Η Ευρωζώνη, αθεράπευτα υπερχρεωμένη πλέον, με ένα θνησιγενές τραπεζικό σύστημα, καθώς επίσης με μία ανυποχώρητη Γερμανία στο εσωτερικό της, έχει μετατρέψει το ευρώ σε έναν «χρυσό ζουρλομανδύα» – στον οποίο έχουν υποχρεωθεί όλα τα μέλη της. Αν και με την έννοια αυτή είχαν χαρακτηρισθεί οι χώρες που αποτελούσαν τη Σοβιετική Ένωση, επειδή προσπαθούσε να συνδεθεί η οικονομική ολοκλήρωση με τα εθνικά κράτη, η Ευρωζώνη είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση – επειδή γίνεται προσπάθεια επίτευξης του αδιανόητου: της σύνδεσης της Δημοκρατίας, με την οικονομική ολοκλήρωση και με τα εθνικά κράτη μαζί, υπό την απολυταρχική ηγεσία της Γερμανίας! Πρόκειται λοιπόν για ένα καταδικασμένο εγχείρημα, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει – πόσο μάλλον όταν τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης είναι σε τέτοιο βαθμό υπερχρεωμένα και μη ανταγωνιστικά, ώστε μόνο η ονομαστική διαγραφή μέρους των χρεών τους, θα μπορούσε να τα διασώσει. Στα πλαίσια αυτά, τα προγράμματα που ανακοινώνονται με αφορμή την πανδημία απλά μεταθέτουν το πρόβλημα διογκούμενο στο μέλλον – λειτουργώντας ως παγίδα για τα κράτη του Νότου, ειδικά για την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία.
