Κατά τα τέλη του 1828, είχε αρχίσει να εκδηλώνεται δυσφορία απέναντι στο πρόσωπο του κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια. Δεν ήταν λίγοι αυτοί, οι οποίοι αντιπολιτεύονταν τον κυβερνήτη
Γράφει ο Κότσης Παναγιώτης
Α. Εκλογές πληρεξουσίων:
Ας σημειωθεί ότι ακόμη και μέλη του «Πανελληνίου»[1] εξέφραζαν επανειλημμένα τη δυσφορία τους. Η βασικότερη κατηγορία ήταν ότι δεν είχε τηρήσει την υπόσχεσή του για σύγκληση Εθνοσυνέλευσης ως την άνοιξη του 1828, όπου θα λογοδοτούσε για όλα τα πεπραγμένα του.
Από την πλευρά του, ο Καποδίστριας πίστευε ότι ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος για εκλογές και, έπρεπε να ασχοληθεί απρόσκοπτα στον διπλωματικό του αγώνα με τις Δυνάμεις. Παρ’ όλα αυτά, αναγκάστηκε να ζητήσει από το «Πανελλήνιο» να συντάξει νόμο, περί «εκλογής πληρεξουσίων». Ο συγκεκριμένος νόμος υπεβλήθη στις 30 Δεκεμβρίου 1828 από μέλη του «Πανελληνίου» και, αφού εγκρίθηκε από το Γραμματέα της Επιτροπής, Σπανόπουλο (20 Φεβρουαρίου 1829), εκδόθηκε ως ΚΓ’ κυβερνητικό ψήφισμα στις 4 Μαρτίου 1829.
Γράφει ο Κότσης Παναγιώτης
Α. Εκλογές πληρεξουσίων:
Ας σημειωθεί ότι ακόμη και μέλη του «Πανελληνίου»[1] εξέφραζαν επανειλημμένα τη δυσφορία τους. Η βασικότερη κατηγορία ήταν ότι δεν είχε τηρήσει την υπόσχεσή του για σύγκληση Εθνοσυνέλευσης ως την άνοιξη του 1828, όπου θα λογοδοτούσε για όλα τα πεπραγμένα του.
Από την πλευρά του, ο Καποδίστριας πίστευε ότι ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος για εκλογές και, έπρεπε να ασχοληθεί απρόσκοπτα στον διπλωματικό του αγώνα με τις Δυνάμεις. Παρ’ όλα αυτά, αναγκάστηκε να ζητήσει από το «Πανελλήνιο» να συντάξει νόμο, περί «εκλογής πληρεξουσίων». Ο συγκεκριμένος νόμος υπεβλήθη στις 30 Δεκεμβρίου 1828 από μέλη του «Πανελληνίου» και, αφού εγκρίθηκε από το Γραμματέα της Επιτροπής, Σπανόπουλο (20 Φεβρουαρίου 1829), εκδόθηκε ως ΚΓ’ κυβερνητικό ψήφισμα στις 4 Μαρτίου 1829.