Μεγάλο μέρος των μεσαίων οικονομικών στρωμάτων χάνει συνεχώς το επίπεδο ευημερίας που είχε, ενώ τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα παλεύουν πλέον για την ίδια τους την επιβίωση με κάποιας μορφής αξιοπρέπεια. Η παγκοσμιοποίηση πετάει έξω από το “τρένο” τους μικρομεσαίους και φυσικά την παραδοσιακή εργατική τάξη που έχει πληγεί σκληρά από την αποβιομηχάνιση και τη λιτότητα. Η δε παράνομη μετανάστευση πιέζει τα πράγματα πιο πολύ.
Όλα αυτά τα οικονομικά στρώματα συνειδητοποιούν σιγά σιγά ότι πετιούνται έξω από το “τραίνο” της νέας εποχής της παγκοσμιοποίησης και αναγκαστικά φεύγουν μαζικά από τα Κεντροδεξιά και Κεντροδεξιά πολιτικά “μαντριά”, τα οποία έχουν γίνει πλέον τα όργανα πολιτικής επιβολής των νεοφιλελεύθερων ελίτ, αναζητώντας νέα πολιτική στέγη σωτηρίας.
Αντίθετα η ανώτερη οικονομική τάξη και εκείνα τα μεσαία στρώματα που έχουν ενσωματωθεί στη νέα κατάσταση και χρησιμοποιούνται ως εκλογικό μαξιλάρι από τις νεοφιλελεύθερες ελίτ, ψηφίζουν σταθερά τις δυνάμεις του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού που εκφράζονται από τις πάλαι ποτέ και σήμερα πλήρως ελεγχόμενες Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά.
Τόσο λοιπόν η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση όσο και το μεταναστευτικό ρεύμα τροφοδοτούν τη διάχυτη οικονομική-κοινωνική ανασφάλεια, αναδύοντας μια νέα κοινωνικοταξική πραγματικότητα, χαράσσοντας νέα διαχωριστική κοινωνική γραμμή, σε αντίθεση με την ήδη παρωχημένη και άνευ πολιτικής σημασίας διαχωριστική γραμμή Δεξιά-Αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου