Του Άγη Βερούτη
Μετά τη χρεοκοπία του 2010 είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ελληνική κοινωνία προστατεύθηκε από τις χειρότερες επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας χάρη στη βοήθεια που έλαβε η χώρα, με τη μετατροπή του μεγαλύτερου ποσοστού των ελληνικών ομολόγων τα οποία βρίσκονταν κατά τη συντριπτική πλειοψηφία τους σε χέρια ευρωπαϊκών τραπεζών, σε διακρατικό χρέος με χαμηλό επιτόκιο. Όσο χρέος δεν μετατράπηκε σε διακρατικά δάνεια κουρεύτηκε με τη βοήθεια των Ευρωπαίων εταίρων μας στο μεγαλύτερο κούρεμα χρέους μεταπολεμικά, το PSI, το οποίο ουσιαστικά μηδένισε την αξία των τραπεζών της Ελλάδας και δημιούργησε μια τρύπα 38 δισ. την οποία βούλωσε ο Έλληνας φορολογούμενος αναλαμβάνοντας ισόποσο νέο χρέος μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).