Μέχρι στιγμής η κατάσταση στην Ελλάδα έχει διατηρηθεί σχετικά ήρεμη – η κοινωνική συνοχή υπάρχει, αναταραχές δεν διαπιστώνονται, ενώ έχουν σταματήσει ακόμη και οι αρχικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, απέναντι στην εισπρακτική, «αιμοχαρή» και βίαιη πολιτική που επιβάλλεται από τους δανειστές της χώρας.
Παρά το ότι οι μισθοί έχουν «κατακρεουργηθεί», οι συντάξεις επίσης, η ανεργία μαίνεται, οι χρεοκοπίες ιδιωτών και επιχειρήσεων μεσουρανούν, τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων έχουν σχεδόν εντελώς απαξιωθεί, η υγεία καταρρέει, η παιδεία επίσης, ενώ δεν φαίνεται καμία προοπτική, καμία ελπίδα για το μέλλον ή, έστω, ένα «αμυδρό φως στην άκρη του τούνελ», συνεχίζει να επικρατεί η ησυχία και η τάξη – γεγονός που είναι αρκετά παράδοξο για μία χώρα, η οποία δεν φημίζεται για την υπομονή, για την παθητικότητα ή για την «ανεκτικότητα», τη δουλικότητα της ίσως, απέναντι σε ξένους κατακτητές.
