|
Υπό τα φανταχτερά λάβαρα της ναζιστικής σβάστικας και της τουρκικής ημισελήνου, οι διπλωματικές αντιπροσωπείες Τουρκίας-Γ’ Ράιχ υπογράφουν το Σύμφωνο φιλίας των δύο χωρών. Γράφει ο Πέτρος Μακρής |
Γράφει ο Πέτρος Μακρής
Ο τίτλος του σημερινού κειμένου μου αφιερώνεται στον επίδοξο νεο-σουλτάνο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με την έστω και φρούδα ελπίδα της ανάνηψής του από τις κατά συρροήν πολιτικές του αυταπάτες, στις οποίες ανοήτως προσπαθεί να παρασύρει δεκάδες εκατομμύρια πενόμενων Τούρκων και άλλων ταλαίπωρων μουσουλμάνων…
Στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, το διπλό ελληνικό έπος, του ’40 και της εθνικής αντίστασης 1941-1944, χαρακτηρίστηκαν μαζί με τον αντιφασιστικό αγώνα των ενωμένων συμμαχικών δυνάμεων της ίδιας περιόδου, ως ο τάφος του μουσολινο-χιτλερικού φασισμού. Η απουσία της Τουρκίας, στην ενωμένη τότε πανευρωπαϊκή αλλά και υπερατλαντική αντιφασιστική αντίσταση, ήταν συνειδητή επιλογή της τότε τουρκικής ηγεσίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι η δήθεν ουδετερότητα της γείτονος χώρας ανέδειξε την Τουρκία στον πιο ύπουλο και οικονομικά φιλάργυρο συνοδοιπόρο του εγκληματικού Γ’ Ράιχ!