Πρώτα απ’ όλα ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαίωσε ότι υπήρξαν μυστικές συνομιλίες Ελλάδας, Τουρκίας και Γερμανίας στο Βερολίνο οι οποίες δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ ούτε στις λοιπές πολιτικές δυνάμεις αλλά ούτε και στον ελληνικό λαό.
Μέσα από το άρθρο του που δημοσιεύεται ταυτόχρονα στις εφημερίδες The Times, Frankfurter Allgemeine Zeitung, και Le Monde, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης φανέρωσε όλο το πλέγμα των παρελθοντικών κινήσεων της ελληνικής διπλωματίας καθώς και τις επόμενες κινήσεις του εάν η αποκλιμάκωση δεν επέλθει.
Τα όσα λέει είναι αποκαλυπτικά και δημιουργούν αρκετά ερωτηματικά τα οποία κάθε ευνομούμενη Πολιτεία που σέβεται τους πολίτες της, πρέπει να απαντήσει.
Πρώτα απ’ όλα ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαίωσε ότι υπήρξαν μυστικές συνομιλίες Ελλάδας, Τουρκίας και Γερμανίας στο Βερολίνο οι οποίες δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ ούτε στις λοιπές πολιτικές δυνάμεις αλλά ούτε και το ελληνικό λαό.
Για ποιο πράγμα διαπραγματευόταν ο Πρωθυπουργός της χώρας, ποιο ήταν το περιεχόμενο της τριμερούς επιτροπής των δύο χωρών με τη μεσολάβηση της Γερμανίας, ποια ήταν η ατζέντα που έθεσε η Τουρκία, τι απάντησε η Ελλάδα και εν τέλει ποια ήταν η «έγγραφη συμφωνία» που επιτεύχθηκε μεταξύ των τριών μερών την οποία δεν τήρησε η Τουρκία και αποφάσισε να απόσχει από τις συζητήσεις;
Επίσης, γιατί τις ονομάζει ανεπίσημες από την στιγμή που όπως παραδέχεται έφτασαν σε συμφωνία;
Αυτή η συμφωνία, εάν είχε υπογραφεί, δεν θα ήταν επίσημη;
Το δεύτερο σημαντικό ερώτημα που τίθεται είναι ποια ήταν η συνολική στρατηγική της ελληνικής πλευράς;
Πότε αποφασίστηκε να προχωρήσουμε στην μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και γιατί αυτή η εξέλιξη ενόχλησε την Γερμανία.
Μήπως θεώρησε ότι ουσιαστικά με την κίνησή μας αυτή ρίξαμε νερό στο μύλο της κλιμάκωσης στο Αιγαίο;
Μπορεί να ήταν μία ορθή κίνηση (όπως και γενικά η επέκταση της αιγιαλίτιδας στα 12 μίλια) και εθνικό μας δικαίωμα να χαράξουμε έστω και μερικώς την αποκλειστική μας οικονομική ζώνη με την Αίγυπτο αλλά ήταν λάθος το timing της συμφωνίας;
Και έπειτα, όταν μετά την πρώτη φάση της τουρκικής προκλητικότητας το Oruc Reis εισήλθε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και το Πολεμικό Ναυτικό απέκρουσε τις τουρκικές φρεγάτες με την «περίφημη επακούμβηση» του Kemal Reis, γιατί δεν συνεχίστηκε αυτή η αποτρεπτική δυναμική;
Μεσολάβησε κάτι και συνεχώς υποχωρούσαμε στο πεδίο;
Το τρίτο ερώτημα προκύπτει από την βεβαιότητα του κ. Μητσοτάκη, όπως αυτή εκφράζεται στο άρθρο, σχετικά με τις κυρώσεις που θα υποστεί η Τουρκία εάν δεν υποχωρήσει από την προκλητική στάση της.
Γιατί υπάρχει τέτοια βεβαιότητα, όταν στα Συμβούλια των Υπουργών Εξωτερικών δεν έπεσε ούτε ένα μέτρο κύρωσης στην Τουρκία; Γιατί, υπάρχει τέτοια βεβαιότητα, όταν Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία και Ολλανδία – οι οποίες ω του θαύματος (!) είναι οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς στην Τουρκία- εσκεμμένα καθυστερούν να πάρουν μία σαφή θέση;
Γιατί υπάρχει τέτοια βεβαιότητα όταν ο ίδιος ο Ζοζέπ Μπορέλ, Ύπατος Εκπρόσωπος της Ε.Ε για θέματα εξωτερικής πολιτικής, θεωρεί, όπως αποκάλυψε και το ανοικτό μικρόφωνο, ότι ουσιαστικά «με την συμφωνία οι Έλληνες τορπίλισαν τις συνομιλίες με την Τουρκία». Γιατί ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπλοκάρουν στην Σύνοδο την τελωνειακή ένωση της Ε.Ε με την Τουρκία από την οποία μόνο την δεκαετία 2009-2019 κέρδισε (η Τουρκία) 750 δις ευρώ που δίνουν στον Ερντογάν να εξοπλίζεται σπαταλώντας πάνω από 20 δις κάθε χρόνο;
Γιατί η Ελλάδα και η Κύπρος δεν μπλοκάρουν την πώληση οπλικών συστημάτων από τις ευρωπαϊκές χώρες στην Τουρκία, αφού τα χρησιμοποιεί κατά των ευρωπαϊκών κρατών;
Ουσιαστικά ο κ. Μητσοτάκης καλείται να αναδείξει την υποκρισία χωρών της Ε.Ε αλλά και του ΝΑΤΟ σχετικά με την κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
Ειδικά του ΝΑΤΟ, για το οποίο ο ίδιος ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας έχει τονίσει ότι είναι «εγκεφαλικά νεκρό» λόγω των διαφορετικών συμφερόντων των χωρών και της γραφειοκρατικών διαδικασιών του.
Τέλος, ο Πρωθυπουργός και συνολικά η ελληνική διπλωματία οφείλει να πει την αλήθεια για την περίπτωση η χώρα να προσφύγει στην Χάγη.
Τη Χάγη, πρώτη φορά και ξεκάθαρα την αναφέρει ο κ. Μητσοτάκης στο χθεσινό άρθρο 9 Σεπτεμβρίου 2020.
Ποια είναι τα ενδεχόμενα, όμως, μιας προσφυγής;
Αν δεν δεχτεί η Χάγη ότι το Καστελόριζο δεν επηρεάζει ΑΟΖ, τι θα κάνουμε;
Και το κυριότερο, η Τουρκία έχει αναγνωρίσει το διακαιοδοτικό χαρακτήρα του Δικαστηρίου για να δεχτεί την όποια απόφαση; Μάλλον όχι…
Επίσης, ποια είναι η ατζέντα που θα «πάει» στην Χάγη.
Η Ελλάδα δέχεται μόνο τις θαλάσσιες ζώνες, ενώ η Τουρκία έχει θέσει ένα τεράστιο πλέγμα (Θράκη, μειονότητα, ΑΟΖ, νησιά, αποστρατικοποίηση, 12 ναυτικά μίλια κ.α).
Μαξιμιλιανός
Πηγή : www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου