρνητο καράβι που το δέρνουν τα κύματα μεσοπέλαγα, έτοιμο να βυθιστεί. Είναι πράγματι έτσι; Όχι δεν είναι έτσι. Στόχος υπάρχει και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τους στόχους τους βάζει η ελίτ μια χώρας. Η πολιτικοοικονομική ελίτ. Ποιος λοιπόν είναι ο κυρίαρχος στόχος της σημερινής Ελλάδας, με βάση τον οποίο πορευόμαστε ως κράτος; Δυστυχώς, λυπάμαι γι’ αυτό που θα πω. Ο κυρίαρχος στόχος σήμερα που έχει θέσει η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία της χώρας, είναι η πάση θυσία και με κάθε τίμημα επιβίωση της ίδιας και παραμονής της στην πολιτική και κοινωνική ηγεσία της χώρας. Αυτή η σάπια, κρατικοδίαιτη και διεφθαρμένη ελίτ, που αποτελεί στην ουσία την “πέμπτη φάλαγγα” για τα συμφέροντα των τρίτων σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, έχει θέσει, ως μοναδικό κυρίαρχο στόχο την πάση θυσία και με κάθε τίμημα, παραμονή της στην πολιτική και οικονομική ηγεσία της χώρας. 

Στον αέρα τινάζει ο κορωνοιός τον προϋπολογισμό και το πρόγραμμα εποπτείας της Ελλάδας - Έρχεται νέο πακέτο μέτρων

Αξιοσημείωτο είναι το μήνυμα του πρωθυπουργού από το Βερολίνο ότι «δημοσιονομικοί στόχοι οι οποίοι μπορεί να τέθηκαν σε άλλες συγκυρίες ενδεχομένως να μην μπορούν να επιτευχθούν».

Κόκκινο έχει χτυπήσει η αγωνία της κυβέρνησης για τις επιπτώσεις από την εξάπλωση του κορωνοϊού στα έσοδα του προϋπολογισμού και στους συμπεφωνημένους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Αξιοσημείωτο είναι το μήνυμα του πρωθυπουργού από το Βερολίνο ότι «δημοσιονομικοί στόχοι οι οποίοι μπορεί να τέθηκαν σε άλλες συγκυρίες ενδεχομένως να μην μπορούν να επιτευχθούν».

Με αυτή τη δήλωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλείνει την πόρτα στις φορολογικές ελαφρύνσεις (μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών, ΕΝΦΙΑ, εισφορά αλληλεγγύης) που είχε προαναγγείλει για επιχειρήσεις, ιδιοκτήτες ακινήτων και αυτοαπασχολούμενους, προεξοφλώντας αλλαγή σκηνικού στην οικονομία.

29 Μαΐου 1453

Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος

Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών

Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Παρά τα μοναδικά πολιτιστικά του επιτεύγματα, ο Ελληνισμός κατά την αρχαιότητα δεν κατώρθωσε να συγκροτήσει ενιαίο και ισχυρό κράτος. Η σύζευξη του ελληνικού πολιτισμού με έναν οργανωμένο κρατικό φορέα επετεύχθη στην ύστερη αρχαιότητα και στον μεσαίωνα, όταν οι Έλληνες οικειοποιήθηκαν το ισχυρότερο και πλέον εκτεταμένο κράτος της εποχής του, δηλαδή την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η σύζευξη αυτή παρήγαγε την (κατά πολλούς ξένους ιστορικούς) σημαντικότερη αυτοκρατορία του δυτικού κόσμου, το Βυζάντιο.

Χαμένοι στο πέλαγος

Όσο οι Έλληνες θέλουν να γίνονται διευθυντές, managers και golden boys, χωρίς να δίνουν σημασία στις πραγματικές δυνατότητες που προσφέρει η Ελλάδα, τόσο θα βαθαίνει η κρίση – ενώ τόσο θα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των ξένων που τελικά θα την εξαγοράσουν, μαζί με όποιους Έλληνες μείνουν ως πάμπτωχοι υπηρέτες τους.

«Ακόμη δεν γνωρίζουμε πού οφείλεται το χρέος….κανένας δεν μπορεί να προσωποποιήσει τον εχθρό, έτσι ώστε να τον αντιμετωπίσουμε…..λέμε για την πραγματική οικονομία όταν στον πρωτογενή τομέα δεν πρόκειται να δουλέψει κανένας Έλληνας, επειδή όλοι έχουν σπουδάσει για να γίνουν διευθυντές, managers και golden boys…. Ας βρούμε ένα στόχο ώστε να αποκτήσουμε σχέδιο και στρατηγική, αφού αν δεν ξέρεις σε ποιό λιμάνι πηγαίνεις, τι σε νοιάζει τι άνεμος φυσάει; Πόσο μάλλον εμείς που είμαστε χαμένοι στο πέλαγος» (πηγή).

Το νούμερο ένα πρόβλημα της Ευρωζώνης

Οι Ευρωπαίοι δεν μοιράζονται μεταξύ τους ένα κοινό πολιτικό αφήγημα, ενώ η κάθε χώρα έχει τη δική της άποψη για τις αιτίες της κρίσης χρέους και για τους ενόχους – οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να συμφωνήσουν σε μία κοινή πολιτική ατζέντα, προς όφελος όλων μαζί.

«Η Ευρωζώνη είναι η μοναδική νομισματική ένωση χωρίς μία ενιαία κοινή γνώμη. Αντί αυτής υπάρχουν στο εσωτερικό της πολλά διαφορετικά «εθνικά φίλτρα» – συχνά διαστρεβλωμένα και υπερδιογκωμένα».

Τα Οικονομικά της Ευτυχίας

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ, συγγραφέας 

«Δεν θα βρούμε ποτέ ένα στόχο, ούτε θα νοιώσουμε προσωπική ικανοποίηση αν κυνηγάμε την οικονομική ευημερία και συσσωρεύουμε δίχως λόγο υλικά αγαθά. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το εθνικό πνεύμα στη βάση του δείκτη Dow Jones, ούτε τις επιτυχίες της χώρας με βάση το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν» 

Ρόμπερτ Κέννεντυ

 

Στις μέρες μας δεν υπάρχει, λόγω της κρίσης, το κυνήγι για την οικνομική ευημερία που ανέφερε ο Ρόμπερτ Κέννεντυ αλλά το κυνήγι της δυστυχίας. Η δε επιτυχία μίας χώρας καθορίζεται αποκλειστικά με τον βαθμό πλούτου που διαθέτει ως χώρα (για την ανισοκατανομή όμως του πλούτου εντός των πλουσίων χωρών είναι ένα θέμα που φροντίζουν επιμελώς να αποκρύπτουν). 

Παπαδημητρίου: Το ΔΝΤ έχει αποτύχει παταγωδώς σε όλες τις προβλέψεις του

Η έκθεση Fiscal Monitor του ΔΝΤ, προβλέπει πλεόνασμα 2% για το 2018 έναντι στόχου για 3,5% που ανοίγει τον δρόμο για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα 

Το ΔΝΤ προβλέπει αποτελέσματα, που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, υποστήριξε ο υπουργός Οικονομίας, Δημήτρης Παπαδημητρίου μιλώντας στην επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.

Με προφανή στόχο να υποβαθμίσει τις προβλέψεις του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία, πως δεν θα επιτευχθεί πλεόναασμα 3,5% το 2018 , ο κ. Παπαδημητρίου τόνισε, πως το ΔΝΤ «έχει αποτύχει παταγωδώς στις προβλέψεις του».

ΟΗΕ: Να συνεχίσει η παράδοση των ΗΠΑ στην υποδοχή προσφύγων

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) (Σ.Σ.: David Rockefeller) και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) (Σ.Σ.: George Soros ) κάλεσαν σήμερα την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ να συνεχίσει την παράδοση των ΗΠΑ στην υποδοχή προσφύγων και να προσφέρει άσυλο στους ανθρώπους που αναγκάζονται να φύγουν από τις χώρες τους για να γλιτώσουν από τον πόλεμο και τις διώξεις, τονίζοντας ότι το αμερικανικό πρόγραμμα επανεγκατάστασης είναι ζωτικής σημασίας.

Ποινικοποίηση της ακίνητης περιουσίας στα πλαίσια της νέα τάξης πραγμάτων.

Το πνεύμα ιδιοκτησίας διπλασιάζει τη δύναμη του ανθρώπου.

Βολταίρος, 1694-1778, Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα

Τον Νοέμβριο του 2016 έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας μας μια ανεξάρτητη αμερικάνικη παραγωγή του Ραμίν Μπαχράνι (Αμερικανός σκηνοθέτης με καταγωγή από το Ιράν) και τίτλο «99 Homes». H ταινία δεν φέρει επάνω της τίποτε από την αίγλη των μεγάλων χολιγουντιανών παραγωγών ούτε είχε την τύχη να προωθηθεί διαφημιστικά στα πλαίσια του marketing. Παρόλ΄αυτά, καθήλωσε κοινό και κριτικούς με τις εξαιρετικές θεατρικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών αλλά κυρίως με τη κινηματογραφική δράση που παρέπεμπε χωρίς εξάρσεις και χρωματισμούς σε επίπεδο ντοκιμαντέρ και αναδείκνυε σε όλο το εύρος της, το δράμα της κρίσης γύρω από τα στεγαστικά δάνεια που ξέσπασε στις ΗΠΑ το 2008 (και συνεχίζεται μέχρι σήμερα), από τη μεριά όσων ζουν με τη δαμόκλειο σπάθη της κατάσχεσης πάνω απ’ το κεφάλι τους.