Εμφανίζονται “άκαπνοι” σαλωνάτοι , μη γνώστες της παράδοσης του τόπου, που ίσως να μην υπηρέτησαν και στρατιωτική θητεία, με θεωρητικά εργαλεία ανάλυσης εκτός ιστορικής πολιτιστικής πραγματικότητας που δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν τη σερβέτα από το φέσι, το άλογο από το μουλάρι , τη γίδα από το πρόβατο . Που η σχέση τους με τη φύση είναι εκδρομή για κοψίδια, που δεν έχουν κοιμηθεί βρεγμένοι στο έδαφος και μέσα στην ψείρα, που ακούν μπαταριά από καριοφίλι χωρίς βόλι, σε αναπαράστασεις και @@#@ πάνω τους . Που δεν ξέρουν ποιός Άγιος γιορτάζει και που, στις 17 Μαρτίου , που δεν έχουν δει Οθωμανικές πηγές ούτε τα ελληνικά αρχεία καλά καλά και με ύφος περισπούδαστο χωρίς βιβλία δίπλα τους, μας λένε τα φαντασιακά ιδεολογήματά τους ως θέσφατα που πρέπει να πιστέψει το popolo ως την ex officio μόνη αλήθεια.
Προσπαθούν , επικεντρώνοντας στις παθογένειες των αγωνιστών και τα πάθη της φυλής, να καταδειξουν πως αυτοί ως ” επιστήμονες αντικειμενικοί κριτές ” είναι καλύτεροι από τα ” υποκείμενα ” μελέτης ( αγωνιστές) ζητώντας ακαδημαϊκή και κοινωνική δόξα – ηρωοποίηση, εις βάρος των όντως ηρώων ( παρα τα πάθη και τη διχόνοια που είχαν).
