Έγραφα τις προάλλες στον Λόγιο Ερμή για τον ξυλοδαρμό των Ευελπίδων, για την έννοια της άνανδρης αυτής πράξης, την πολιτική της σημασία, τις αριστερές πολιτικές παρεκτροπές και για τις ευθύνες της πολιτείας που αφήνει να επωάζονται φιλοκυβερνητικοί και κόκκινοι ολοκληρωτισμοί, καθώς ο αρμόδιος υπουργός μας καθησύχαζε, πως όλα βαίνουν καλώς (!).
Η κριτική που σημειώθηκε κατά των σκέψεών μου εστιάστηκε στους κακούς μηχανισμούς του κράτους που δέρνουν φτωχούς, στα ελαττώματα της φυλής, στις άδικες καταδίκες αγωνιστών, στα διάφορα, αριστερά και δεξιά, πολιτικά συμπλέγματα και στους νόμους ("να πέρασε και κανένα νομοσχέδιο από τη βουλή δεν παίζει;) που ψηφίζονται. Και το σπουδαιότερο, κατηγορήθηκα για μονομέρεια.