Στη σύγχρονη πολιτική σκηνή, η χειραγώγηση
αναδεικνύεται ως ισχυρό εργαλείο, καθώς η πολιτική πραγματικότητα συχνά
επικαλύπτεται από μια εικονική πραγματικότητα που υπηρετεί συγκεκριμένα
συμφέροντα. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία ανακαλύπτει τα όριά της σε σχέση
με τον χρόνο, καθώς η πραγματικότητα αποδεικνύεται ανθεκτική στη
μυθοπλασία.
Η πολιτική σφαίρα, δυστυχώς, εκμεταλλεύεται τη χειραγώγηση μόνο ως
διαδικαστικό μέσο για την κατάκτηση κυβερνητικής εξουσίας, αντί να
δημιουργεί πραγματικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή των πολιτών στις
διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η ανάπτυξη συνειδησιακής εικόνας της
πραγματικότητας εξαρτάται από τις πληροφορίες που λαμβάνουν οι πολίτες
και εδράζεται στην ικανότητά τους να φιλτράρουν και να αναλύουν τα
ερεθίσματα.