Η Τουρκία προχώρησε μέσα στο καλοκαίρι σε κινήσεις αναμενόμενες. Η ενεργειακή της πολιτική, ενταγμένη στην ευρύτερη στρατηγική της, επιτάσσει την συμπερίληψή της στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Αργά μα σταθερά, θεμελιώνει δικαιώματα σε τετελεσμένα, τα οποία προσεκτικά σχεδιάζει, ανακοινώνει και εκτελεί.
Σε περίπτωση που οδηγηθεί σε κάποιο τραπέζι διαπραγματεύσεων, θα έχει ερείσματα για να κερδίσει όσα το δυνατόν περισσότερα. Η Ελλάδα από την άλλη, παρ’ όλες τις εξαγγελίες της, διστάζει να διασφαλίσει τα δικαιώματά της με πράξεις αλλά φευ, ζητά ακόμα και τώρα από άλλους να την προστατεύσουν από την Τουρκία.
Η NAVTEX που εξέδωσε η τελευταία στις 21 Ιουλίου ανακοινώνοντας την έναρξη σεισμικών ερευνών νότια του Καστελλόριζου και της Ρόδου και νοτιοανατολικά της Κρήτης (21 Ιουλίου και 2 Αυγούστου), αποτελεί μια ακόμα απόδειξη της διάθεσης της Τουρκίας για κλιμάκωση (Χάρτης 1). Άλλωστε, το σκάφος Oruç Reis που επρόκειτο να σταλεί στην περιοχή, είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς (;) να διενεργήσει εκεί σεισμογραφικές έρευνες την 31η Ιανουαρίου, κατά την επέτειο της τραγωδίας των Ιμίων. Ο συμβολισμός είναι προφανής.