”Ω Μούσα, εσύ κάθε θρασύ μερεύεις ήχο / στο θαλασσί γράφεις χρυσή αυγή : το στίχο…”
Το ”τεφρό βράδυ” του Ρίτσου με βρήκε να γράφω μέχρι περασμένα μεσάνυχτα. Κι όταν σταμάτησα να ανασάνω λιγάκι, πριν να πέσω να κοιμηθώ, έκανα ένα γρήγορο πέρασμα – όπως το συνηθίζω – για να διαβάσω τα σχόλια που γράφουν οι αναγνώστες κάτω απ’ τα διαδικτυακά κείμενα γνώμης των οικείων μου ιστοσελίδων.
Δυο χτυπητές γλωσσικές επισημάνσεις με έκαναν να σκεφτώ πως η κατάσταση με τον αναλφαβητισμό επιδεινώθηκε περαιτέρω. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τις αλλεπάλληλες κρίσεις που υφίσταται την τελευταία δεκαετία, τουλάχιστον, η ελληνική κοινωνία.
Έχει να κάνει με ένα κράμα αρνητικών δεδομένων που συνδυάζουν την γλωσσική ανεπάρκεια λόγω πλημμελούς εκπαίδευσης και την αδυναμία του κόσμου να συζητήσει με επιχειρήματα κι όχι με ύβρεις, αφορισμούς και συνθήματα.