Η Δύση συμπεριφέρεται όπως οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, οι οποίοι διαφοροποιούσαν την (ακριβή) κατανάλωση από τη (φθηνή) παραγωγή – με αποτέλεσμα η οικονομική ελίτ να γίνεται όλο και πιο πλούσια, ενώ οι χώρες και οι Πολίτες τους να φτωχαίνουν συνεχώς, με οδυνηρές προοπτικές για το μέλλον.
Άποψη
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο χρειάστηκαν περίπου 35 χρόνια, έως ότου οι κεντρικές τράπεζες τολμήσουν να αποκαταστήσουν το παλαιό καθεστώς – με την έννοια πως μέσω της χρηματοοικονομικής καταστολής (= αρνητικά πραγματικά επιτόκια) απαιτήθηκαν τέσσερις σχεδόν δεκαετίες για να μειωθεί το χρέος σε φυσιολογικά επίπεδα. Η συνολική διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου φαίνεται από το γράφημα της εξέλιξης των πραγματικών επιτοκίων (βασικά μείον τον πληθωρισμό ή συν τον αποπληθωρισμό) των βραχυπρόθεσμων ομολόγων – τα οποία διαμορφώθηκαν στο -1,6% από το 1945 έως το 1980, ενώ στο +2,8% από το 1981 έως το 2009 (πηγή).