Δεν γνωρίζουμε για πόσον καιρό μπορεί να κυβερνηθεί μία χρεοκοπημένη χώρα, αποικία χρέους των δανειστών της, με ψέματα και με κενές υποσχέσεις – διαπιστώνοντας πως έχει χαθεί εντελώς ο έλεγχος από το οικονομικό επιτελείο, με αποτέλεσμα να εκτίθεται ο πρωθυπουργός με τις δηλώσεις του. Δυστυχώς, γεγονός που ασφαλώς δεν μας ευχαριστεί για την πατρίδα μας, τα συμπεράσματα που βασίζονται σε νούμερα δεν είναι ποτέ λανθασμένα – ενώ το σημαντικότερο δεν είναι τα ποσά που διατίθενται για τη στήριξη της οικονομίας, αλλά το πού ξοδεύονται. Όταν λοιπόν διαπιστώνουμε πως ούτε ένα ευρώ δεν οδηγείται στην αλλαγή του οικονομικού μας μοντέλου, έτσι ώστε να καταστεί ξανά βιώσιμη η οικονομία μας, οπότε ότι πρόκειται για μία ανεύθυνη σπατάλη των περιορισμένων πόρων μας, είμαστε σίγουροι πως βαδίζουμε ταχύτατα σε μία επόμενη χρεοκοπία – η οποία αυτή τη φορά δεν θα μας κοστίσει μόνο το βιοτικό μας επίπεδο και την απώλεια των σπιτιών μας, αλλά τον ακρωτηριασμό της εθνικής μας κυριαρχίας.
