Η επιδοτούμενη από τους ισλαμιστές τουρκική τηλεοπτική παραγωγή, σαν μια αποτελεσματική μορφή άσκησης τουρκικής προπαγάνδας «ήπιας ισχύος», διακρίνεται από ορισμένα σταθερά χαρακτηριστικά όπως η μετάδοσή της απαραιτήτως στην τουρκική γλώσσα, η ικανότητα του επιδοτούμενου σεναρίου να διεισδύει στην συνείδηση ανυποψίαστων τηλεθεατών με την δημιουργία συνειδητής ή υποσυνείδητης συμπάθειας, την συστηματική καλλιέργεια μιας ανύπαρκτης, αλλά ιδανικής εικόνας της Τουρκίας σαν μια μεγάλη, πλούσια και πολύ ισχυρή χώρα με μια τέλεια κοινωνία που έχει σαν ύψιστο σύμβολο την πανταχού παρούσα τουρκική σημαία καθώς την επίδειξη ανύπαρκτου στις λαϊκές μάζες πλούτου και χλιδής, όπως πολυτελή σπίτια, πισίνες, γιοτ, ακριβά αυτοκίνητα κ.α.π.
Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
Πάρα πολλές παραγωγές της κατηγορίας αυτής, έχουν απαραιτήτως κάποιο από τα πρόσωπα που πρωταγωνιστεί να έχει άλλο πατέρα / μητέρα από αυτόν / αυτήν που εμφανίζεται στην αρχή. Πολύ συνηθισμένη η παρουσία χαριτωμένων παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, τα οποία έχουν σημαντικό ρόλο στις διάφορες ιστορίες. Όλες αυτές οι «συνήθειες» των τουρκικών τηλεοπτικών παραγωγών οφείλονται στο γεγονός ότι εξασφαλίζουν σχεδόν σίγουρες πιθανότητες συνειδητής ή υποσυνείδητης συγκίνησης και συμπάθειας σε κάθε τηλεθεατή.