Εδώ και πολλά χρόνια, η ελληνική στρατηγική –αν μπορεί να
ονομαστεί έτσι αυτή η καρικατούρα– θεωρεί ότι το σύστημα στην περιοχή
μας ελέγχεται αποτελεσματικά από τις ΗΠΑ. Άρα, αν μη τι άλλο, έχουμε
εξασφαλισμένο τον πυροσβεστικό ρόλο των Αμερικανών σε περίπτωση που
συμβεί μία στρατιωτική εμπλοκή με την Τουρκία. Συνεπώς, έλεγαν, καθώς η
Τουρκία γίνεται το “κακό παιδί” της περιοχής, η Ουάσινγκτον θα την
τιμωρήσει.
Φτάσαμε, λοιπόν –με βάση αυτή τη λογική– και επειδή το ελληνικό σύστημα εξουσίας δεν δέχεται την πολυπολική φύση
του διεθνούς συστήματος (έχει μείνει σε παρελθόντα χρόνο, όταν οι ΗΠΑ
ήταν η μοναδική υπερδύναμη, κλείνοντας τα μάτια σε σημαίνουσες εξελίξεις
όπως την διεύρυνση των BRICS) να εγκλωβιστούμε. Έχουμε εγκλωβιστεί σε
μία εθνική στρατηγική, η οποία οδηγεί στην αυτοεξάλειψη της Ελλάδας.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο ταύτισης με τον αμερικανικό παράγοντα,
που αν το έβλεπε ακόμα και ο Παναγιώτης Πιπινέλης, (υπουργός Εξωτερικών
επί Χούντας, 1967-1970) θα συνιστούσε στις εγχώριες ελίτ να
συγκρατηθούν, να μην ταυτίζονται τόσο με τους Αμερικανούς!