Οι αναφορές σε δίκαιες λύσεις είναι παραπλανητικές, όπως στην περίπτωση των τραπεζών που συνεχίζουν να βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού – εκτός εάν η απόφαση λαμβανόταν από τους Πολίτες, με τους κανόνες της άμεσης δημοκρατίας
«Ο κόσμος συχνά αντιδρά και βγαίνει στους δρόμους, οπότε η εκάστοτε εξουσία εντείνει τα μέσα καταστολής. Είναι όμως μάταιο επειδή, αν οι κυβερνήσεις μπορούσαν εκ των προτέρων να ακούσουν τη φωνή των ενδιαφερόμενων και να έρθουν σε έναν διάλογο εποικοδομητικό και δομημένο, τότε οι αποφάσεις θα γίνονταν πιο εύκολα αποδεκτές. Οι συναινετικές αποφάσεις είναι ανώτερες από τις αποφάσεις της «αυθεντίας της εξουσίας» (πηγή)».