Βαριά δημοσιονομική προσαρμογή με λιτότητα άνω των 12 δισ. προβλέπει το νέο Μεσοπρόθεσμο για την Ελλάδα

Το φορολογικό βάρος στην οικονομία ως ποσοστό του ΑΕΠ θα παραμείνει τα επόμενα τέσσερα έτη στα υψηλά επίπεδα του 40%

Λιτότητα άνω των 12 δισ. ευρώ προκειμένου η χώρα να φθάσει σε μηδενικά ελλείμματα τον επόμενο χρόνο προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής της περιόδου 2022-2025 που αποστέλλεται στη Κομισιόν την ερχόμενη εβδομάδα και τα βασικά του σημεία παρουσιάζει το «BN».

Σύμφωνα με το βασικό σενάριο του Μεσοπρόθεσμου ο στόχος για το έλλειμμα το 2022 τοποθετείται στο -0,3% του ΑΕΠ από -7,2% του ΑΕΠ φέτος και για να πιαστεί θα πρέπει να υπάρξει ένας συνδυασμός αύξησης των εσόδων με ταυτόχρονες περικοπές στις κρατικές δαπάνες.

Χρήματα από το ελικόπτερο

Πρόκειται για ένα κλασσικό μέτρο που αφορά την καταπολέμηση της πτώσης του ρυθμού ανάπτυξης – μέσω της αύξησης της ποσότητας πληθωριστικού χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες, για τη στήριξη της ζήτησης και τη σταθεροποίηση των επιχειρήσεων. Ο κορώνα-ιός όμως απειλεί την Οικονομία κυρίως από την πλευρά της προσφοράς – επειδή οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι δεν παράγουν, ως αποτέλεσμα του κλειδώματος (Lock Down) των οικονομιών. Σε μία τέτοια περίπτωση δεν βοηθούν ούτε τα χαμηλά επιτόκια, ούτε τα επί πλέον χρήματα – ενώ οι δυνατότητες των κεντρικών τραπεζών να τονώσουν την οικονομία είναι περιορισμένες. Βέβαια, σε χώρες που δεν έχουν δική τους κεντρική τράπεζα, το μοίρασμα δωρεάν χρημάτων από την κυβέρνηση είναι δημοσιονομικό και όχι νομισματικό μέτρο, ενώ δεν αυξάνει την ποσότητα χρήματος – οπότε θεωρητικά δεν θα προκαλούταν πληθωρισμός. Μένει όμως να αποδειχθεί στην πράξη, αφού εφαρμόζεται για πρώτη φορά.

Σπύρος Στάλιας – Δημοσιονομική Πολιτική: Η νοικοκυρά της Σουηβίας και ο παραγκωνισμός

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Σύμφωνα με τους μετακεϋνσιανούς (σχολή που έλκει την καταγωγής της από τον Μάρξ, Καλέτσκι, Κέϋνς, Σράφα με κοινή επιστημονική βάση την ενεργό ζήτηση) και από τα μαθήματα που έχουμε πάρει από την μεγάλη κρίση του 1929 αλλά και από τις μεταγενέστερες, το κράτος που εκδίδει το νόμισμα του, έχει την θεμελιώδη υποχρέωση να διατηρεί το επίπεδο της εθνικής δαπάνης-ζήτησης σε εκείνο το επίπεδο έως ότου επιτύχει την πλήρη απασχόληση του εργατικού δυναμικού και των πόρων, την προστασία της αξίας του νομισματος, την δίκαιη κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου και την σταθερότητα του πιστωτικού συστήματος. 

Ινστιτούτο Peterson: Φόρεσαν στην Ελλάδα δημοσιονομικό ζουρλομανδύα

Σχέδιο καταδικασμένο να αποτύχει χαρακτηρίζει την απόφαση του Eurogroup το Ινστιτούτο Peterson.

Αναφερόμενο στα όσα συμφωνήθηκαν για τα πρωτογενή πλεονάσματα, το ινστιτούτο κάνει λόγο για «δημοσιονομικό ζουρλομανδύα», αναφέροντας ότι «σε καμία χώρα, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 2% για μια περίοδο 40 ετών».

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Με τον μηχανισμό του ευρώ επιτελέστηκε το εξής κυριολεκτικά έγκλημα. Επήλθε διαχωρισμός της δημοσιονομικής από τη νομισματική πολιτική.

Η μεν δημοσιονομική πολιτική παρέμεινε στις εθνικές κυβερνήσεις, όμως αυτές απώλεσαν το συμπλήρωμα κάθε οικονομικής πολιτικής, δηλαδή τη νομισματική πολιτική, η οποία εκχωρήθηκε στην απρόσωπη ΕΚΤ που ελέγχει απόλυτα η Γερμανία. 

Το Σύνταγμα θεωρεί το λαό "ανίκανο" να αποφασίζει για δημοσιονομικά θέματα.

Άρθρο 44 παρ. 1 εδ. β΄ του Συντάγματος: "Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου...".