Αντιμέτωπη με τα συσσωρευμένα προβλήματα που εν πολλοίς η
ίδια δημιούργησε κατά την πρώτη τετραετία της, αλλά και με τις αυξημένες
προσδοκίες που προκάλεσε η δεύτερη νίκη και το 40,55% που την ψήφισε,
βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκης. Οι μέχρι στιγμής επιδόσεις της είναι
απογοητευτικές και φυσικά δεν μπορεί να επικαλεστεί το κλασσικό “παραλάβαμε καμένη γη”, όσο και αν το Μαξίμου θέλει στο απυρόβλητο τον πρωθυπουργό.
Οι πυρκαγιές κατέδειξαν την απουσία δασικής προστασίας και την
αναποτελεσματικότητα του πυροσβεστικού μηχανισμού, που η κυβέρνηση είχε
στην διάθεσή της τέσσερα χρόνια να βελτιώσει. Η απομάκρυνση του Νότη
Μηταράκη και η αποδοκιμασία του Γιώργου Πατούλη ήταν κινήσεις εκτόνωσης
της λαϊκής οργής από τον “πρίγκηπα του Μαξίμου”,
που φυσικά δεν απαντούν στα αίτια. Το “κίνημα της πετσέτας”, όπως
ονομάστηκε, αποτελεί ένα ακόμη ράπισμα στο επιτελικό κράτος, καθώς
αποδεικνύει ότι μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες αποφασισμένοι πολίτες
μπορούν να επιβάλουν την νομιμότητα ή έστω να βάλλουν μία στοιχειώδη
τάξη εκεί που απέτυχε –ή μήπως ευνόησε λόγω διαφθοράς– η κεντρική
διοίκηση και οι τοπικοί γαλάζιοι δήμαρχοι.