Εάν εξοφλούνταν θεωρητικά όλα τα δάνεια, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα κατέρρεε, οπότε οι καταθέσεις θα εξαφανίζονταν – ενώ η μοναδική εναλλακτική δυνατότητα στο χωρίς αντίκρισμα χρήμα, λόγω της χειραγώγησης του χρυσού, είναι τα επικίνδυνα ψηφιακά νομίσματα. Σε κάθε περίπτωση, μετά την κατάργηση του κανόνα του χρυσού το 1971, όλα τα χρήματα είναι απλά χαρτιά, «τραπεζογραμμάτια», μη εγγυημένες υποσχετικές πληρωμής των τραπεζών, χωρίς κανένα αντίκρισμα – στηριζόμενα μόνο στην εμπιστοσύνη των ανθρώπων. Έμμεσα βασίζονται στο ΑΕΠ, οπότε είναι λογική η σύνδεση της ποσότητας τους με το ρυθμό ανάπτυξης – άρα η μανία των κρατών για την ανάπτυξη των οικονομιών τους, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία. τα χρήματα δεν δημιουργούνται από τα κράτη ή/και από τις κυβερνήσεις. Οι κεντρικές τράπεζες δημιουργούν μόνο τα μετρητά, κέρματα ή χαρτονομίσματα, τα οποία είναι λιγότερα από το 10% των συνολικών, ενώ οι ιδιωτικές πάνω από το 90% – με τη μορφή των λογιστικών χρημάτων μέσω της παροχής δανείων. Εν προκειμένω, όταν αυξάνεται ο δανεισμός σε μία χώρα δημιουργούνται νέα χρήματα (ρευστότητα), ενώ όταν εξοφλούνται τα δάνεια «καίγονται» τα υφιστάμενα χρήματα .
Αρχείο 2017
