Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Καθοριστικής σημασίας ζήτημα, η βαρύτητα του οποίου υπερβαίνει ακόμη και αυτήν καθ’ εαυτήν την αποκάλυψη του νέου σκανδάλου με τις υποκλοπές, είναι η ανωριμότητα, η πολιτική ευτέλεια αλλά και η ηθική φτήνια με την οποία προσπαθούν να εμπλακούν στην διαχείριση των συνεπειών και των κρίσιμων παραμέτρων αυτού του αίσχους, τόσο η κυβέρνηση και ο καθ’ όλα ένοχος πρωθυπουργός, όσο και η αντιπολίτευση στο σύνολό της.
Για τους μεν, αυτό που προέχει είναι η συγκάλυψη, ο
αποπροσανατολισμός των όποιων ερευνών, η επένδυση στην λήθη, ο
συμψηφισμός στην αθλιότητα και φυσικά η ανάκτηση
της χαμένης πρωθυπουργικής αξιοπιστίας μετά το φιάσκο του
«διαγγέλματος», ούτως ώστε να αποκατασταθεί ένα πολιτικό περιβάλλον ικανό να εξασφαλίσει μια ψευδαίσθηση κυβερνησιμότητας και μέσω αυτής να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια σχετικά αξιοπρεπή πορεία της ΝΔ προς τις εκλογές, πολύ δε περισσότερο τώρα που το πλεονέκτημα του εκλογικού αιφνιδιασμού, έχει χαθεί οριστικά από την πρωθυπουργική φαρέτρα.