Σπυρίδων Στάλιας, οικονομολόγος Ph.D
Ένα κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα πρώτα δαπανά και μετά φορολογεί και εκδίδει (δανείζεται) ομόλογα.
Η πράξη της φορολογίας δεν έχει δημοσιονομική αιτία, δηλαδή δεν φορολογεί το κράτος για να βρει χρήματα για να δαπανήσει.
Φορολογεί για να διατηρεί της αξία του νομίσματος σταθερή (πληθωρισμός) και για να αναδιανείμει το εθνικό εισόδημα από τους πλούσιους προς τους φτωχούς και έτσι ταυτοχρόνως προστατεύει την συνολική ζήτηση αλλά καί την παραγωγή.
Η πράξη της έκδοσης ομολόγων (χρέος) και πάλι δεν είναι δημοσιονομικού χαρακτήρα, δηλαδή δεν δανείζεται η χώρα το νόμισμα που εκδίδει για να δαπανήσει. Αυτό είναι εντελώς παλαβό, δεν στέκει. Εκδίδει ομόλογα που μετά τα πουλάει και άλλες φορές τα αγοράζει πίσω, για να σταθεροποιεί η Κεντρική Τράπεζα το ύψος του βραχυπρόθεσμου επιτοκίου εκεί που επιθυμεί.
Ένα κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα πρώτα δαπανά και μετά φορολογεί και εκδίδει (δανείζεται) ομόλογα.
Η πράξη της φορολογίας δεν έχει δημοσιονομική αιτία, δηλαδή δεν φορολογεί το κράτος για να βρει χρήματα για να δαπανήσει.
Φορολογεί για να διατηρεί της αξία του νομίσματος σταθερή (πληθωρισμός) και για να αναδιανείμει το εθνικό εισόδημα από τους πλούσιους προς τους φτωχούς και έτσι ταυτοχρόνως προστατεύει την συνολική ζήτηση αλλά καί την παραγωγή.
Η πράξη της έκδοσης ομολόγων (χρέος) και πάλι δεν είναι δημοσιονομικού χαρακτήρα, δηλαδή δεν δανείζεται η χώρα το νόμισμα που εκδίδει για να δαπανήσει. Αυτό είναι εντελώς παλαβό, δεν στέκει. Εκδίδει ομόλογα που μετά τα πουλάει και άλλες φορές τα αγοράζει πίσω, για να σταθεροποιεί η Κεντρική Τράπεζα το ύψος του βραχυπρόθεσμου επιτοκίου εκεί που επιθυμεί.