Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης, Μέλος του IHA
Εδώ και δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, 55 (πενήντα πέντε) διαφορετικά τουρκικά σήριαλ έχουν βάλει την Τουρκική γλώσσα σε κάθε σχεδόν ελληνικό σπίτι, με αμέτρητες ώρες προβολών σε ώρες μεγάλης ακροαματικότητας, μαζί με ιδανικές εικόνες μιας φανταστικής, ευρωπαϊκής Τουρκίας που μοιάζει με αληθινό παράδεισο.
Η θεματολογία των τηλεοπτικών αυτών παραγωγών που έχουν εξαιρετική τεχνική αρτιότητα, ποικίλει από έντονα προπαγανδιστικά, όπως η «ωραιοποίηση» του αιματοβαμμένου κατακτητή-Σουλτάνου Σουλειμάν και πολλές άλλες που δεν μπορούσαν να προβληθούν στην Ελλάδα αλλά διανέμονται παντού με έντονα ανθελληνικό περιεχόμενο, μέχρι απλές ιστορίες καθημερινότητας, όπως μια γλυκύτατη μικρούλα που ψάχνει την μητέρα ή τον πατέρα της, ο πλούσιος / πλούσια που ερωτεύεται φτωχή / φτωχό και αντίστροφα, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας που εκπροσωπεί την κοσμοπολίτικη Τουρκία με υπερπολυτελή σπίτια που απαραίτητα έχουν τεράστιες πισίνες και χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων πολυτελείας, ο ευσυνείδητος γιατρός που φροντίζει τους ασθενείς του σε ένα υπερπολυτελές νοσοκομείο το οποίο υποτίθεται ότι είναι ένα από τα συνηθισμένα κ.ο.κ.ε.