Τον Σεπτέμβριο, η Άνγκελα Μέρκελ άνοιξε τα σύνορα της Γερμανίας για εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, κυρίως από τη Συρία. Υπολόγιζε ότι η υπόλοιπη Ευρώπη θα την υποστήριζε αλλά η πολιτική αυτή της γύρισε μπούμερανγκ. Σήμερα, είναι απομονωμένη στη Γερμανία και στην Ευρώπη, ενώ οι συνθήκες για τους αιτούντες άσυλο χειροτερεύουν, γράφει το Spiegel.
Από την σημερινή σκοπιά, η 5η Σεπτεμβρίου 2015 φαντάζει μια αιωνιότητα μακριά. Εκείνη ήταν η μέρα που η καγκελάριος έλαβε την απόφαση να επιτρέψει στους πρόσφυγες που κρατούνταν στην Ουγγαρία να πάνε στη Γερμανία. Ήταν η μέρα που αποφάσισε να υιοθετήσει μια ανθρωπιστική προσφυγική πολιτική και η αρχή της διάβρωσης της δύναμης της Μέρκελ.
Η 5η Σεπτεμβρίου φαντάζει μια αιωνιότητα μακριά όμως συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα σήμερα όπως και τότε. Τις τελευταίες μέρες, χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν μπλοκαρισμένοι κατά μήκος του «βαλκανικού διαδρόμου». Απελπισμένοι άντρες, γυναίκες και παιδιά κοιμούνται στον δρόμο στο κέντρο της Αθήνας. Η ανθρωπιστική προσέγγιση της Μέρκελ στην προσφυγική κρίση έχει αποτύχει.
Μεγάλα τμήματα της Ευρώπης επανεισήγαγαν τους συνοριακούς ελέγχους και υψώνουν τείχη. Όπως φαίνεται, η Μέρκελ πλανιόταν για το εύρος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Δεν θα υπάρξει αρμονική κατανομή των προσφύγων και είναι απίθανο ότι η Τουρκία θα προστατεύσει αξιόπιστα την Ευρώπη από μια νέα προσφυγική ροή.
Δεν υπήρξε όμως μεγάλη πρόοδος ούτε με το σχέδιο για την καταπολέμηση της αιτίας που προκαλεί το προσφυγικό κύμα. Δεν υπάρχουν προοπτικές εν όψει για ειρήνη στη Συρία, η Λιβύη παραμένει αποτυχημένο κράτος και το Ιράκ πολύ απέχει από την ειρήνη.
Λόγω της αποτυχίας, η καγκελάριος έχει ήδη αρχίσει να υποχωρεί. Η στροφή στην πολιτική της δεν είναι ριζική πραγματοποιείται με πολλά μικρότερα βήματα, τα οποία είναι δυσδιάκριτα. Αλλά στο τέλος, ελάχιστα θα απομείνουν από το φιλικό πρόσωπο με το οποίο η Μέρκελ επιθυμούσε να καλωσορίσει τους πρόσφυγες όταν πρωτοέφθασαν στη Γερμανία.
Οι συνθήκες για τους πρόσφυγες επιδεινώνονται γρήγορα. Τα κοινωνικά επιδόματα μειώνονται, μπαίνουν όρια στην οικογενειακή επανένωση με τρόπο που θα ωθήσει ακόμη περισσότερες γυναίκες και παιδιά να επιχειρήσουν το επικίνδυνο ταξίδι με βάρκα προς την Ευρώπη. Ο αριθμός των χωρών που ορίζονται ως «ασφαλείς» θα μεγαλώσει, διευκολύνοντας την απόρριψη και απέλαση των αιτούντων άσυλο. Και θα υπάρξει αναγκαστικός επαναπατρισμός αφγανών πολιτών στο Αφγανιστάν στην χώρα όπου οι δυτικοί στρατιώτες απέτυχαν να επιβάλουν την ειρήνη και σήμερα βυθίζεται στον εμφύλιο.
Σήμερα, σημαντικά λιγότεροι πρόσφυγες καταφθάνουν στη Γερμανία. Αυτό όμως δεν είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της Μέρκελ αλλά της αποτυχίας της. Καταφθάνουν λιγότεροι γιατί οι αντίπαλοι της Μέρκελ έχουν κλείσει τα σύνορα κατά μήκος του «βαλκανικού διαδρόμου». Και όταν η Τουρκία άρχισε να υψώνει ένα τείχος στα σύνορα με τη Συρία, ευρωπαίοι αξιωματούχοι εξέφρασαν την κατανόησή τους στο παρασκήνιο.
Στα μέσα Φεβρουαρίου, η Μέρκελ αναρωτήθηκε με νηφαλιότητα αν άξιζε να συνεχίσει «την ευρωτουρκική προσέγγιση» ή αν θα ήταν προτιμότερο απλώς να σφραγίσει τα σύνορα Ελλάδας - πΓΔΜ. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι η επιστροφή της υπερ-πραγματίστριας Μέρκελ, η οποία στρώνει μια οδό διαφυγής από την προηγούμενη πολιτική της.
Η ευρωπαϊκή προσφυγική πολιτική ήταν πάντα ένα μείγμα ασύλου και αποτροπής, αρχών και πραγματισμού, αλτρουισμού και αδιαφορίας προς τους ανθρώπους που χάνονται στη θάλασσα.
Σήμερα σχηματίζεται ένα νέο χάσμα: η Γερμανία ευθύνεται για τον ανθρωπισμό και οι υπόλοιποι για την αυστηρότητα. Δεν θα μπορούσε να ήταν πιο κυνικό: επιτρέπει στη Μέρκελ να παρουσιάζεται ως ηθική ενώ ο Βίκτορ Ορμπάν της Ουγγαρίας κάνει τη βρώμικη δουλειά.
Πηγή: tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου