Στο δημοψήφισμα-παρωδία του Ιουλίου του 2015 είχα αποφασίσει να κρατήσω ουδέτερη στάση, προσανατολιζόμενος προς την αποχή. Κι αυτό γιατί θεωρούσα ότι το δημοψήφισμα εκείνο –όπως ανακηρύχθηκε και με τον τρόπο που έγινε– δεν ήταν μόνο βιασμός της δημοκρατίας, αλλά και της κοινής λογικής.
Τελικά, όταν λίγες μέρες πριν από τη διεξαγωγή του είδα την πολιτική παράνοια να ανεβαίνει στα ύψη και ο κίνδυνος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ να γίνεται κάτι περισσότερο από ορατός, αναγκάστηκα να υπερασπιστώ το «Ναι».




























