Η 19η Μαϊου είναι ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων και για τις αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου και της Μ. Ασίας. Αποτελεί σημείο αναφοράς, ευλαβικό ευαγγέλιο, που ως ταπεινό πρόσφορο ψυχής καθιερώθηκε χάριν της ιστορικής αλήθειας.
Η ιστορία μας, μια ιστορία αγώνων και θυσιών, μας απαγορεύει τη λήθη και μας υπαγορεύει αξιοπρέπεια και περηφάνεια.
Στις μαύρες σελίδες της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, οι πόντιοι έχουν δίκαια παράπονα, όταν στερείται από τα χιλιάδες θύματα ή στοιχειώδης ηθική δικαίωση. Είναι χρέος η διεκδίκηση του δικαιώματος στη μνήμη, προνόμιο, ευθύνη και τιμή. Καμία λήθη και καμία σιωπή δεν μπορεί να καλύψει τη δολοφονία των 353.000 Ελλήνων του Πόντου κατά τα έτη 1916-1923.
Αίμα ηρώων, μαρτύρων αίμα βλάστησε τότε στο μαρτυρικό Πόντο. Αναδείχτηκαν άγγελοι προστάτες καπεταναίοι, που έγραψαν τ’ όνομά τους ανεξίτηλα στο πάνθεον των ηρώων του ποντιακού αντάρτικου, υπογράφοντας υποθήκες με το αίμα της ψυχής τους και τους αγώνες τους για το μέλλον του ποντιακού ελληνισμού.
Οι θρυλικοί αντάρτες που απέδιδαν το δίκαιο του υπόδουλου ελληνισμού χρόνια και χρόνια, αγνοήθηκαν συστηματικά και δεν πήραν τη θέση τους στο πάνθεον των ηρώων της ελληνικής ιστορίας όπως τους άξιζε δίπλα στους άλλους ήρωες αγωνιστές της επαναστάσεως του 1821.
Η παράδοση μόνο, η πιο τίμια γνήσια και αλάθητη μεταφορά από γενεά σε γενεά των ιστορικών μύθων, τίμησε τα θαυμαστά, κατατρεγμένα και ανιδιοτελή τέκνα της, γράφοντας τους με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των αθανάτων.
Έτσι φτάσαμε στην αποφράδα συμφωνία της ανταλλαγής των πληθυσμών τον Ιανουάριο του 1923, που εξευτέλισε τον άνθρωπο, αφού χρησιμοποιήθηκε ως ανταλλάξιμο αντικείμενο. Ότι είχε γλυτώσει από τις σφαγές σύρθηκε καταματωμένο κουβαλώντας μπόγους στην πλάτη που έκλειναν μέσα τους τριάντα αιώνων αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Οι Αργοναύτες που ξεκίνησαν με αρχαίο πνεύμα αθάνατον, παρέμειναν μετά το 1923 σιωπηλοί, τα αρχαία μας ιερά σιώπησαν δια παντός στην πατρώα γη. Ο πυρήνας του προσφυγικού ελληνισμού που ξεριζώθηκε χωρίς τη θέληση του εγκαταστάθηκε κυρίως στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Αττική. Οι πρόσφυγες κατάφεραν να ενσωματωθούν με επιτυχία και να μεγαλουργήσουν, δημιουργώντας και συνεισφέροντας τα μέγιστα στο όραμα της «Νέας Ελλάδας».
Χρόνια και χρόνια ζουν στη μητρόπολη Ελλάδα οι κατατρεγμένοι Αργοναύτες, μα το μυαλό τους και η ψυχή τους ήταν στραμμένα πάντα στη μαρτυρική πατρίδα, εκεί που γεννήθηκαν και έζησαν. Έτσι, η καταγραφή της μαρτυρικής τους πορείας φαντάζει καθήκον, ιερό χρέος. Η καταγραφή των αναμνήσεων τους και η προσωπική τους μαρτυρία έχει ιδιαίτερο νόημα για τους κατατρεγμένους πρόσφυγες, για τους απογόνους τους, μα και για την ίδια την ιστορική έρευνα. Ας αφεθούμε, λοιπόν και ας ανοίξουμε την κιβωτό των αναμνήσεων που έδινε ανάσα ζωής στα κατατρεγμένα τέκνα της πατρίδας.
Εκεί που αναζητούσαν κάθε μέρα να βρουν το δρόμο για τη μεγάλη επιστροφή στην “πατρίδα”. Εκεί που έψαχναν κάθε βράδυ στα ταραγμένα όνειρα τους, το δρόμο για τη γη που ήταν σπαρμένη με τα κόκαλα των γονιών τους και των παιδιών τους…Ας ταξιδέψουμε μαζί τους σε κάθε γωνιά της μαρτυρικής γης, της δικής τους γης που τόσο αγάπησαν, γιατί λαός χωρίς μνήμη δεν έχει μέλλον. Έτσι ας κρατήσουμε βαθιά μέσα μας, ως προσωπικό βίωμα τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και ολόκληρης της Μ. Ασίας και να παλέψουμε ο καθένας από τη θέση του, ώστε να μην ξαναζήσει ο Ελληνισμός και ολόκληρη η ανθρωπότητα εγκλήματα κατά της ζωής και της εθνικής αξιοπρέπειας.
Αιωνία τους η μνήμη
Μιχαήλ Καϊκουνίδης, υποψήφιος Ευρωβουλευτής και μέλος Κεντρικής Επιτροπής Παράταξης ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ.
Πηγή : https://www.triklopodia.gr
Πηγή : https://www.triklopodia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου