«Με τον όρο “μετα-δημοκρατία” εννοώ μια κοινωνία στην οποία όλες οι μορφές δημοκρατίας –εκλογές, κόμματα, κυριαρχία του νόμου, κριτική, διαμαρτυρίες– συνεχίζουν να λειτουργούν, αλλά στην οποία η πολιτική ενέργεια του συστήματος δεν καταναλώνεται σ’ αυτούς τους θεσμούς, καθώς έχει “χαθεί” μέσα σε μικρούς κύκλους των ελίτ, όπως οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί. Έτσι, ο όρος δεν ταυτίζεται με τις έννοιες της “μη δημοκρατίας” ή της “αντιδημοκρατίας”…» (Colin Crouch).
Τις τελευταίες δεκαετίες το λεξιλόγιό μας, και ιδιαίτερα το πολιτικό, εμπλουτίστηκε με όρους και έννοιες που αντανακλούν τις αλλαγές που διαπερνούν το πολιτικό σύστημα και τους όρους άσκησης της πολιτικής και της λειτουργίας της δημοκρατίας. Κυρίαρχες έννοιες μεταξύ άλλων η μετα-αλήθεια και η μετα-δημοκρατία. Έννοιες που χαρτογραφούν το πολιτικό πεδίο που τείνει να κυριαρχήσει στο μέλλον.
Τις τελευταίες δεκαετίες το λεξιλόγιό μας, και ιδιαίτερα το πολιτικό, εμπλουτίστηκε με όρους και έννοιες που αντανακλούν τις αλλαγές που διαπερνούν το πολιτικό σύστημα και τους όρους άσκησης της πολιτικής και της λειτουργίας της δημοκρατίας. Κυρίαρχες έννοιες μεταξύ άλλων η μετα-αλήθεια και η μετα-δημοκρατία. Έννοιες που χαρτογραφούν το πολιτικό πεδίο που τείνει να κυριαρχήσει στο μέλλον.