Υδρογονάνθρακες: Το ενεργειακό μέλλον της Ελλάδας είναι υποθηκευμένο και ιδού το γιατί

Μία μεγάλη συζήτηση για την Ενεργειακή Πολιτική στο παρόν και το μέλλον, τους ενεργειακούς πόρους και την διαχείριση τους, τις γεωπολιτικές και οικονομικές τους προεκτάσεις και το πώς τοποθετείται ενεργειακά στο σήμερα και το αύριο η Ελλάδα, διοργάνωσε η πιο παλιά -πλέον- εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση, οι «ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ» στο ΚΡΗΤΗ TV, με οικοδεσπότη τον γνωστό δημοσιογράφο, Γιώργο Σαχίνη. Ακούστηκαν πολλά και ιδιαιτέρως σοβαρά. Αυτό που μένει όμως ως κεντρικό συμπέρασμα, είναι ότι τίποτα δεν αλλάζει στην Ελλάδα, όσες δεκαετίες κι αν περάσουν, όσες κυβερνήσεις κι αν περάσουν, όσοι πρωθυπουργοί και υπουργοί αρμόδιοι για τον τομέα της Ενέργειας θητεύσουν…

Σχολιάζει ο Ζαχαρίας Β. Μίχας
(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)

Για κάποιον «μαγικό» λόγο ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, μια κατάσταση που πλέον δεν είναι δυνατό να περιγραφεί απλά ως αμέλεια ή αδιαφορία. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια απολύτως ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ πολιτική που υπηρετείται σταθερά από ΟΛΑ τα κόμματα εξουσίας. Αυτό και μόνο παραπέμπει στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων, με παράλληλη ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας.

«Cui bono?» στην εποχή της καραντίνας

Βασίλης Στοϊλόπουλος

Υπάρχουν ωφελημένοι από τον κορωνοϊό και ποιοι; Κατ΄ αρχάς η εκτελεστική εξουσία. Όσο και να φαίνεται παράξενο ποτέ, από τη μεταπολίτευση και μετά, δεν ήταν πιο εύκολη η διακυβέρνηση μιας δημοκρατικής χώρας απ’ ότι τώρα με την υγειονομική κρίση. Τώρα που διακυβεύονται υψηλές αξίες όπως η δημόσια υγεία και κλονίζονται η ελευθερία και τα δικαιώματα. 

Η λύση της ναυτιλίας

Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει σημαντικά οικονομικά οφέλη, εάν γινόταν έδρα ναυτιλιακών επιχειρήσεων ανεξάρτητα από τη σημαία, στην οποία θα ήταν νηολογημένα τα πλοία τους – υπολογιζόμενα στα 25,9 δις € ετησίως, με τη δημιουργία 550.000 θέσεων εργασίας.

Άποψη 

Ο εμπορικός στόλος της Ελλάδας είναι ο μεγαλύτερος και παραγωγικότερος σε ολόκληρο τον πλανήτη – το νούμερο ένα μετά τη δεκαετία του 1970, ακολουθούμενος από τον ιαπωνικό και τον κινεζικό. Αν και δεν έχει δοθεί ποτέ ιδιαίτερη σημασία, είναι γεγονός πως από το 1999 έως το 2008 η Ελλάδα γνώρισε έμμεσα μία εξαγωγική έκρηξη, όσο καμία άλλη χώρα της δυτικής Ευρώπης, με εξαίρεση μόνο τη Νορβηγία – επιτυγχάνοντας ισχυρότατες εξαγωγικές επιδόσεις, οι οποίες δεν συγκρίνονται με κανένα άλλο κράτος