Το τουρκολιβυκό μνημόνιο, η μοναδική περίπτωση ακύρωσης του και η τουρκική “χρησικτησία” στην Κύπρο-Δρ Δ.Σταθακόπουλος

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου 

Λιβύη – Τουρκία – Ελλάδα

Από τις 27.11.2019 που υπεγράφη το Τουρκολιβυκό μνημόνιο – το οποίο φέρει στοιχεία ανυπόστατου και ακυρότητας – το χαρακτήρισα πρωτίστως ακυρώσιμο, θεωρώντας πως θα είναι άκυρο “από και δια” της ακυρώσεώς του , είτε από τα συμβαλλόμενα μέρη, είτε από τρίτο μέρος που έχει έννομο συμφέρον ( πχ Ελλάδα), ενώπιον αρμοδίου εθνικού ή διεθνούς οργάνου . Όσο αυτό δεν συμβαίνει, το μνημόνιο παράγει αποτελέσματα.

 

Η Τουρκία αφενός διατήρησε στενές διπλωματικές σχέσεις με τις κυβερνήσεις της Λιβύης ( πλην Χαφτάρ ), όπως και οι περισσότερες χώρες , αφετέρου είχε και έχει ” ειρηνευτικά ” στρατεύματα στη χώρα, με πιθανολόγηση βάσεως.

 

Η Ελλάδα, παρά την μη αποδοχή των de facto συνεπειών του μνημονίου και των ενστάσεων ενώπιον του ΟΗΕ, δεν έχει κατορθώσει ακόμα να το ακυρώσει οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα σε διεθνές επίπεδο, ενώ δεν συνομιλούσε με τις κυβερνήσεις της Λιβύης, παρά μόνον με τον Χαφτάρ.

 

Όμως, με την ανάληψη καθηκόντων της νέας κυβέρνησης τον Ιούνιο ’23, η Αθήνα άλλαξε στάση και στρέφει προς την κυβέρνηση Ντμπειμπά για να είναι παρούσα στην όποια διαφαινόμενη αλλαγή ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο και κυρίως για να έχει καλή pole position στον αγώνα που ξεκινά.

 

Η συνομιλία του ‘Ελληνα Υπ.Εξ. Γεραπετρίτη με την ομόλογό του Λίβυα Υπ.Εξ. Ν.Μάνγκους, ήταν μεν προκαταρκτική, αλλά κλείδωσε μια ουσιαστική συνάντηση το Σεπτέμβριο στην Νέα Υόρκη, για γεωπολιτικά / ενεργειακά θέματα .

 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως , στο τέλος του έτους θα έχουμε τα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών ( τρισδιάστατες) , νοτίως της Κρήτης, της κοινοπραξίας Exxon Mobil – Helleniq Energy και εντός του 2024 , θα ληφθεί η οριστική επενδυτική απόφαση. Η οποία όμως θα γίνει σε περιοχή μη οριοθετημένης εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ.

 

Ειδικοί αναλυτές, πιθανολογούν πως η κυβέρνηση Ντμειμπά, θα ανταποκριθεί θετικά στην οριοθέτηση των ζωνών Ελλάδας – Λιβύης, ή έστω θα συναινέσει στην υπογραφή συνυποσχετικού για παραπομπή σε Διεθνές Δικαστήριο, κάτι που ουσιαστικά θα ακυρώνει στην πράξη το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, ελπίζοντας η Λιβύη να αποσυρθεί ως συμβαλλόμενη και επομένως αυτό να ακυρωθεί και νομικά . Οψόμεθα!

 

Περαιτέρω:

 

    Στο επίσημο site https://mfa.gov.ct.tr/consular-info/foreign-missions-in-trnc/?fbclid=IwAR07BMH1iYFkn9F0lZDFcceJPOmm8S-FBe0wANo2xUISrnW3LhFixI5kUCw,

 

του Υπ. Εξωτερικών της “ΤΔΒΚ” [ψευδοκράτος της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου, δηλ. τμήματος χώρας της Ε.Ε ( Κύπρου), που κατέχεται παρανόμως από κράτος μέλος του ΝΑΤΟ ( Τουρκία)], αναφέρονται τα γραφεία Προξενικών παραρτημάτων που διατηρούν σε αυτή τρίτες χώρες, προκειμένου να εξυπηρετούν τους πολίτες/ υπηκόους τους , στα κατεχόμενα .

 

  Με σειρά αυτά είναι,

 

Foreign Missions in TRNC:

Turkish Embassy / Τουρκική Πρεσβεία,

USA Ambassadorship Office/ ΗΠΑ, γραφείο, παράρτημα της πρεσβείας,

British High Commission Office/ Βρετανικό γραφείο,

Visa for Italy, Information Desk/ Ιταλία, γραφείο για βίζες.

Information Office of Embassy of Federal Goverment of Germany/ Γραφείο πληροφοριών της Γερμανίας.

Australia High Commission Office/ γραφείο της Αυστραλίας,

EU Support Office/ Ε.Ε, Γραφείο υποστήριξης

North Cyprus Cultural Office of France/ Πολιτιστικό Γραφείο Γαλλίας στη Β. Κύπρο.

 

– Ακολουθώντας τις παραπάνω χώρες, η Ρωσία , στα πλαίσια των εις βάρος της κυρώσεων και στην Κύπρο, επικοινώνησε με τον Αρσίν Τατάρ, εκφράζοντας την πρόθεση ν’ ανοίξει και αυτή προξενικό παράρτημα εξυπηρέτησης των 50.000 Ρώσων που ζουν στα κατεχόμενα.

 

Ο Τατάρ δήλωσε σχετικά στον εκπρόσωπο του NTV Λευκωσίας, Σελίμ Σαγιάρι: “Αυτό το βήμα που έκανε η Ρωσία για να εξυπηρετήσει τους πολίτες της, δεν σημαίνει ότι η ΤΔΒΚ αναγνωρίζεται, αλλά δείχνει ότι η ύπαρξή της είναι αποδεκτή. Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν γραφεία εδώ. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια κίνηση θα είναι θετική. Θέλουμε περισσότεροι Ρώσοι να έρθουν στη χώρα μας, να κάνουν επενδύσεις και να αναζωογονήσουν τον τουρισμό. Το κράτος της “ΤΔΒΚ”, ανταποκρίνεται θετικά σε όλες τις απαιτήσεις που είναι σύμφωνες με το νόμο” .

 

 – Παρότι το διεθνές δίκαιο, δεν αναγνωρίζει τη χρησικτησία , εν τούτοις είναι συχνό φαινόμενο, να δημιουργούνται de facto καταστάσεις που στη συνέχεια αναγνωρίζονται και de jure . Αυτό είχε κάνει το 1939 η Τουρκία με την Αλεξανδρέττα της Συρίας , όταν λόγω “χρησικτησίας”, με δημοψήφισμα πέρασε τελικά στην κυριότητά της. Την ίδια πεπατημένη φαίνεται να ακολουθεί τα τελευταία 49 χρόνια και στο θέμα της κατεχόμενης Κύπρου. Εφόσον υπάρχουν ήδη παραρτήματα προξενικών γραφείων στα κατεχόμενα και πολίτες τρίτων χωρών, ζουν και εργάζονται εκεί , η de facto αναγνώριση υφίσταται . Πιθανολογώ πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί και η de jure αναγνώριση. Οι τρίτες χώρες δεν θα το αρνηθούν , εφόσον καμφθεί με κάποιον δελεαστικό τρόπο, η μέχρι τώρα άρνηση της Κυπριακής και Ελληνικής πλευράς. Τα σημάδια δείχνουν πως τα παραπάνω επιταχύνονται. Οι νομικές μορφές επίλυσης, με κάποιον συγκερασμό θα καταλήξουν.

 

Μόνο ” εμπόδιο “, το ηθικό συναισθηματικό σκέλος άρνησης της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων, ειδικά όταν βλέπουν γεγονότα σαν αυτό στην Πύλα, όπου οι Τουρκοκύπριοι δεν φοβούνται ούτε τον ΟΗΕ.

 

Συχνά όμως, τα στρατιωτικά, πολιτικά, νομικά σχέδια, ανατρέπονται από τους λαούς.

 

* άραγε ποιός θα επιβάλει την τήρηση μιας απόφασης διεθνούς οργάνου/ Δικαστηρίου στην Τουρκία , σε περίπτωση που αυτή την αρνηθεί ;

 

εκ των πραγμάτων … ουδείς.

 

 

 

 Δρ. Δημ. Σταθακόπουλος

 

 

 

 

 

 

Πηγή : https://www.militaire.gr