Τα τελευταία χρόνια η Γερμανία, με τη συμπαράσταση και των ισχυρών
οικονομιών του ευρωπαϊκού Βορρά, πάσχιζε να εξαφανίσει, με κάθε τρόπο,
το βέτο της ΕΕ, για να λαμβάνονται δήθεν γρηγορότερα και ευκολότερα οι
αποφάσεις της. Η ύπαρξή του δημοκρατικού αυτού εργαλείου εξακολουθούσε
να ενοχλεί, παρά τους σοβαρούς ακρωτηριασμούς, τους οποίους είχε υποστεί
στην πορεία του
Η μέχρι πριν από λίγο διατήρηση ακόμη του βέτο, έστω και με αυτή την
εξασθενημένη του μορφή, φαίνεται ότι θα πρέπει να αποδοθεί στο φόβο
σοβαρών αντιδράσεων του Νότου, και όχι αποκλειστικά των “κακών παιδιών”
της Ευρώπης (βλ. Ουγγαρία και Πολωνία). Οι, καταρχήν, δικαιολογημένοι
αυτοί δισταγμοί του διοικητηρίου της ΕΕ διαλύθηκαν, εν ριπή οφθαλμού,
προκειμένου να εξασφαλιστεί κατεπειγόντως η είσοδος της Ουκρανίας, αλλά
και της Μολδαβίας, στους κόλπους της ΕΕ. Δηλαδή, θεωρήθηκε απαράδεκτη η
πιθανότητα να κινδυνεύσει η είσοδος αυτών των χωρών, και όχι μόνο,
εξαιτίας του βέτο ορισμένων κρατών-μελών.