Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ
Η δημιουργία πλεονάσματος στο ισοζύγιον εσόδων-εξόδων επιχειρήσεως, οικογενείας και ατόμου είναι συνήθως πράξις φρονήσεως «γιά τις βροχερές ημέρες», εκ της τυχόν πτώσεως του τζίρου, αιφνιδίας ανεργίας και προβλημάτων υγείας. Εις το δημόσιον όμως, το πλεόνασμα είναι συνήθως αποτέλεσμα εξαναγκασμού, ιδεοληψίας και εξαπατήσεως, με καταστρεπτικά αποτελέσματα για την οικονομική δραστηριότητα, την απασχόληση των ανέργων και την παραγωγή δημοσίων εσόδων.
Δεν είναι παράλογο το πρωτογενές πλεόνασμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών μετά την αποπληρωμή τόκων, δια τον σχηματισμό συναλλαγματικών αποθεμάτων – «αχρείαστα νάναι». Παράνομο είναι το πρωτογενές πλεόνασμα όταν επιβάλλεται με την επίκληση του Συμφώνου Σταθερότητος και Αναπτύξεως από τους Ευρωπαίους.