Τα πάντα στην Ελλάδα εξαρτώνται από το τουρισμό – με το δεύτερο μεγάλο πυλώνα της οικονομίας μας, με τη ναυτιλία να αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα. Το λανθασμένο οικονομικό μας μοντέλο λοιπόν, όπου ο τουρισμός και η ναυτιλία, άμεσα και έμμεσα, παράγουν το 40% του ΑΕΠ μας, μας «εκδικείται» ξανά – όπως ακριβώς συνέβη το 2008, χωρίς να κάνουμε έκτοτε τίποτα για να το αλλάξουμε. Αντίθετα το επιδεινώσαμε, αυξάνοντας το ποσοστό της συμμετοχής του τουρισμού στο ΑΕΠ μας, ταυτόχρονα με τη μείωση των κατά κεφαλήν εσόδων – κατ’ εντολή της Γερμανίας που θέλει να μετατραπούν οι χώρες του νότου αφενός μεν σε αποθήκες παράνομων μεταναστών, αφετέρου στα φθηνά γκαρσόνια της Ευρώπης. Μίας Γερμανίας που είναι σήμερα οικονομικά ισχυρότερη από ποτέ, ανακοινώνοντας μέτρα μόνο για τη δική της οικονομία ύψους 1,1 τρις €, όταν για όλες τις 26 άλλες χώρες της ΕΕ μόλις 750 δις € – από τα οποία θα εισπράξει επίσης κάποια ποσά. Όσο και να επιθυμούμε επομένως να είμαστε αισιόδοξοι, στην κατάσταση που έχει οδηγηθεί η οικονομία μας από τις κυβερνήσεις της, στην τρισχειρότερη κατάσταση της δηλαδή σε σχέση με το 2010, καθώς επίσης στην κατάσταση που ευρίσκεται η παγκόσμια οικονομία, με τις εισοδηματικές ανισορροπίες, με τις φούσκες και με τα πρωτοφανή βουνά χρέους που έχουν συσσωρευτεί στον πλανήτη, δεν μας είναι εύκολο – ενώ υπάρχουν επί πλέον εστίες πυρκαγιάς τόσο στην Ελλάδα (εθνικά, παράνομη μετανάστευση), όσο και σε πολλές άλλες χώρες, από το Χονγκ Κονγκ για την Κίνα έως τις πρωτοφανείς και βίαιες κοινωνικές εξεγέρσεις στις Η.Π.Α.
