Η ενδοτική Ολιγαρχία

Ποιος είναι ο στόχος της Ελλάδας σήμερα; Όλοι αναρωτιούνται που πάμε; Όλοι λένε ότι θα πρέπει να αποκτήσουμε ένα όραμα (στόχο – κυρίαρχη ιδεολογία). Αν ρωτήσουμε ένα οποιονδήποτε Έλληνα, ποιος πιστεύει ότι είναι ο κυρίαρχος στόχος της Ελλάδας σήμερα, δεν θα ξέρει τι να απαντήσει. Μοιάζουμε με ακυβέρνητο καράβι που το δέρνουν τα κύματα μεσοπέλαγα, έτοιμο να βυθιστεί. Είναι πράγματι έτσι; Όχι δεν είναι έτσι. Στόχος υπάρχει και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τους στόχους τους βάζει η ελίτ μια χώρας. Η πολιτικοοικονομική ελίτ. Ποιος λοιπόν είναι ο κυρίαρχος στόχος της σημερινής Ελλάδας, με βάση τον οποίο πορευόμαστε ως κράτος; Δυστυχώς, λυπάμαι γι’ αυτό που θα πω. Ο κυρίαρχος στόχος σήμερα που έχει θέσει η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία της χώρας, είναι η πάση θυσία και με κάθε τίμημα επιβίωση της ίδιας και παραμονής της στην πολιτική και κοινωνική ηγεσία της χώρας. Αυτή η σάπια, κρατικοδίαιτη και διεφθαρμένη ελίτ, που αποτελεί στην ουσία την “πέμπτη φάλαγγα” για τα συμφέροντα των τρίτων σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, έχει θέσει, ως μοναδικό κυρίαρχο στόχο την πάση θυσία και με κάθε τίμημα, παραμονή της στην πολιτική και οικονομική ηγεσία της χώρας. 

Άποψη 

Γιατί η ελληνική ολιγαρχία προδίδει συνεχώς τη χώρα;

Του Πέτρου Χασάπη

Η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί λαμβάνονται κάποιες αποφάσεις από την πολιτικοοικονομική ελίτ της χώρας μας, κόντρα στην κοινή λογική και την Κοινή Γνώμη. Δεν μπορεί για παράδειγμα να κατανοήσει, γιατί τόσα χρόνια η Ελλάδα δεν κηρύσσει ΑΟΖ, γιατί υποχώρησε στο σκοπιανό χωρίς να κερδίσουμε κάτι, γιατί φέρεται έτοιμη για παραχωρήσεις προς την Τουρκία στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, τι έχουμε να κερδίσουμε από αυτό; κ.λ.π. 

Τα κράτη είναι ζωντανοί οργανισμοί και ανεξαρτήτως του μεγέθους τους, της εσωτερικής τους κατάστασης ή του πολιτεύματός τους, όλα έχουν πάντα ένα στόχο. Χωρίς ένα κυρίαρχο στόχο δεν υπάρχει κανένα κράτος, ούτε μπορεί να συντονιστεί και να προχωρήσει. Ο στόχος αυτός δεν είναι απαραίτητα ο ίδιος διαχρονικά, αλλάζει στο πέρασμα των χρόνων, όμως πάντα υπάρχει στόχος. 

Αυτός ο στόχος λέγεται διαφορετικά και κυρίαρχη ιδεολογία και στην ουσία εμπνέει και απαιτεί τη συστράτευση όλων των εσωτερικών και εξωτερικών εθνικών δυνάμεων, για την ικανοποίηση αυτού του στόχου. Όλες και κυρίως οι μεγάλες πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται, αναγκαστικά ευθυγραμμίζονται με αυτόν τον κυρίαρχο στόχο. 

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ασύλληπτου, για το τότε νεότευκτο ελληνικό κράτος, στόχου, ήταν η «Μεγάλη Ιδέα», δηλαδή το να μεγαλώσει η Ελλάδα και να γίνει η χώρα των πέντε θαλασσών και των δύο Ηπείρων. Και ώ του θαύματος το κατάφερε ολοκληρώνοντας αυτόν τον στόχο με τη Συνθήκη των Σεβρών. Στόχος των Γερμανών ήταν και είναι η κυριαρχία τους κατ’ αρχήν στην Ευρώπη και όχι μόνο. Στόχος της σύγχρονης ισλαμικής Τουρκίας είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στόχος των Αλβανών η Μεγάλη Αλβανία, στόχος ακόμα και των Σκοπιανών είναι η δημιουργία της Μακεδονίας του Αιγαίου κ.λ.π. 

Σήμερα όμως, ποιος είναι ο στόχος της Ελλάδας; Όλοι αναρωτιούνται που πάμε; Όλοι λένε ότι θα πρέπει να αποκτήσουμε ένα όραμα (στόχο – κυρίαρχη ιδεολογία). Αν ρωτήσουμε ένα οποιονδήποτε Έλληνα, ποιος πιστεύει ότι είναι ο κυρίαρχος στόχος της Ελλάδας σήμερα, δεν θα ξέρει τι να απαντήσει. Μοιάζουμε με ακυβέρνητο καράβι που το δέρνουν τα κύματα μεσοπέλαγα, έτοιμο να βυθιστεί. 

Είναι πράγματι έτσι; Όχι δεν είναι έτσι. Στόχος υπάρχει και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τους στόχους τους βάζει η ελίτ μια χώρας. Η πολιτικοοικονομική ελίτ. Ποιος λοιπόν είναι ο κυρίαρχος στόχος της σημερινής Ελλάδας, με βάση τον οποίο πορευόμαστε ως κράτος; 

Δυστυχώς, λυπάμαι γι’ αυτό που θα πω. Ο κυρίαρχος στόχος σήμερα που έχει θέσει η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία της χώρας, είναι η πάση θυσία και με κάθε τίμημα επιβίωση της ίδιας και παραμονής της στην πολιτική και κοινωνική ηγεσία της χώρας. 

Αυτή η σάπια, κρατικοδίαιτη και διεφθαρμένη ελίτ, που αποτελεί στην ουσία την “πέμπτη φάλαγγα” για τα συμφέροντα των τρίτων σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, έχει θέσει, ως μοναδικό κυρίαρχο στόχο την πάση θυσία και με κάθε τίμημα, παραμονή της στην πολιτική και οικονομική ηγεσία της χώρας. 

Το ελληνικό κράτος λοιπόν, υπάρχει και ενεργεί μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθεί αυτός ο στόχος. Κάθε ενέργεια που θα έθετε σε κίνδυνο ανατροπής αυτού του παρακμιακού status quo, αποφεύγεται από την άρχουσα ελίτ και έτσι, αντί να υπάρχει σε διάφορες περιπτώσεις δυναμική αντίδραση, για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα της χώρας, αντίθετα παρατηρείται μια ανεξήγητη υποχωρητικότητα σε βάρος εθνικών και λαϊκών συμφερόντων. 

Πολλές ανεξήγητες αποφάσεις και δράσεις, εφόσον τοποθετηθούν πάνω στον ανωτέρω στόχο, εξηγούνται πλήρως. Η υπογραφή των μνημονίων και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην τρόϊκα, η ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, η εκχώρηση του πλούτου της χώρας για 100 χρόνια στους δανειστές, η επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, που κανένας δεν κατάλαβε γιατί έγινε, η συμπεριφορά της ελληνικής ελίτ στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και του βίαιου εποικισμού της χώρας μας, ο τρόπος διάλυσης των συλλαλητηρίων με την είσοδο παρακρατικών (ακούστηκε στη Βουλή), η υποχωρητικότητα στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, η βουβαμάρα για την Αγιά Σοφιά, οι εθνομηδενιστικές φωνές κάποιων πολιτικών «λαγών» για να παραδώσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα και κομμάτια της εθνικής μας επικράτειας στην Τουρκία και πολλά άλλα. 

Βάλτε λοιπόν όλες τις ανωτέρω αποφάσεις πάνω στον πιο πάνω στόχο και αμέσως θα καταλάβετε γιατί λαμβάνονται έτσι οι αποφάσεις, γιατί γίνονται όλα αυτά που γίνονται, όσο και αν διαμαρτυρόμαστε εμείς που μένουμε εμβρόντητοι με τις «περίεργες» και «παράλογες» αποφάσεις που λαμβάνονται. Σκεφτείτε μόνο, τι συνέπειες μπορεί να είχε για την ύπαρξη ή την ανατροπή της κατεστημένης σάπιας ελίτ, κάποια αντίθετη με τις ανωτέρω απόφαση 

Δυστυχώς, όλα τα πιο πάνω, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν τα καταλαβαίνει. Αντίθετα όμως, τα γνωρίζουν πλήρως οι ξένες Πρεσβείες όλων των κρατών, γι΄ αυτό και δεν δίνουν καμία αξία ούτε σημασία στον ελληνικό λαό, ο οποίος έχει πεισθεί ότι ζει σε «πελάγη» δημοκρατίας, διεθνούς κύρους και διεθνούς αναγνώρισης. Έτσι η φοβισμένη καρεκλοκένταυρη ελληνική ελίτ είναι εύκολα εκβιάσιμη από κάθε διεθνή αλήτη. 

Σε ότι αφορά τέλος τον Ερντογάν, αυτός δεν θέλει να ανατραπεί αυτή εδώ η ελίτ που είναι του χεριού του. Την εκβιάζει με casus belli και την αναγκάζει να σέρνεται μισολιπόθυμη από το φόβο ανατροπής της, παρακαλώντας στο παρασκήνιο για έλεος. Θα προχωράει έτσι συνεχώς βήμα βήμα, για να μην ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός, κατατρώγοντας ελληνική κυριαρχία, μέχρι να συναντήσει πραγματική λαϊκή αντίδραση. Τότε δεν θα την λυπηθεί, θα του είναι άχρηστη

Πηγή : https://analyst.gr