Είχαμε σε παλαιότερα άρθρα στο SLpress.gr αναφερθεί στις δραστικές αλλαγές που έρχονται στη γεωγραφία της ισχύος από τη μονομαχία των πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD), που αναπτύσσουν η Κίνα και η Ρωσία, με τις προσπάθειες των ΗΠΑ να διασπάσουν τα πλέγματα αυτά. Επίσης, είχαμε εξετάσει πως παρόμοια συστήματα μπορεί να θωρακίσουν αποφασιστικά τη χώρα μας με χαμηλό κόστος έναντι της τουρκικής στρατιωτικής απειλής, για την ακρίβεια η Ελλάδα να έχει το πάνω χέρι στο Αιγαίο.
Τόσο τα πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής, όσο και τα συστήματα που αποσκοπούν να τα διαπεράσουν, βασίζονται σε σημαντικό βαθμό σε “μεταλλαγμένα” συστήματα πυροβολικού, με πρωτοφανείς ικανότητες όσον αφορά το βεληνεκές, την ακρίβεια πλήγματος και τη φονικότητα. Κάθε φορά, ωστόσο, που εξετάζουμε τη δυνατότητα δικτύων “ντοπαρισμένου πυροβολικού” (artillery on steroids) να λειτουργήσουν ως πολύ πιο οικονομικά και πιο αποτελεσματικά υποκατάστατα μέρους της αεροπορικής ισχύος, προκύπτει η τυποποιημένη αντίρρηση ότι για όλα αυτά χρειάζονται πληροφορίες.