Γιατί η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή είναι ασήμαντη

Αυτό το άρθρo μου έρχεται σαν συμπλήρωμα ενός προγενέστερου άρθρου μου που δημοσιεύθηκε στο SLpress.gr. Σε αυτά τα δύο άρθρα, μέσα από τα διαγράμματα που παρατίθενται, ο αναγνώστης κατανοεί γιατί δεν υπάρχει αξιόλογη ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή. Στις εικόνες 1, 2, 3 και 4 βλέπουμε ότι η μέση βέλτιστη θερμοκρασία αέρος για το ζωικό βασίλειο είναι οι 15 βαθμοί Κελσίου. Άρα οι αυξομειώσεις της μέσης γήινης θερμοκρασίας πρέπει να έχουν σημείο αναφοράς τους 15 βαθμούς.

 

Εικόνα 1. Κανένας συσχετισμός μεταξύ μέσης γήινης θερμοκρασίας του αέρος και των διαρκώς ανερχομένων συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού CO2.

Εικόνα 2. Θερμοκρασιακές διακυμάνσεις κατά τα τελευταία 450000 χρόνια. Άξιον παρατήρησης είναι το πόσες φορές είχαμε θερμοκρασίες πάνω από την σημερινή μέση γήινη θερμοκρασία των 15 C για πολλά χρόνια χωρίς να λιώσουν οι πάγοι. Αυτό δείχνουν οι παγοκολώνες Vostok-1 και EPICA, 2004.

Εικόνα 3. Μέση γήινη θερμοκρασία των 18 βαθμών Κελσίου κατά την διάρκεια της Εεμίου μεσοπαγετώδους Περιόδου που διήρκεσε 10000 χρόνια. Τότε ούτε ο Βόρειος Πόλος έλιωσε, ούτε και ο Νότιος Πόλος.

Εικόνα 4. Οι διακυμάνσεις των θερμοκρασιών κατά το Ολόκαινο με βάση την βέλτιστη μέση γήινη θερμοκρασία για το ανθρώπινο γένος των 15 βαθμών Κελσίου.

Επίσης, πάλι στην εικόνα 1, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ ατμοσφαιρικού CO2 και της μέσης βέλτιστης θερμοκρασίας αέρος, ενώ στην εικόνα 5 παρουσιάζεται η ανοδική πορεία του ατμοσφαιρικού CO2, καίτοι η μέση γήινη θερμοκρασία είναι σταθερή για πολλά χρόνια ήτοι, στους 15.4 βαθμούς Κελσίου.

Εικόνα 5. Η αποτυχία των ετησίων συνεδρίων του ΟΗΕ να σταματήσουν την άνοδο των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων του CO2, ιδιαίτερα μετά το 2019 όταν οι εκπομπές του CO2 από την καύση των υδρογονανθράκων σταθεροποιήθηκαν στα 36.8 δισ. τόνους ετησίως.

Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι και η αποτυχία όλων των μοντέλων πρόβλεψης της ανόδου της μέσης γήινης θερμοκρασίας, με βάση την αύξηση των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού CO2 (εικόνα 6).

 

Εικόνα 6. Οι επί 30ετία αποτυχημένες προβλέψεις, με βάση θεωρητικά μοντέλα, ανόδου της μέσης γήινης θερμοκρασίας κατά 1,5-2,0 βαθμούς Κελσίου από την Διεθνή Κλιματική Επιτροπή του ΟΗΕ (UN ICCP Scenarios) σε σύγκριση με την πρόβλεψη του καθηγητή Rutledge Caltech, για άνοδο μικρότερη του ενός βαθμού Κελσίου, όταν αναλωθούν όλοι οι υδρογονάνθρακες.

Σημαντική είναι η πρόβλεψη του καθηγητή Rutledge Caltech, για άνοδο μικρότερη του ενός βαθμού Κελσίου, ήτοι 0,8 βαθμοί, όταν, το 2100 μ.Χ. καταναλωθούν όλοι οι υδρογονάνθρακες (εικόνες 7 και 8).

Εικόνα 7. Ποσοστά των αποθεμάτων που θα παραμείνουν προς εκμετάλλευση μέχρι το 2090 (Rutledge Caltech, 2008).

Εικόνα 8. Αθροιστική παραγωγή υδρογονανθράκων, μέχρι το 2090. Μέχρι το 2070 θα έχει καταναλωθεί το 90% των παγκοσμίων αποθεμάτων των υδρογονανθράκων (Rutledge Caltech, 2009).

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η πάρα πολύ μικρή αύξηση της μέσης γήινης θερμοκρασίας δεν συνιστά καταστροφική κλιματική αλλαγή διότι, τα τελευταία 15.000 χρόνια, είχαμε τέτοιες θερμοκρασίες: το Ολοκαινικό μέγιστο (8.000 π.Χ. έως το 4.000 π.Χ.) το Ελληνορωμαικό μέγιστο (500 π.Χ. έως το 300 μ.Χ.) και το Μεσαιωνικό μέγιστο (800 μ.Χ. έως το 1300 π.Χ. βλέπε εικόνα 4). Τότε δεν υπήρχε και χρήση των υδρογονανθράκων.

 

Οι συγκεντρώσεις CO2

 

Ερχόμαστε στο θέμα των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων του CO2. Παρατηρούμε μια άνοδο των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων, με σημείο αναφοράς τις συγκεντρώσεις του ατμοσφαιρικού CO2 στο κανονικό επίπεδο των 350 ppm (εικόνα 9) μόνο κατά 65 ppm, ήτοι στα 415 ppm, που είναι πάρα πολύ μικρή, ήτοι αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2 κατά 60 εκατομμυριοστά.

 

Εικόνα 9. Ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις βάσει διαφορετικών σεναρίων εκπομπών, μεταξύ των ετών 2005 έως το 2400. Είναι σαφές ότι ποτέ δεν θα υπερβούμε τα 460 ppm. Επίσης βλέπουμε τα όρια επικινδυνότητας κατά τον καθηγητή James Hansen, Un. of Columbia and Director of Goddard Institute for Space Studies, Rutledge 2008. O καθηγητής James Hansen είναι υπέρμαχος της κλιματικής αλλαγής (Rutledge Caltech, 2008).

Υπάρχουν δύο ερωτήματα που χρειάζονται απάντησης. Το πρώτο είναι αν αυτή η συγκέντρωση των 415 ppm θεωρείται προοίμιο για καταστροφική κλιματική αλλαγή; Η απάντηση είναι όχι. Διότι και στο παρελθόν, ήτοι το 1820, είχαμε υψηλότερες συγκεντρώσεις, 435 ppm, χωρίς να κάνουμε χρήση υδρογονανθράκων (εικόνα 10) όπως επίσης και το 1940, με 410 ppm.

Εικόνα 10. Ενδείξεις διακυμάνσεων των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος τον 20ο αιώνα, στο Βόρειο Ημισφαίριο. Άξιον παρατήρησης είναι οι συγκεντρώσεις του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος 435 ppm το 1822, 390 ppm το 1860 και 400 ppm το 1940, όταν δεν είχαμε μεγάλη βιομηχανική δραστηριότητα (Beck 2007).

Άρα, από που προέκυψε το ατμοσφαιρικό CO2, αφού δεν κάναμε χρήση υδρογονανθράκων; Η απάντηση είναι ότι προέκυψε από τους ωκεανούς, δεδομένου ότι έχουν 30.000 γιγατόνους CO2 έναντι 3.100 γιγατόνων (410 ppm X 7,8 γιγατόνους/ppm). Όταν η θάλασσα θερμαίνεται, εκλύει CO2 στην ατμόσφαιρα. Και πράγματι το 1820, το 1900 και το 1940, οι ωκεανοί είχαν υψηλές θερμοκρασίες (εικόνα 11).

Εικόνα 11. Μέση ετήσια θερμοκρασία της Ανταρκτικής από πέντε τοποθεσίες βάση μετρήσεων ισοτόπων δ18O από το 1800 μ. Χ. έως το 2000 μ. Χ. (Schneider et. al., 2006). Συσχέτιση με τις μετρήσεις του επιστήμονα Beck, 2007.

Οι μετρήσεις έγιναν με βάση το ισότοπο δ18 του οξυγόνου στα κελύφη των οστρακοειδών. Το ίδιο, δηλαδή αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2, παρατηρείται όταν έχουμε το φαινόμενο του Ελ Νίνιο (εικόνα 12).

 

Εικόνα 12. Total CO2 emissions (Green Bars) and amount of CO2 remaining in the atmosphere (Blue Bars). Red bars denotes El Nino events. Πως το φαινόμενο El Nino (κόκκινες στήλες) επηρεάζει τις ολικές ποσότητες (πράσινο χρώμα) του ατμοσφαιρικού CO2 που προέρχονται/πηγάζουν από τους ωκεανούς (μπλε χρώμα).

Δηλαδή, ένα μεγάλο μέρος του ατμοσφαιρικού CO2 προέρχεται από την υπερθέρμανση των ωκεανών που είναι και ο μεγαλύτερος ταμιευτήρας CO2. Με δεδομένο ότι η μέση ωκεάνιος θερμοκρασία είναι 17,2 βαθμούς Κελσίου και η σημερινή είναι σχεδόν κατά τέσσερις βαθμούς μεγαλύτερη (εικόνα 13) είναι λογικό να περιμένουμε μία μετανάστευση CO2 από τους ωκεανούς προς την ατμόσφαιρα.

Εικόνα 13. Μελέτη που δείχνει την άνοδο της θερμοκρασίας των ωκεανών τα τελευταία 20 χρόνια. Άνοδος κατά περίπου 4 βαθμούς Κελσίου.

Είναι άξιον παρατήρησης πως η εικόνα 13 εξηγεί την αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2, καίτοι δεν αυξάνεται η μέση γήινη ατμοσφαιρική θερμοκρασία (εικόνες 1 και 4) αλλά ούτε η κατανάλωση των υδρογονανθράκων, που τα τελευταία χρόνια βαίνει μειούμενη λόγω της χρήσης των ΑΠΕ και της πυρηνικής ενέργειας. Δηλαδή, έχουμε μία συνεχή αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2, παρότι η κατανάλωση υδρογονανθράκων μειώνεται.

Κλιματική αλλαγή και εκπομπές CO2

 

Η συνεχής αύξησης του ατμοσφαιρικού CO2 οφείλεται στο CO2 που εκλύεται από τους ωκεανούς, των οποίων η θερμοκρασία αυξάνεται. Τι σημαίνει αυτή η διαπίστωση; Σημαίνει ότι το να ξοδεύουμε κολοσσιαία ποσά για να ελέγξουμε τις εκπομπές από την καύση των υδρογονανθράκων είναι ουτοπία, διότι η αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2 οφείλεται στις εκλύσεις του CO2 από τους ωκεανούς, από τα 1500 ενεργά ηφαίστεια, εκ των οποίων 50-70 εκρήγνυνται κάθε χρόνο, από τις πυρκαγιές των δασών και πολλούς άλλους παράγοντες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

 

Άρα το να ξοδεύουμε τρισεκατομμύρια κατά την Ursula van der Leyen, ή τετράκις εκατομμύρια, δολάρια κατά τον John Kerry, για να δαμάσουμε την κλιματική αλλαγή, είναι σπατάλη. Αυτό πιστεύουν 1609 επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίων και πολυτεχνείων, εκ των οποίων τρεις είναι νομπελίστες φυσικής. Ένας από αυτούς είναι ο καθηγητής John Clauser Nobel (prize winner 2022 in physics for his work on Quantum Mechanics).

 

Σε αυτόν τον πολύ διακεκριμένο επιστήμονα, το IMF (International Monetary Fund) του απαγόρευσε να μιλά για την κλιματική αλλαγή! Τί ποσά δαπανώνται και τί παιχνίδια παίζονται με την κλιματική αλλαγή κανένας δεν γνωρίζει… Το ό,τι υπάρχουν και άλλες πηγές που συνεισφέρουν ατμοσφαιρικό CO2 το δείχνουν τα στοιχεία του ΝΟΑΑ (National Oceanic and Atmospheric Administration) (εικόνα 14).

 

Εικόνα 14. Ετήσιο σκαμπανέβασμα του ατμοσφαιρικού CO2 από 410 ppm (Οκτώβριος 2019) έως 422 ppm (Ιούνιος 2019).

Το ετήσιο σκαμπανέβασμα του ατμοσφαιρικού CO2 από 410 ppm (Οκτώβριος 2019) έως 422 ppm (Ιούνιος 2019) που μεταφράζεται σε μια αυξομείωση του ατμοσφαιρικού CO2 της τάξης των 82 δισ. τόνων ετησίως, ήτοι από το μέγιστο των 98 δισ. τόνων ετησίως στο ελάχιστο των περίπου 16 δισ. τόνων ετησίως. Οι ετήσιες εκπομπές από την χρήση υδρογονανθράκων είναι λιγότερες. Ανέρχονται σε 37 δισ. τόνους. Η ποσότητα των 82 δισ. τόνων του ατμοσφαιρικού CO2 επανέρχεται στην γη με την βροχή γι’ αυτό την ονομάζουμε και όξινη βροχή, που κι αυτή είναι θείο δώρο.

 

Τί ισχύει με την κλιματική αλλαγή

 

Τον Αύγουστο κυρίως, δηλαδή τον θερμότερο μήνα του έτους, έχουμε περίπου 96 δισ. τόνους ατμοσφαιρικού CO2, εκ των οποίων μόνο οι 36 δισ. τόνοι προέρχονται από υδρογονάνθρακες. Στο τέλος κάθε έτους παραμένουν στην ατμόσφαιρα περίπου 15,6 δισ. τόνοι, των οποίων την πηγή/προέλευση δεν γνωρίζουμε, καίτοι θα μπορούσαμε να την προσδιορίσουμε αν κάναμε ισοτοπικές αναλύσεις του ατμοσφαιρικού άνθρακα.

 

Αν ο άνθρακας του CO2 έχει ατομικό βάρος 13, C13, τότε προέρχεται από την καύση των υδρογονανθράκων. Αν έχει ατομικό βάρος 12, C12, τότε προέρχεται από άλλες πηγές. Αλλά έστω και αν θεωρήσουμε ότι το όλο ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα προέρχεται από την καύση των υδρογονανθράκων, τότε η άνοδος των συγκεντρώσεων δεν θα υπερβεί τα 460 ppm (εικόνα 15).

 

Εικόνα 15. Προσομοίωση των εκπομπών του CO2 με βάση το πρόγραμμα MAGICC από τον Tom Wigley, Director, National Center for Atmospheric Research (NCAR), Boulder, Colorado, USA. Αυτό το πρόγραμμα είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες του ICCP του ΟΗΕ. Οι διαφορές οφείλονται στις ποσότητες των υδρογονανθράκων που μπορούν να ανακτηθούν (recoverable reserves) October, 2008. Είναι σαφές ότι ουδέποτε θα υπερβούμε την συγκέντρωση των 460 ppm. Αυτό μας οδηγεί αβίαστα ότι η άνοδος της μέσης γήινης θερμοκρασία θα είναι μικρότερη του ενός βαθμού Κελσίου (εικόνα 6).

Αν λοιπόν μία άνοδος των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων του CO2 από τα 350 ppm στα 420 ppm οδήγησε σε μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 0,4 βαθμούς Κελσίου, ήτοι στους 15,4 βαθμούς, τότε μια περαιτέρω αύξηση από τα 420 ppm στα 460 ppm θα οδηγήσει το πολύ σε μια περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας μόνο κατά 0,2 βαθμούς, ήτοι στους 15,6 βαθμούς Κελσίου (εικόνα 6, μελέτη του Caltech). Αυτή η αύξηση είναι πολύ μικρή για να πιστέψουμε τον ισχυρισμό περί ανθρωπογενούς καταστροφικής κλιματικής αλλαγής. Τέτοιες θερμοκρασίες βίωσε η ανθρωπότητα στο παρελθόν, χωρίς να εξαφανιστούν οι πάγοι, οι αρκούδες και οι πιγκουίνοι (εικόνα 4).

 

Αναφορές στην προβιομηχανική περίοδο

 

Ορισμένοι επιστήμονες κάνουν αναφορά στην προβιομηχανική περίοδο, χωρίς να μας λένε τις επικρατούσες θερμοκρασίες. Η προβιομηχανική περίοδος αφορά την περίοδο από το 1645 μ.Χ. έως το 1715 μ.Χ. όπου είχαμε την μέσο-παγετώδη περίοδο Maunder, με μέση γήινη θερμοκρασία τους 13,8 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η περίοδος ήταν η χειρότερη που γνώρισε η ανθρωπότητα, λόγω του ψύχους. Πάγωσαν οι λίμνες, πάγωσαν οι ποταμοί, πάγωσε και η Βόρειος Θάλασσα, σε σημείο που ο Γουστάβος Κάρολος ο 10ος της Σουηδίας πέρασε με τον στρατό του την παγωμένη Βαλτική και κατέλαβε την Δανία (εικόνα 16). Μάλιστα οι παγετώνες κατέβηκαν κάτω από τις Άλπεις (εικόνα 17).

 

Εικόνα 16. Η διάβαση της παγωμένης Βαλτικής θάλασσας, από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 8 Φεβρουαρίου του 1658 από τον βασιλιά Γουστάβο-Κάρολο της Σουηδίας με το πεζικό και το ιππικό του για να καταλάβει την Δανία (Sjaelland).

Λόγω του μεγάλου ψύχους πέθανε το 1/3 του πληθυσμού της γης, ήτοι 100 εκατομμύρια άνθρωποι από την πανώλη, ενώ το προσδόκιμο της ζωής ήταν τα 49 χρόνια. Και λόγω του ψύχους η συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2 έπεσε στα 280 ppm, διότι όταν η ατμοσφαιρική θερμοκρασία πέφτει, το ατμοσφαιρικό CO2 μεταναστεύει προς τους ωκεανούς.

 

Αυτή την χειρότερη περίοδο της ανθρωπότητας δεν επιτρέπεται να την λαμβάνουμε σαν σημείο αναφοράς, ούτε για την μέση γήινη θερμοκρασία, ούτε για την συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2. Είναι καθαρή απάτη! Σημείο αναφοράς για την μέση γήινη θερμοκρασία είναι οι 15 βαθμοί Κελσίου και για την συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού CO2 τα 350 ppm (εικόνα 9).

 

Εικόνα 17. Η κάθοδος των παγετώνων στην νότια Ελβετία κατά την μεσοπαγετώδη περίοδο Maunder, 1645 μ.Χ. έως 1715 μ.Χ. Η μέση γήινη θερμοκρασία ήταν 13,8 βαθμοί Κελσίου.

Τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία του Ηλίου

 

Το κλίμα της γης επηρεάζεται από τα τέσσερα ηλεκτρομαγνητικά πεδία του Ηλίου. Αυτή είναι η αιτία της αποστολής του δορυφόρου Parker της ESA (εικόνα 18). Όταν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία είναι σε έξαρση, γεγονός που διαπιστώνεται από τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων (Sunspot numbers) και τους ηλιακούς ανέμους (Solar winds, εικόνα 19) τότε η αστρική σποδός που παρεμβάλλεται μεταξύ ηλίου και γης διασκορπίζεται και οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν με ένταση στην γη, την οποία και θερμαίνουν.

 

Εικόνα 18. Οι επιστήμονες προσδοκούν ότι, με τα νέα στοιχεία που θα αποκτήσουν για την ηλιόσφαιρα, την τεράστια φυσαλίδα μαγνητισμένου πλάσματος που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα, θα μπορούν μελλοντικά να προβλέπουν καλύτερα τις δυνητικά επικίνδυνες ηλιακές εκρήξεις και καταιγίδες, που στέλνουν καταιγισμό φορτισμένων σωματιδίων στη Γη, επηρεάζοντας δορυφόρους, GPS, ηλεκτρικά δίκτυα και το κλίμα.

Εικόνα 19. Ηλιακές εκρήξεις (Sun Spots), Ηλιακοί Άνεμοί (Solar Winds) που βομβαρδίζουν την γη με δέσμη ηλεκτρονίων, πρωτονίων και πυρήνες He μέχρι την ζώνη Van Allen. Καταιωνισμός της γης με 60 τόνους αστρικής σκόνης πλούσιας σε ισότοπο 10 Be μεγέθους 1,1 μm που δεν υπάρχει στην γη.

Όταν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία του ηλίου είναι ανενεργά, η αστρική σποδός παρεμβάλλεται και εκτρέπονται οι ακτίνες του ηλίου, με αποτέλεσμα η γη να ψύχεται. Η διαχρονική επίδραση της αστρικής σκόνης στο γήινο κλίμα παρουσιάζεται στην εικόνα 20.

 

Εικόνα 20. Πως η κοσμική σποδός επηρεάζει το γήινο κλίμα κατά την διάρκεια του Φανεροζωϊκού Αιώνα.

Τέλος η σχέση της ηλιακής δραστηριότητας (Sunspot numbers), της αστρικής σκόνης που πέφτει στην γη, μελέτη των ποσοτήτων του ισοτόπου 10 Be που υπάρχει μόνο στην αστρική σκόνη, και του κλίματος παρουσιάζεται στην εικόνα 21. Οι μελέτες έγιναν σε παγοκολόνα Dye-3, που λήφθηκε στην Γροιλανδία.

 

Εικόνα 21. Προσομοίωση των ηλιακών δραστηριοτήτων με βάση τις συγκεντρώσεις του ισοτόπου 10 Be που βρέθηκαν στην παγοκολώνα Dye-3 που λήφθηκε από την Γροιλανδία (Beer et. al., 1994). To 10 Be προέρχεται από την εισερχόμενη γαλακτική σποδό. Συσχετισμός με τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων από 1600 μ.Χ. έως το 2000 μ.Χ. (Hoyt and Schatten 1998 a and 1998 b).

Όση περισσότερη σκόνη έχουμε τόσο περισσότερο κρύο έχει η γη. Αυτή η εικόνα πρέπει να μελετηθεί πολύ από αυτούς που πιστεύουν ότι η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή οφείλεται στην άνοδο της μέσης γήινης θερμοκρασίας από τους 15,00 βαθμούς Κελσίου στους 15,38 βαθμούς και την άνοδο του ατμοσφαιρικού CO2 κατά 70 εκατομμυριοστά, ήτοι από 350 ppm στα 420 ppm. Τα αίτια που προκαλούν την κλιματική αλλαγή παρουσιάζονται στην εικόνα 22 και δείχνουν σαφέστατα ότι η επίδραση του ανθρώπου είναι αμελητέα.

 

 

Εικόνα 22. Διαβάθμιση των Φυσικών Παραγόντων της Έντασης και Διάρκειας που θεωρούνται υπεύθυνες για τις Κλιματικές Αλλαγές κατά Gerhard (Νatural Climate Drivers Ranked by Intensity and Duration Gerhard, 2004).

 

 

Φώσκολος Αντώνης

 

 

 

 Πηγή : https://slpress.gr