Το μεγάλο δίλημμα της Μέσης Ανατολής

Του Κώστα Ράπτη

Στην ευρύτερη Μέση Ανατολή αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα δύο αντίρροπες δυναμικές. Την πρώτη εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Ανουάρ Γκαργκάς, μιλώντας την Κυριακή στον Στρατηγικό Διάλογο του Άμπου Ντάμπι, όπου κάλεσε τα αραβικά κράτη να εκμεταλλευτούν το “κρίσιμο” 12μηνο που ακολουθεί, ώστε να οικοδομήσουν μια περισσότερο σταθερή περιφερειακή τάξη, θεμελιωμένη σε νέες αξίες και στον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας.

Το «στρατηγικό σοκ» στη Μέση Ανατολή

Οι εξεγέρσεις στο Λίβανο και το κλείσιμο των τραπεζών του, δεν οφείλονται μόνο στα προβλήματα διαφθοράς, στις εισοδηματικές ανισότητες, στο νεποτισμό και στις ελλείψεις των κρατικών δομών του – αλλά στο σοκ που αντιμετωπίζει η περιοχή, προειδοποιώντας μας πως στη Μέση Ανατολή «επωάζεται» σιωπηλά μία μεγάλη αναταραχή, με σημαντικές επιπτώσεις για ολόκληρο τον πλανήτη. Το σοκ αυτό διαπιστώνεται από την κατάρρευση της καθιερωμένης τάξης πραγμάτων – με τις Η.Π.Α. να αποχωρούν και με το δόγμα Wolfowitz (= αμερικανική υπεροχή στην περιοχή) να φτάνει στο τέλος του. Φυσικά δεν θα πρόκειται για ένα γεγονός που θα συμβεί από τη μία ημέρα στην άλλη, αλλά σταδιακά – με δύο βήματα έξω και με ένα μέσα. Εν τούτοις, όλοι όσοι επωφελούνταν από το συγκεκριμένο δόγμα, από την παλαιά τάξη πραγμάτων, έχουν ήδη πανικοβληθεί – όπως οι εισοδηματικά ισχυροί ή το Ισραήλ, το οποίο αναζητεί επειγόντως συμμάχους διαισθανόμενο τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει.

Τουρκία: Οι 11 «εχθροί» του Ερντογάν και οι λόγοι της μεγάλης έντασης

Γράφει ο Γιώργος Σκαφιδάς 

Από την κυπριακή ΑΟΖ έως και τη Λιβύη και από το Ριάντ έως και την Ουάσινγκτον, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βλέπει «εχθρούς» 

Το σκηνικό διαγράφεται δυσοίωνο για την Τουρκία στη Μέση Ανατολή, με τις τελευταίες εξελίξεις να περιορίζουν την όποια διαπραγματευτική ισχύ της Άγκυρας σε μια σειρά από μέτωπα και τα περιθώρια των τουρκικών ελιγμών να στενεύουν. Είναι άλλωστε η ίδια η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που έχει φροντίσει τα περασμένα χρόνια, για τους δικούς της καιροσκοπικούς λόγους, να συγκρουστεί με κυριολεκτικά όλους τους γείτονες εκβιάζοντας ανταλλάγματα είτε άμεσα από τους ιδίους, είτε από άλλα τρίτα μέρη μέσω των γειτόνων (από την ΕΕ για παράδειγμα μέσω Συρίας, από τις ΗΠΑ μέσω Ριάντ κ.ά.). Συνοψίζοντας, εν έτει 2019 βλέπει κανείς την τουρκική ηγεσία να βρίσκεται στα «μαχαίρια» με: 

Τέλος στο σχέδιο Αγκυρας για κυπριακή ΑΟΖ - Οργή στο Λίβανο: «Φύγετε - Δεν ξεχνάμε τις θηριωδίες των Οθωμανών»

Γράφει: Βασίλης Καπούλας

Σφοδρή διπλωματική αντιπαράθεση μεταξύ Λιβάνου και Τουρκίας έχει ξεσπάσει εδώ και δέκα ημέρες περίπου μετά την άρνηση της Βηρυττού να αποδεχτεί το σχέδιο της Αγκυρας για διαμοιρασμό της κυπριακής ΑΟΖ κάτι που οδηγεί στις καλένδες το σχέδιο Ρ.Τ.Ερντογάν. 

Μάλιστα η Βηρυττός ξεκίνησε μια σειρά από δημοσιεύσεις στις οποίες υπενθύμιζε στην Αγκυρα τα δεινά που τράβηξε η χώρα υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία.