Η ανισότητα ως η βόμβα στα θεμέλια του νεοφιλελευθερισμού

Οι καταθλίψεις, τα μανιακά επεισόδια και οι κρίσεις πανικού εμποδίζουν την ευημερία μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορεί ποτέ να αντισταθμισθεί από τη μεγαλύτερη κατανάλωση – γεγονότα που σημαίνουν πως δεν είναι καθόλου σωστό να κρίνουμε την οικονομία σε σχέση μόνο με το τι παράγει (ΑΕΠ). Τουλάχιστον το ίδιο σημαντικό είναι το τι ακριβώς συμβαίνει εντός της παραγωγικής διαδικασίας – ποια είναι τα αποτελέσματα της παραγωγής στην κοινωνία και ποια της κοινωνίας στην παραγωγή. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται άμεσα μία αλλαγή αντιλήψεων, προτού είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο – αφού γνωρίζουμε πως η κατάληξη είναι πάντοτε η ίδια: αντιπαραθέσεις, κοινωνικές αναταραχές, εγχώριες και διακρατικές συγκρούσεις, παγκόσμιος πόλεμος.

ΧΑΡΑΣΣΕΤΑΙ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΑΞΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

Μεγάλο μέρος των μεσαίων οικονομικών στρωμάτων χάνει συνεχώς το επίπεδο ευημερίας που είχε, ενώ τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα παλεύουν πλέον για την ίδια τους την επιβίωση με κάποιας μορφής αξιοπρέπεια. Η παγκοσμιοποίηση πετάει έξω από το “τρένο” τους μικρομεσαίους και φυσικά την παραδοσιακή εργατική τάξη που έχει πληγεί σκληρά από την αποβιομηχάνιση και τη λιτότητα. Η δε παράνομη μετανάστευση πιέζει τα πράγματα πιο πολύ.

Όλα αυτά τα οικονομικά στρώματα συνειδητοποιούν σιγά σιγά ότι πετιούνται έξω από το “τραίνο” της νέας εποχής της παγκοσμιοποίησης και αναγκαστικά φεύγουν μαζικά από τα Κεντροδεξιά και Κεντροδεξιά πολιτικά “μαντριά”, τα οποία έχουν γίνει πλέον τα όργανα πολιτικής επιβολής των νεοφιλελεύθερων ελίτ, αναζητώντας νέα πολιτική στέγη σωτηρίας.